Léon Bakst

Léon Bakst
Ilustracja
autoportret
Data i miejsce urodzenia

10 maja 1866
Grodno

Data i miejsce śmierci

27 grudnia 1924
Rueil-Malmaison

Dziedzina sztuki

malarstwo

Multimedia w Wikimedia Commons

Léon Bakst (ur. 10 maja 1866 w Grodnie, według innych źródeł w Sankt Petersburgu[1], zm. 27 grudnia 1924 w Rueil-Malmaison) – malarz, projektant scenografii i kostiumów teatralnych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodzony jako Lew Samojłowicz Rosenberg (ros. Лев Самойлович Розенберг) w średniozamożnej rodzinie żydowskiej; po ukończeniu gimnazjum studiował w Petersburgu na tamtejszej Akademii Sztuk, równocześnie dorabiając na utrzymanie jako ilustrator książek.

Na swojej pierwszej wystawie w 1889 przyjął pseudonim artystyczny „Bakst”, wywodzący się z nazwiska rodowego jego babki – Baxter[a]. Na początku lat 90. wystawiał swe prace wraz z „Towarzystwem akwarelistów”. W latach 1893–1897 mieszkał w Paryżu studiując w Académie Julian, wciąż jednak często odwiedzając Sankt Petersburg. Od połowy lat 90. stał się członkiem grupy artystycznej utworzonej przez Diagilewa i Benois, która później przekształciła się w ruch „Świat Sztuki”; w 1899 wraz z Diagilewem stworzyli wpływowe czasopismo pod tym samym tytułem.

Na przełomie wieków tworzył liczne obrazy, w tym portrety, m.in. Maliawina, Wasilija Rozanowa, Andrieja Biełego, Zinaidy Gippius. Pracował również jako nauczyciel sztuki dzieci wielkiego księcia Władimira Aleksandrowicza. W 1902 otrzymał od cara Mikołaja II zamówienie na obraz pt. Spotkanie rosyjskich żeglarzy.

W 1898 pokazał swe prace na zorganizowanej przez Diagilewa „Pierwszej wystawie artystów rosyjskich i fińskich”, a także wystawach „Świat sztuki”, „Secesja” (w Monachium), wystawach Związku Artystów Rosyjskich i in.

Począwszy od końca pierwszej dekady XX wieku Bakst coraz częściej zajmował się tworzeniem scenografii. Wraz z Diagilewem od 1908 współpracował, jako malarz scenografii, w zespole Ballets Russes, m.in. przy „Kleopatrze” (1909), „Szeherezadzie” (1910), „Karnawale” (1910), „Narcyzie” (1911), „Dafnis i Chloe” (1912).

W 1914 został wybrany do petersburskiej Akademii Sztuk. W 1918 zerwał kontakty z Diagilewem i Ballets Russes. Zmarł na chorobę płuc w 1924.

Jego siostrzeńcem był historyk Albert Manfred[2].

Akwarele[edytuj | edytuj kod]

  • Fedra i Tezeusz
    Fedra i Tezeusz
  • Król
    Król
  • Sułtanka
    Sułtanka
  • Amazonka
    Amazonka
  • Wacław Niżyński
    Wacław Niżyński

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Posługiwał się nim jako Léon Nikołajewicz Bakst; używał też nazwiska Lejb-Chaim Izraelewicz – ros. Лейб-Хаим Израилевич.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ M. Wallis, 1974: Secesja. Wydanie II. Wydawnictwo Arkady, Warszawa.
  2. ↑ Елена Теркель: ЛЕВ БАКСТ. Семья и творчество. журнал „Третьяковская галерея”, 2008. [dostęp 2022-04-05]. (ros.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • M. Wallis, 1974: Secesja. Wydanie II. Wydawnictwo Arkady, Warszawa.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Léon_Bakst&oldid=71580250”