Krzysztof Wojciechowski (filozof i socjolog)

Krzysztof Wojciechowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 września 1956
Warszawa

Zawód, zajęcie

filozof, socjolog

Miejsce zamieszkania

Warszawa (1956–1991), Berlin (1991–1999), Frankfurt nad Odrą (od 1999)

Narodowość

polska

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Medal Złoty za Długoletnią Służbę
Multimedia w Wikimedia Commons

Krzysztof Wojciechowski (ur. 18 września 1956 w Warszawie) – polski działacz społeczny, filozof i socjolog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Warszawie jako syn Franciszka (1902–1980) i Haliny z domu Rymszewicz (1923–2016). Po ukończeniu XLIX Liceum Ogólnokształcącego im. Zygmunta Modzelewskiego z rozszerzoną nauką języka niemieckiego studiował filozofię i socjologię na Uniwersytecie Warszawskim. W 1978 zawarł związek małżeński z pochodzącą z Berlina Evą-Marią Daber.

W 1979 r. ukończył studia z wyróżnieniem i 1 października tegoż roku rozpoczął pracę na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego. W 1989 r. uzyskał doktorat i pozostał na uniwersytecie do 1991 r.

W 1991 r. przeniósł się wraz z żoną i dwojgiem dziećmi do Berlina. We Frankfurcie nad Odrą uczestniczył w zakładaniu Europejskiego Uniwersytetu Viadrina.

Od 15 października 1994 do 30 listopada 2022 r. pracował na stanowisku dyrektora administracyjnego Collegium Polonicum w Słubicach, wspólnej placówki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz Uniwersytetu Europejskiego Viadrina. 1 grudnia 2022 r. na tym stanowisku zastąpiła go Agnieszka Brończyk.

Po rozwodzie w 1999 r. zamieszkał we Frankfurcie nad Odrą. W październiku 2001 r. został naczelnym redaktorem wydawnictw Collegium Polonicum, a następnie w latach 2000–2007 koordynatorem Europejskiego Centrum Naukowego Viadriny w CP. Był założycielem i do 2013 r. wieloletnim prezesem zarządu Fundacji na rzecz Collegium Polonicum[1][2].

W 2004 r. założyciel i prezes stowarzyszenia MyLife – erzählte Zeitgeschichte e.V., prowadzącego Archiwum Ludzkich Losów w Słubicach.[1][2]

Z dniem 30 listopada 2022 r. przeszedł na emeryturę, ale pozostał pracownikiem Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Trzykrotnie żonaty. W latach 1978–1999 jego pierwszą żoną była Eva-Maria z domu Daber, z którą doczekał się trojga dzieci, tj. Pia (1981), Pascal (1984–1984) i David (1985–2018). 25 czerwca 2005 r. poślubił Monikę z domu Sękiewicz, z którą ma dwójkę dzieci, tj. Julia (2007) i Melchior (2009). Jego trzecią została Stefania.

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Die wissenschaftlichen Größen der Viadrina, red., w: Wissenschaftliche Schriftenreihe der Europa-Universität Viadrina, Frankfurt nad Odrą 1991
  • Die neuen Frankfurter Studenten 1992–1997, Wilhelmshorst 1998
  • Moi kochani Niemcy, Gdańsk 2000
  • Słownik polsko-niemiecki Słownictwo akademickie. Wörterbuch Deutsch-Polnisch. Begriffe aus Wissenschaft und Hochschule.
    z Bernd Klugert, Bonn 2001, Deutscher Akademischer Austauschdienst, ISBN 3-87192-797-X.
  • Knigge für deutsche Unternehmer in Polen IHK Frankfurt (Oder), 2002
  • Jak postępować z Niemcami w biznesie i nie tylko/ Knigge für deutsche Unternehmer in Polen, Wydawnictwo Naukowe UAM Poznań/Polsko-Niemiecka Izba Przemysłowo-Handlowa Warszawa, 2005
  • Erinnerungen und Reflexionen eines Viadrina-Pioniers in Knefelkamp, Ulrich red., „'Blütenträume’ und ‘Wolkenkuckucksheim’ in ‘Timbuktu’ – 10 Jahre Europa-Universität Viadrina”, Berlin 2001, ISBN 3-931278-03-4.
  • Europäischer Anspruch und regionale Aspekte: grenzüberschreitende universitäre Zusammenarbeit in der deutsch-polnischen Grenzregion angesichts der zukünftigen Herausforderungen in Europa red. z Agnieszką Bielawską, Berlin 2007, ISBN 978-3-8325-1705-2.
  • Wartość życia. Lubuscy seniorzy – historie opowiedziane (red. z Marzeną Słodownik), Słubice 2007, ISBN 978-83-923762-2-4.
  • Trans-Uni. Problemy zarządzania międzynarodową współpracą szkół wyższych w regionach przygranicznych (red. z Agnieszką Bielawską), Berlin 2007, ISBN 978-3-8325-1726-7.
  • Das Collegium Polonicum. Ein Abenteuerbericht aus den Gründerjahren jenseits der Oder w: Richard Pyritz/Mattias Schütt red., „Die Viadrina. Eine Universität als Brücke zwischen Deutschland und Polen”, Berlin-Brandenburg 2009, ISBN 978-3-937233-57-4.
  • Ethical Liberalism in Contemporary Societies red. z Jan C. Joerden, Frankfurt nad Menem 2009, ISBN 978-3-631-58620-4.
  • Polsko-niemieckie gry i zabawy w: Hubert Orłowski red., „Moje Niemcy – moi Niemcy. Odpominania polskie”, Instytut Zachodni, Poznań 2009, ISBN 978-83-61736-14-1.
  • Szansa w Niemczech? Poradnik dla polskich przedsiębiorców i pracobiorców po 1 maja 2011 (z Markiem Kłodnickim), Zielona Góra 2011, ISBN 978-83-931526-1-2.
  • Opposition hie und da. Einige Bemerkungen zum oppositionellen Dasein in der DDR und in der Volksrepublik Polen. w: Wojciechowski, K. red.: „Andersdenkende. Oppositionelle aus dem Raum Frankfurt (Oder) – Gorzów Wielkopolski berichten” Berlin 2012, Metropol Verlag, ISBN 978-3-86331-102-5.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Dr. Krzysztof Wojciechowski, Direktor des Collegium Polonicum Slubice, mit Verdienstkreuz der Republik Polen ausgezeichnet. OderPost. [dostęp 2014-10-16].
  2. ↑ a b c Dr Wojciechowski odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi. Słubice24.pl. [dostęp 2014-10-16].
  3. ↑ Krótko, w: Życie Uniwersyteckie, nr 4/2017, s. 23, ISSN 1231-8825
  4. ↑ W Collegium Polonicum uczczono 100-lecie Uniwersytetu Poznańskiego. cp.edu.pl, 2019-05-24. [dostęp 2022-12-19].
  5. ↑ Medale za długoletnią służbę dla pracowników UAM. amu.edu.pl, 2022-05-09. [dostęp 2022-12-02].
  6. ↑ „Ludzie sobie pomagali” – retrospekcja Dzieci Wojny w Collegium Polonicum. slubice.home.pl, 2022-12-16. [dostęp 2023-04-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-18)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Krzysztof_Wojciechowski_(filozof_i_socjolog)&oldid=71772189”