Kultury paleolitu
Kultury paleolitu[edytuj | edytuj kod]
W paleolicie pojawił się człowiek zdolny wytwarzać narzędzia, a te stopniowo dały mu coraz większą przewagę nad zwierzętami. Narzędzia były początkowo bardzo prymitywne i nieobrobione, z czasem coraz mniej przypominały przypadkowo znaleziony kamień, a coraz bardziej pieczołowicie obrobiony sprzęt użytkowy.
Kultury paleolityczne nazwane są zazwyczaj od miejsca odkrycia pierwszych narzędzi danego typu. W zależności od kształtu i stopnia obróbki wyróżnia się cztery główne typy kamiennych narzędzi, którymi posługiwały się różne kultury paleolityczne.
Paleolit dolny[edytuj | edytuj kod]
- kultura Olduvai
- narzędzia nieobrobione, tzw. narzędzia otoczakowe i rozłupce
- kultura aszelska
- narzędzia wytworzone metodą odłupkową, tzw. odłupki
- kompleks z narzędziami mikroodłupkowymi
- narzędzia wykonywane z małych otoczaków tzw. mikro-choppery i mikro-chopping-tool's
- kultura klaktońska
- narzędzia wytworzone w drodze obróbki odłupków (ostrza, rylce)
Paleolit środkowy[edytuj | edytuj kod]
Paleolit górny[edytuj | edytuj kod]
- kultury ostrzy liściowatych
- kultury oryniackie
- kultura gorodcowska
- kultura brynzjeńska
- kultura badegulska
- kultura baradosteńska
- kultury graweckie
- kultura szatelperońska
- kultura ulucka
- kultura sebilska
- kultura zwierzyniecka
- kultura arenieńska
- kultura pawlowska
- kultura willendorfska
- kultura mołodowska
- kultura lipska
- kultura sagwarska
- kultura dniepro-desneńskie
- kultura miezyńska
- kultura jelisiejewiczańska
- kultura zarzyjska
- kultura zamiatnińska
- kultura kebaryjska
- kultura ballańska
- kultura kostienkowska
- kultura kamiennobałecka
- kultury ostrzy trzoneczkowatych
- kultury ostrzy tylcowych
- kultura aterska
- kultura ahmarska
- kultura angarska
Paleolit późny[edytuj | edytuj kod]
- kultura magdaleńska
- kultury z tylczakami łukowymi
- kultura kreswelsko-hamburska
- kultura muszabieńska
- kultura qadańska
- kultura isnańska
- kultura iberomauruzyjska
- kultury z liściakami
- kultura eburrańska
- kultura afontowska
- kultura kokoniewska
- kultura diuktajska
- kultura selemdżańska
Pod koniec epoki kamiennej człowiek żył w niewielkich gromadach łowieckich, mieszkał w jaskiniach lub własnoręcznie wytworzonych pomieszczeniach typu ziemianek i szałasów. Oddawał cześć duchom zwierząt, również tych przez siebie zabitych, odprawiał obrzędy magiczne i pogrzebowe, malował sceny łowieckie na ścianach jaskiń, i rzeźbił w kości, rogu i kamieniu. W Europie żyły dwa gatunki (nie mylić z podgatunkiem) rodzaju Homo:
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Brézillon Michell, Encyklopedia kultur pradziejowych, WAiF, Warszawa 1981.
- Clark Desmont J., Prahistoria Afryki, PWN, Warszawa 1978.