Lúthien

Lúthien

Czarodziejka, Słowik

Postać z mitologii Śródziemia
Twórca	J.R.R. Tolkien
Wystąpienia	Silmarillion Księga zaginionych opowieści Beren i Lúthien
Dane biograficzne
Pochodzenie	Doriath
Przynależność	elfka
Rodzina	Thingol (ojciec) Meliana (matka) Beren (mąż) Dior (syn)

Lúthien (sin. czarodziejka), także Tinúviel (sin. słowik) – postać fikcyjna ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia, jedna z głównych bohaterek Silmarillionu.

Historię Lúthien i jej ukochanego Berena opowiada Ballada o Leithian. O wyzwoleniu z pęt, opublikowana w Silmarillionie. Po latach Christopher Tolkien wydał osobną książkę, Beren i Lúthien, opatrzoną jego komentarzami i ilustracjami Alana Lee^[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Lúthien była córką króla Thingola z Doriath i Meliany - w jej żyłach płynęła zarówno krew Quendich jak i Majarów. Była w związku z tym nieśmiertelna i obdarzona magicznymi zdolnościami.

Pewnego dnia Beren, syn Barahira, zobaczył Lúthien śpiewającą i tańczącą w lesie Neldoreth, w Doriath, gdzie był też jej dom. Jednakże nie znając jej prawdziwego imienia, nazwał ją Tinúviel ze względu na piękny śpiew. Zakochał się w niej, a potem długi czas chodził po lesie szukając jej. Beren poprosił Thingola o rękę jego córki. Thingol, chcąc ukarać Berena za zuchwałość, kazał mu przynieść Silmaril z żelaznej korony Morgotha.

Beren i Lúthien pokonali liczne niebezpieczeństwa z pomocą Huana i dotarli do Angbandu, gdzie Beren wykradł Silmaril. Wilk Morgotha Carcharoth odgryzł jednak Berenowi rękę z Silmarilem. Klejnot udało się odzyskać dzięki Huanowi, który zabił Carcharotha. Kiedy Beren zginął, Lúthien wybłagała u Valarów jego powrót, w zamian za utratę swej nieśmiertelności, poddając się losowi Atanich. Żyli oni później razem w kraju Dor Firn i Guinar.

Jej związek z Berenem zapoczątkował ród półelfów. Mawiano, że potomstwo Lúthien „nigdy (…) nie wyginie, choćby nieprzeliczone lata przeszły nad światem”. Ich dalekim potomkiem był m.in. Aragorn^[1].

Wygląd[edytuj | edytuj kod]

Lúthien miała szare oczy i ciemne włosy^[2]. Opisana jest jako najpiękniejsza istota, jaka kiedykolwiek chodziła po Ardzie.

Analiza[edytuj | edytuj kod]

Sanah Beach, w swym artykule of bohaterkach Silmarillionu, sklasyfikowała Lúthien jako „mroczną”, lecz pozytywną postać, wyróżniającą się niezmiennym poświęceniem w swej miłości^[2].

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Inspiracją dla tej postaci była żona Tolkiena Edith, a na nagrobku pisarza i jego żony obok nazwisk widnieją również ich wieczne imiona: Beren i Lúthien^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]