Kwas antymonawy
| Nazewnictwo | | | | Nomenklatura systematyczna (IUPAC) | | konst. | triwodorotlenek antymonu, wodorotlenek antymonu(3+), wodorotlenek antymonu(III) (formy jonowe) | | podst. | trihydroksystyban (forma kowalencyjna) | | addyt. | trihydroksydoantymon[1] (forma kowalencyjna) | | wodor. | triwodoro(trioksydoantymonian) (forma kowalencyjna) | | Inne nazwy i oznaczenia | | półsyst. | kwas antymonawy, kwas styborawy[1] (formy kowalencyjne) | | Stocka | kwas antymonowy(III) (forma kowalencyjna), wodorotlenek antymonu(III) (forma jonowa) | |
| Ogólne informacje |
| Wzór sumaryczny | Sb(OH)
3, H
3SbO
3 |
| Masa molowa | 172,78 g/mol |
| Identyfikacja |
| Numer CAS | 39349-74-1 |
| PubChem | 19362114 |
| DrugBank | DB02453 |
| SMILES | [OH-].[OH-].[OH-].[Sb+3] | |
| InChI | InChI=1S/3H2O.Sb/h3*1H2;/q;;;+3/p-3 | | InChIKey | SZOADBKOANDULT-UHFFFAOYSA-K | |
| |
Kwas antymonawy, H
3SbO
3, wodorotlenek antymonu(III), Sb(OH)
3 – hipotetyczny nieorganiczny związek chemiczny, w którym antymon występuje na III stopniu utlenienia. Istnienie tego związku nawet w roztworze jest wątpliwe. Znane są jedynie jego sole (antymoniny). Próby otrzymania H
3SbO
3 m.in. poprzez zakwaszenie roztworów antymoninów prowadzą jedynie do powstania białego, bezpostaciowego osadu uwodnionego tritlenku diantymonu o różnej zawartości wody (Sb
2O
3·nH
2O), który stopniowo ulega dehydratacji do bezwodnej postaci krystalicznej (Sb
2O
3)[2].
- ↑ a b Neil G.N.G. Connelly Neil G.N.G. i inni, Nomenclature of Inorganic Chemistry. IUPAC Recommendations 2005 (Red Book), International Union of Pure and Applied Chemistry, RSC Publishing, 2005, s. 129, ISBN 978-0-85404-438-2 (ang.).
- ↑ Die Stickstoffgruppe (Pentele), [w:] NilsN. Wiberg NilsN., EgonE. Wiberg EgonE., Arnold FrederikA.F. Holleman Arnold FrederikA.F., Anorganische Chemie, wyd. 103, t. 1, Grundlagen und Hauptgruppenelemente, Berlin: De Gruyter, [cop. 2017], s. 971–972, ISBN 978-3-11-026932-1 .
