Krzysztof Włodarczyk (bokser)

Krzysztof Włodarczyk
Ilustracja
rok 2011 (foto:J.Pijarowski)
Pseudonim

Diablo

Data i miejsce urodzenia

19 września 1981
Warszawa

Obywatelstwo

Polska

Wzrost

186 cm

Styl walki

praworęczny

Kategoria wagowa

junior ciężka

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

70

Zwycięstwa

65

Przez nokauty

44

Porażki

4

Remisy

1

Nieodbyte

0

  1. ↑ Bilans walk aktualny na 24 lutego 2024.
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Krzysztof Włodarczyk, ps. Diablo (ur. 19 września 1981 w Warszawie) – polski bokser, były mistrz świata organizacji WBC oraz były mistrz świata organizacji IBF w kategorii junior ciężkiej (do 200 funtów[1]).

Kariera bokserska[edytuj | edytuj kod]

Amatorska[edytuj | edytuj kod]

W wieku 14 lat rozpoczął amatorskie zajęcia bokserskie, dołączając do warszawskiego klubu „Gwardia”[2]. Jedynym jego większym sukcesem jako amatora było zajęcie trzeciego miejsca na mistrzostwach Europy kadetów w 1997. Był też dwukrotnym mistrzem Polski juniorów, dwukrotnym młodzieżowym mistrzem Polski. Jako amator stoczył 66 walk; 61 z nich wygrał (44 przed czasem)[3]. Mając 19 lat, przeszedł na zawodowstwo.

Zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Pierwszą zawodową walkę stoczył 10 czerwca 2000. W swym debiucie pokonał przez nokaut w 2 rundzie Bułgara Andreia Georgieva.

7 grudnia 2001 stoczył walkę o wakujący pas interkontynentalnego mistrza świata federacji IBF. Włodarczyk wygrał przez techniczny nokaut w 10 rundzie, z Włochem Vincenzo Rossitto. Był to pierwszy pojedynek, który „Diablo” stoczył poza granicami Polski.

4 maja 2002 po raz pierwszy bronił tytuł interkontynentalnego mistrza świata federacji IBF. W 6 rundzie przez nokaut wygrał z Senegalczykiem Badarą M’baye. 21 września na gali w Stargardzie Szczecińskim wywalczył tytuł międzynarodowego mistrza Polski w kategorii junior ciężkiej po pokonaniu w 5 rundzie przez TKO Białorusina Siergieja Krypenicha. 23 listopada po raz drugi obronił pas interkontynentalnego mistrza świata federacji IBF. W ostatniej, 12 rundzie przez techniczny nokaut zwyciężył Belga Ismaila Abdoula.

Pierwszą porażkę poniósł w swoim dwudziestym pierwszym pojedynku, 26 kwietnia 2003 z Pawłem Mielkomianem. W piątej rundzie Rosjanin doznał rozcięcia łuku brwiowego i nie mógł kontynuować pojedynku. Po podliczeniu punktacji sędziowie orzekli wygraną Mielkomiana na punkty. Stawką walki był wakujący pas interkontynentalnego mistrza świata federacji WBA[4]. 28 czerwca po 10-rundowym pojedynku Włodarczyk pokonał jednogłośnie na punkty Brazylijczyka Roberto Coelho. Stawką walki był tytuł międzynarodowego mistrza Polski w kategorii junior ciężkiej. 13 grudnia zdobył tytuł młodzieżowego mistrza świata federacji WBC, zwyciężywszy niejednogłośnie na punkty po 10. rundach Siergieja Karaniewicza.

27 marca 2004 pokonał w pierwszej rundzie przez techniczny nokaut Kenijczyka Raymonda Ochienga, broniąc tym samym pasa międzynarodowego mistrza Polski. 5 czerwca zdobył pas federacji WBF, nokautując w szóstej rundzie Francuza Alaina Simona. 25 września wygrał po 10-rundowym pojedynku jednogłośnie na punkty z Josephem Marwą z Tanzanii. Stawką pojedynku był pas młodzieżowego mistrza świata federacji WBC należący do Krzysztofa Włodarczyka.

16 kwietnia 2005 zdobył tytuł mistrza Unii Europejskiej EBU. W 10 rundzie znokautował Niemca Ruedigera Maya. 11 czerwca po raz ostatni bronił tytułu młodzieżowego mistrza świata federacji WBC, pokonując przez nokaut w czwartej rundzie Anglika Johna Keetona.

25 marca 2006 zmierzył się z byłym mistrzem świata federacji IBF Imamu Mayfieldem. Po 12. rundach wygrał jednogłośnie na punkty i zdobył wakujący pas regionalnego mistrza WBC oraz tytuł mistrza świata federacji IBC. 25 listopada zdobył tytuł mistrza świata federacji IBF, pokonując niejednogłośnie na punkty Amerykanina Steve’a Cunninghama[5].

26 maja 2007 doszło do rewanżowej walki o tytuł mistrza świata federacji IBF pomiędzy Włodarczykiem a Cunninghamem. Tym razem zwyciężył Amerykanin, pokonując Polaka dwa do remisu. Była to druga porażka Włodarczyka na zawodowym ringu[6]. 20 października po raz drugi w karierze zdobył wakujący pas federacji IBC, pokonując w pierwszej rundzie przez nokaut Amerykanina Dominique’a Alexandra[7].

16 maja 2009 stoczył pojedynek z Giacobbe Fragomenim o tytuł mistrza świata federacji WBC. Po 12 rundach sędziowie orzekli remis, choć w 9. rundzie Włoch był liczony[8][9].

W nocy z 15 na 16 maja 2010 zdobył pas federacji WBC w kategorii junior ciężkiej, zwyciężywszy przez techniczny nokaut w 8. rundzie walki z Giacobbe Fragomenim[10][11][12]. 31 lipca został uhonorowany przez federację WBC statuetką za „najbardziej dramatyczną walkę 2009”[13][14]. 25 września stoczył pierwszy pojedynek w obronie pasa mistrza świata federacji WBC w kategorii junior ciężkiej. Rywalem Polaka był Amerykanin Jason Robinson. Po 12 rundach jednogłośnie na punkty wygrał Krzysztof Włodarczyk, w stosunku 117-111, 115-113 i 116-112.[15][16]

2 kwietnia 2011 po raz drugi obronił tytuł mistrza świata federacji WBC w kategorii junior ciężkiej. Po 12 rundach wygrał niejednogłośnie na punkty z Francisco Palaciosem, w stosunku 118:112, 116:113 i 113:115[17]. Przebieg walki, w której obaj bokserzy byli pasywni, zaskoczył publiczność, która wygwizdała obu zawodników[18]. Palacios częściej zadawał ciosy, a w wywiadzie po walce uznał siebie za zwycięzcę[18][19]. Wynik walki i sposób sędziowania zostały uznane za kontrowersyjne i były szeroko komentowane w portalach bokserskich[20][21][22], a także przez ludzi boksu, takich jak Steve Cunningham[23], Maciej Zegan[24] i Jerzy Kulej[18]. Transmisję telewizyjną z walki obejrzało 2,2 mln osób[25]. 30 listopada obronił ponownie tytuł mistrzowski WBC, pokonując przez TKO australijskiego pięściarza Danny’ego Greena. Walka odbyła się w Perth. Włodarczyk przegrywał punktowo u wszystkich sędziów[26], jednak w 11 rundzie znokautował zmęczonego Greena[27].

W rewanżu z Palaciosem, rozegranym 22 września 2012 we Wrocławiu, wygrał jednogłośnie na punkty, tym razem bez kontrowersji[28].

21 czerwca 2013 w Moskwie pokonał Rachima Czachkijewa w ósmej rundzie przez nokaut[29]. Początek walki należał do mistrza olimpijskiego, który wygrał pierwsze pięć rund (w 3. rundzie Polak był liczony). Pod koniec szóstej rundy Czachkijew został liczony po raz pierwszy, mimo że przez całą rundę przeważał. Po czwartym nokdaunie sędzia zakończył walkę. Pojedynek został uznany przez federacje WBC za najbardziej dramatyczną walkę 2013 roku[30]. 6 grudnia w hali UIC Pavilion w Chicago Polak po raz trzeci zmierzył się z Giacobbe Fragomenim, wygrywając przed czasem w szóstej rundzie. Na skutek rozcięcia pod lewym okiem przez włoskiego pięściarza w przerwie między szóstą a siódmą rundą pojedynek został przerwany. Była to szósta obrona pasa WBC Polaka[31].

Francisco Palacios i Krzysztof Włodarczyk po walce o pas mistrzowski w Bydgoszczy (2011) (foto:J.Pijarowski)

27 września 2014 w Moskwie zmierzył się z Rosjaninem Grigorijem Anatoljewiczem Drozdem i przegrał na punkty, tracąc tym samym pas mistrza świata federacji WBC. Był też liczony w ósmej rundzie[32]. W 2014 w programie Sport Klub As Wywiadu odebrał nagrodę dla „najlepszego polskiego pięściarza 2013”.

4 marca 2016 po półtorarocznej przerwie zmierzył się z w Sosnowcu z Rosjaninem Walerijem Brudowem i zwyciężył przez techniczny nokaut w drugiej rundzie. 28 maja w Szczecinie pokonał przez techniczny nokaut w czwartej rundzie Niemca Kai'a Kurzawę (37-5, 25 KO), zdobywając interkontynentalny pas organizacji IBF w kategorii junior ciężkiej. 10 grudnia pokonał jednogłośnie na punkty reprezentanta Niemiec Leona Hartha (14-1, 10 KO). Sędziowie punktowali 116-112, 116-112, 115-113 wszyscy na korzyść Włodarczyka.

20 maja 2017 spotkał się na ringu w Poznaniu w finałowym eliminatorze do tytułu mistrza świata federacji IBF z Niemcem Noelem Gevorem (22-0, 10 KO). Pojedynek nie był zbyt emocjonujący, a po dwunastu bardzo równych rundach sędziowie niejednogłośnie wskazali wygraną Polaka (116-112, 113-115, 115-114)[33]. 21 października w Prudential Centre w Newark przegrał z Muratem Gasijewem (24-0, 17 KO) walkę o mistrzowski pas organizacji IBF. Włodarczyk został znokautowany ciosem na korpus w trzeciej rundzie i odpadł z turnieju World Boxing Super Series[34].

10 lutego 2018 w Nysie pokonał przed czasem w drugiej rundzie Adama Gadajewa. 3 czerwca odniósł zdecydowane zwycięstwo z Olanrewaju Durodolą (27-6, 25 KO) w walce wieczoru gali w Rzeszowie. Po dziesięciu rundach sędziowie punktowali 98-92 i dwukrotnie 97-93 na jego korzyść. 6 października na gali Nosalowy Dwór Knockout Boxing Night 4 w Zakopanem pokonał przez nokaut Amerykanina Ala Sandsa (20-4, 18 KO) w drugiej rundzie.

23 marca 2019 w Łomży pokonał jednogłośnie na punkty 96-94, 97-93, 99-92 Rumuna Aleksandru Jura (18-3, 7 KO)[35].

30 listopada 2019 w Zakopanem pokonał jednogłośnie na punkty 98:92, 97:93, 96:94 Gabończyka Taylora Mabikę (19-5-1, 10 KO)[36].

17 lipca 2021 w Suwałkach po dwudziestu miesiącach przerwy pokonał na punkty 79-73, 80-72, 79-73 Ukraińca Wadyma Nowopaszyna (6-3, 2 KO)[37].

6 listopada 2021 w Nowym Sączu zanotował swoje 60. zwycięstwo w karierze, pokonując Maximiliano Jorge Gomeza (29-6, 13 KO). Argentyńczyk nie wyszedł do piątej rundy.

7 października 2023 w Jastrzębiu-Zdroju zawalczył z Fabio Maldonado, który od lat występy na ringu bokserskim łączy z klatką MMA. Włodarczyk wygrał tę walkę przez TKO w 7. rundzie[38].

4 listopada 2023 w Zakopanem podczas gali KnockOut Boxing Night 31 znokautował już w pierwszej rundzie Kolumbijczyka, Edwina Mosquerę[39].

Mieszane sztuki walki[edytuj | edytuj kod]

25 lipca 2023 federacja Fame MMA organizująca tzw. freak fighty ogłosiła w mediach społecznościowych zakontraktowanie Krzysztofa Włodarczyka[40]. Pierwotnie jego debiut w nowej formule walki, jaką będą mieszane sztuki walki (MMA) miał stoczyć 2 września w krakowskiej Tauron Arenie przeciwko aktorowi i freak fighterowi, Arkadiuszowi Tańculi[41]. Ostatecznie Włodarczyk nie zadebiutował w tym terminie walki przez nieścisłości kontraktowe z Fame MMA[42].

Lista walk zawodowych w boksie[edytuj | edytuj kod]

Statystyka stoczonych walk zawodowych
Zwycięstw: 63 (KO – nokautów: 43, walk zakończonych na punkty: 20)
Przegranych: 4 (KO – nokautów: 1, walk zakończonych na punkty: 3)
Remisów: 1
Wynik Rekord Przeciwnik (bilans przed walką) Rozstrzygnięcie Runda Data Miejsce Uwagi
Zwycięstwo 65-4-1 Argentyna Pablo Cesar Vilanueva (12-4-1) UD 8 24 lutego 2024 Polska Opera i Filharmonia Podlaska, Białystok
Zwycięstwo 64-4-1 Kolumbia Edwin Mosquera (10-2-2, 6 KO) KO 1 (8) 4 listopada 2023 Polska Nosalowy Dwór, Zakopane
Zwycięstwo 63-4-1 Brazylia Fábio Maldonado (29-7, 28 KO) TKO 7 (8) 7 października 2023 Polska Hala MOSiR, Jastrzębie-Zdrój
Zwycięstwo 62-4-1 Kanada Sylvera Louis (9-8, 4 KO) KO 7 (8) 20 maja 2023 Polska Opera i Filharmonia Podlaska, Białystok
Zwycięstwo 61-4-1 Argentyna Cesar Hernan Reynoso (17-18-4, 8 KO) TKO 6 (8) 29 października 2022 Polska Nosalowy Dwór, Zakopane
Zwycięstwo 60-4-1 Argentyna Maximiliano Jorge Gomez (29-6) TKO 4 (10) 6 listopada 2021 Polska Nowy Sącz
Zwycięstwo 59-4-1 Ukraina Wadym Nowopaszyn (6-3, 2 KO) PTS 8 17 lipca 2021 Polska Arena, Suwałki
Zwycięstwo 58-4-1 Gabon Taylor Mabika (19-4-1, 9 KO) UD 10 30 listopada 2019 Polska Nosalowy Dwór, Zakopane
Zwycięstwo 57-4-1 Rumunia Alexandru Jur (18-2, 7 KO) UD 10 23 marca 2019 Polska Hala Sportowa, Łomża
Zwycięstwo 56-4-1 Stany Zjednoczone Al Sands (20-3, 17 KO) TKO 2 (10) 1:19 6 października 2018 Polska Nosalowy Dwór, Zakopane
Zwycięstwo 55-4-1 Nigeria Olanrewaju Durodola (27-5, 24 KO) UD 10 2 czerwca 2018 Polska G2A Arena, Rzeszów
Zwycięstwo 54-4-1 Niemcy Adam Gadajew (17-14, 8 KO) TD 2 (8) 3:00 10 lutego 2018 Polska Nysa
Przegrana 53-4-1 Rosja Murat Gassijew (24-0, 15 KO) KO 3 (12) 1:57 21 października 2017 Stany Zjednoczone Prudential Center, Newark Walka o mistrzostwo świata IBF
Zwycięstwo 53-3-1 Niemcy Noel Gevor (22-0, 9 KO) SD 12 20 maja 2017 Polska Arena, Poznań
Zwycięstwo 52-3-1 Niemcy Leon Harth (14-1, 9 KO) UD 12 10 grudnia 2016 Polska Hala „Orbita”, Wrocław
Zwycięstwo 51-3-1 Niemcy Kai Kurzawa (37-4, 21 KO) TKO 4 (12) 2:22 28 maja 2016 Polska Arena Szczecin, Szczecin
Zwycięstwo 50-3-1 Rosja Walerij Brudow (42-7, 25 KO) TKO 2 (8) 1:58 4 marca 2016 Polska Hala widowiskowo-sportowa, Sosnowiec
Przegrana 49-3-1 Rosja Grigorij Drozd (38-1, 24 KO) UD 12 27 września 2014 Rosja Pałac Sportu Dynamo, Moskwa Stracił mistrzostwo świata WBC
Zwycięstwo 49-2-1 Włochy Giacobbe Fragomeni (31-3-2, 11 KO) TD 6 (12) 3:00 6 grudnia 2013 Stany Zjednoczone UIC Pavilion, Chicago Obronił mistrzostwo świata WBC
Zwycięstwo 48-2-1 Rosja Rachim Czachkijew (16-0, 11 KO) TKO 8 (12) 2:03 21 czerwca 2013 Rosja Pałac Sportu Dynamo, Moskwa Obronił mistrzostwo świata WBC
Zwycięstwo 47-2-1 Portoryko Francisco Palacios (21-1, 12 KO) UD 12 22 września 2012 Polska Hala Stulecia, Wrocław Obronił mistrzostwo świata WBC
Zwycięstwo 46-2-1 Australia Danny Green (31-4, 26 KO) TKO 11 (12) 2:15 30 listopada 2011 Australia Challenge Stadium, Perth Obronił mistrzostwo świata WBC
Zwycięstwo 45-2-1 Portoryko Francisco Palacios (20-0, 12 KO) SD 12 2 kwietnia 2011 Polska Łuczniczka, Bydgoszcz Obronił mistrzostwo świata WBC
Zwycięstwo 44-2-1 Stany Zjednoczone Jason Robinson (19-5, 11 KO) UD 12 25 września 2010 Polska Torwar, Warszawa Obronił mistrzostwo świata WBC
Zwycięstwo 43-2-1 Włochy Giacobbe Fragomeni (26-2-1, 9 KO) TKO 8 (12) 0:44 15 maja 2010 Polska Atlas Arena, Łódź Zdobył mistrzostwo świata WBC
Zwycięstwo 42-2-1 Bułgaria Konstantin Semerdjiew (28-11-2, 17 KO) UD 8 27 listopada 2009 Polska hala widowiskowo-sportowa, Ełk
Remis 41-2-1 Włochy Giacobbe Fragomeni (26-1, 9 KO) PTS 12 16 maja 2009 Włochy Il GranTeatro, Rzym Walka o mistrzostwo świata WBC
Zwycięstwo 41-2 Węgry Gabor Gyuris (6-11, 0 KO) KO 1 (8) 1:56 5 kwietnia 2008 Polska CeSiR, Warka
Zwycięstwo 40-2 Węgry Gabor Halasz (20-10, 8 KO) TKO 4 (10) 1:30 9 lutego 2008 Polska Hala Globus, Lublin
Zwycięstwo 39-2 Ghana Moyoyo Mensah (14-4-1, 8 KO) TKO 5 (10) 1:42 15 grudnia 2007 Polska Hala Podpromie, Rzeszów
Zwycięstwo 38-2 Stany Zjednoczone Dominique Alexander (16-3-1, 8 KO) KO 1 (12) 2:13 20 października 2007 Polska Centrum Expo, Warszawa Zdobył mistrzostwo świata IBC
Przegrana 37-2 Stany Zjednoczone Steve Cunningham (19-1, 10 KO) MD 12 26 maja 2007 Polska Spodek, Katowice Stracił mistrzostwo świata IBF
Zwycięstwo 37-1 Stany Zjednoczone Steve Cunningham (19-0, 10 KO) SD 12 25 listopada 2006 Polska Torwar, Warszawa Zdobył mistrzostwo świata IBF
Zwycięstwo 36-1 Rumunia Mircea Telecan (5-14-2, 3 KO) TKO 1 (8) 2:25 1 lipca 2006 Polska Kępno
Zwycięstwo 35-1 Stany Zjednoczone Imamu Mayfield (25-6-2, 15 KO) UD 12 25 marca 2006 Polska Siedlce Zdobył pas regionalnego mistrza świata WBC oraz mistrzostwo świata IBC
Zwycięstwo 34-1 Stany Zjednoczone Sebastian Hill (10-9, 6 KO) UD 6 26 listopada 2005 Stany Zjednoczone Copernicus Center, Chicago
Zwycięstwo 33-1 Argentyna Hector Alfredo Avila (13-4-1, 8 KO) KO 6 (10) 2:06 24 września 2005 Polska Mysłowice
Zwycięstwo 32-1 Wielka Brytania John Keeton (25-11, 14 KO) TKO 3 (10) 3:00 11 czerwca 2005 Polska Gorzów Wielkopolski Obronił młodzieżowe mistrzostwo świata WBC
Zwycięstwo 31-1 Niemcy Rüdiger May (40-3-3, 8 KO) KO 10 (10) 16 kwietnia 2005 Polska Bydgoszcz Zdobył mistrzostwo Unii Europejskiej EBU
Zwycięstwo 30-1 Kamerun Tefouet Dieudonne (11-3-1, 10 KO) KO 8 (12) 19 lutego 2005 Polska Wołów
Zwycięstwo 29-1 Stany Zjednoczone Bryan Blakely (13-24-2, 3 KO) TKO 3 (6) 1:38 21 stycznia 2005 Stany Zjednoczone The Belvedere, Elk Grove
Zwycięstwo 28-1 Turcja Bruce Oezbek (10-17, 7 KO) TKO 7 (8) 19 grudnia 2004 Polska Rzeszów
Zwycięstwo 27-1 Tanzania Joseph Marwa (16-3-1, 4 KO) UD 10 25 września 2004 Polska Opole Obronił młodzieżowe mistrzostwo świata WBC
Zwycięstwo 26-1 Francja Alain Simon (38-8-3, 24 KO) TKO 6 (12) 5 czerwca 2004 Polska Dąbrowa Górnicza Zdobył mistrzostwo świata WBF
Zwycięstwo 25-1 Słowacja Stefan Stanko (4-39-1, 3 KO) TKO 2 (6) 24 kwietnia 2004 Polska Dąbrowa Górnicza
Zwycięstwo 24-1 Kenia Raymond Ochieng (3-1, 2 KO) TKO 1 (10) 0:35 27 marca 2004 Polska Hala MOSiR, Radom Obronił międzynarodowe mistrzostwo Polski
Zwycięstwo 23-1 Białoruś Sergey Karanevich (17-8, 7 KO) SD 10 13 grudnia 2003 Polska Hala Okrąglak, Opole Zdobył młodzieżowe mistrzostwo świata WBC
Zwycięstwo 22-1 Węgry Attila Huszka (2-9-2, 2 KO) TKO 1 24 października 2003 Polska Hala „Orbita”, Wrocław
Zwycięstwo 21-1 Brazylia Roberto Coelho (32-9, 22 KO) UD 10 28 czerwca 2003 Polska Opole Obronił międzynarodowe mistrzostwo Polski
Przegrana 20-1 Rosja Pawieł Mielkomian (13-0, 6 KO) TD 4 (12) 3:00 26 kwietnia 2003 Niemcy Sport- und Kongresshalle, Schwerin Walka o pas WBA Inter-Continental
Zwycięstwo 20-0 Południowa Afryka Goodman Kwinana (2-11-3, 1 KO) KO 5 (8) 15 lutego 2003 Polska Hala MOSiR, Zabrze
Zwycięstwo 19-0 Belgia Ismail Abdoul (18-1, 7 KO) TKO 12 (12) 23 listopada 2002 Polska Opole Obronił pas IBF Inter-Continental
Zwycięstwo 18-0 Rumunia Marian Garoseanu (0-6, 0 KO) KO 1 (6) 18 października 2002 Polska Kozienice
Zwycięstwo 17-0 Białoruś Sergei Krupenich (2-5, 0 KO} TKO 5 (10) 21 września 2002 Polska Stargard Zdobył międzynarodowe mistrzostwo Polski
Zwycięstwo 16-0 Węgry Zoltan Komlosi (1-7-1, 1 KO) PTS 6 22 czerwca 2002 Polska Płock
Zwycięstwo 15-0 Senegal Badara M'baye (11-5, 6 KO) KO 6 (12) 4 maja 2002 Polska Hala Stulecia, Wrocław Obronił pas IBF Inter-Continental
Zwycięstwo 14-0 Stany Zjednoczone Rodney Phillips (6-12, 4 KO) KO 2 (6) 6 kwietnia 2002 Polska Łódź
Zwycięstwo 13-0 Węgry Otto Nemeth (2-0, 1 KO) TKO 1 (6) 23 lutego 2002 Polska Włocławek
Zwycięstwo 12-0 Włochy Vincenzo Rossitto (20-0-1, 11 KO) TKO 10 (12) 7 grudnia 2001 Włochy Quartucciu Zdobył pas IBF Inter-Continental
Zwycięstwo 11-0 Czechy Vladislav Druso (0-4, 0 KO) UD 8 27 października 2001 Polska Pruszków
Zwycięstwo 10-0 Węgry Gyorgy Orsolya (4-7, 0 KO) TKO 2 29 września 2001 Polska Poznań
Zwycięstwo 9-0 Węgry Attila Szombathelyi (2-0, 1 KO) KO 3 30 czerwca 2001 Polska Tarnów
Zwycięstwo 8-0 Francja Rene Janvier (14-15-2, 3 KO) UD 8 26 maja 2001 Polska Warszawa
Zwycięstwo 7-0 Serbia Radoslaw Milutinović (3-1, 0 KO) PTS 6 28 kwietnia 2001 Polska Jaworzno
Zwycięstwo 6-0 Serbia Dusan Pasić (2-1, 1 KO) TKO 2 31 marca 2001 Polska Środa Wielkopolska
Zwycięstwo 5-0 Czechy Roman Kaloczai (0-0, 0 KO) TKO 4 24 lutego 2001 Polska Nowy Sącz
Zwycięstwo 4-0 Czechy Roman Nikodem (0-5, 0 KO) TKO 3 3 lutego 2001 Polska Warszawa
Zwycięstwo 3-0 Czechy Robert Bycek (0-1, 0 KO) KO 1 9 grudnia 2000 Polska Katowice
Zwycięstwo 2-0 Słowacja Anton Lascek (0-12-1, 0 KO) TKO 2 2 września 2000 Polska Chorzów
Zwycięstwo 1-0 Bułgaria Andrei Georgiev (5-2, 2 KO) KO 2 10 czerwca 2000 Polska Elbląg Debiut w zawodowym boksie

TKO – techniczny nokaut, KO – nokaut, UD – jednogłośna decyzja, SD- niejednogłośna decyzja, MD – decyzja większości, PTS – walka zakończona na punkty, TD – decyzja techniczna, DQ – dyskwalifikacja

Działalność pozasportowa[edytuj | edytuj kod]

Wystąpił epizodycznie w serialach: Samo życie (2002), Kasia i Tomek (2003), Twarzą w twarz (2007), Chichot losu (2010), Wszyscy kochają Romana (2011) i M jak miłość (2012–2013), a także w filmie Ring Wolny (2014)[43][44].

Zagrał w teledysku do piosenki „I żeby było normalnie” (2010)[45].

W 2008 był uczestnikiem ósmej edycji programu rozrywkowego TVN Taniec z gwiazdami (2008), bohaterem polskiej edycji programów W domu u... i gościem talk-show Szymon Majewski Show. Występował także jako gość w programach: Wojownicy i Dzień z mistrzem (2009), Zacisze gwiazd, Grunt to rodzinka, Pięściarze, Supermen i Kuba Wojewódzki (2010), Granice kariery i Kocham cię, Polsko! (2012), Wojna gwiazd (2013) oraz dwukrotnie w As wywiadu (2013, 2014).

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W latach 2007–2018 był żonaty z Małgorzatą Babilońską[46][47][48], z którą ma syna Cezarego (ur. 2002). Z pozamałżeńskiego związku z Magdaleną Radomską ma córkę, Zuzannę (ur. 2014)[49]. Po rozwodzie związał się z Karoliną Olszewską, z którą ma córkę Marię (ur. 2019)[50].

21 lipca 2011 trafił do szpitala na oddział detoksykologiczny po przedawkowaniu środków antydepresyjnych, które przyjmował w związku z depresją spowodowaną kłopotami osobistymi[51].

Podczas kampanii wyborczej przed wyborami samorządowymi wsparł kandydata Sojuszu Lewicy Demokratycznej na prezydenta Kielc, Jana Gieradę[52][53].

W styczniu 2021 rozpoczął wykonywanie wyroku pięciu miesięcy pozbawienia wolności w związku ze skazaniem za złamanie sądowego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych[54].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ ~91 kg.
  2. ↑ Taniec z gwiazdami VIII – Uczestnicy – Para nr V: Krzysztof i Agnieszka. tanieczgwiazdami.onet.pl. [dostęp 2019-04-25]. (pol.).
  3. ↑ Biografia. [dostęp 2011-02-22]. (pol.).
  4. ↑ boxrec.com: Melkomyan vs. Włodarczyk. [dostęp 2010-05-16]. (ang.).
  5. ↑ boxrec.com: Włodarczyk vs. Cunningham. [dostęp 2010-05-16]. (ang.).
  6. ↑ boxrec.com: Włodarczyk vs. Cunningham II. [dostęp 2010-05-16]. (ang.).
  7. ↑ boxrec.com: Włodarczyk vs. Alexander. [dostęp 2010-05-16]. (ang.).
  8. ↑ bokser.org: Fragomeni pozostał mistrzem... [dostęp 2010-05-16]. (pol.).
  9. ↑ boxrec.com: Fragomeni vs. Włodarczyk. [dostęp 2010-05-16]. (ang.).
  10. ↑ bokser.org: Włodarczyk Mistrzem Świata!. [dostęp 2010-05-16]. (pol.).
  11. ↑ bokser.org: Diablo zaskoczył wszystkich. [dostęp 2010-05-16]. (pol.).
  12. ↑ boxrec.com: Włodarczyk vs. Fragomeni II. [dostęp 2010-05-16]. (ang.).
  13. ↑ „Diablo” odebrał pięściarskiego Oscara. boxrec.com, 01.08.2010. [dostęp 2010-08-01]. (pol.).
  14. ↑ Zdjęcie dnia. Krzysztof „Diablo” Włodarczyk. boxrec.com, 01.08.2010. [dostęp 2010-08-01]. (pol.).
  15. ↑ „Diablo” pokonał Robinsona i obronił tytuł mistrza świata. ringpolska.pl, 26.09.2010. [dostęp 2010-09-26]. (pol.).
  16. ↑ ‘Diablo’ obronił pas po dobrej walce. bokser.org, 26.09.2010. [dostęp 2010-09-26]. (pol.).
  17. ↑ Diablo obronił pas. Zasłużenie?. bokser.org, 02.04.2011. [dostęp 2011-04-03]. (pol.).
  18. ↑ a b c Waldemar Wojtkowiak, Remigiusz Jaskot: Włodarczyk nie trafiał, ale wygrał. Miała być bitwa, wyszła mizeria. Sport.pl, 2011-04-04. [dostęp 2011-04-04].
  19. ↑ Janusz Pindera: Obaj nie zrobili nic. rp.pl, 2011-04-04. [dostęp 2011-04-04].
  20. ↑ Adrian Golec: „Nieudany” sprawdzian Włodarczyka. boxing.pl. s. 2011-04-03. [dostęp 2011-04-04].
  21. ↑ Krajobraz po bitwie. bokser.org, 2011-04-03. [dostęp 2011-04-04].
  22. ↑ Michał Koper: Włodarczyk – Palacios: ludzie listy piszą... ringpolska.pl, 2011-04-04. [dostęp 2011-04-04].
  23. ↑ Były rywal Diablo: Palacios został oszukany. sport.pl, 2011-04-04. [dostęp 2011-04-04].
  24. ↑ Maciej Zegan: Maciej Zegan: To skandal. bokser.org, 2011-04-03. [dostęp 2011-04-04].
  25. ↑ 2,2 mln widzów gali w Bydgoszczy. Ringpolska.pl, 2011-04-04. [dostęp 2011-04-04].
  26. ↑ Karty punktowe walki Włodarczyk – Green. Ring Polska, 2011-11-30. [dostęp 2011-11-30].
  27. ↑ Diablo obronił tytuł. sport.pl, 2011-11-30. [dostęp 2011-11-30].
  28. ↑ Leszek Dudek: ‘Diablo’ rozwiał wątpliwości. bokser.org, 2012-09-22. [dostęp 2012-09-23].
  29. ↑ Włodarczyk nokautuje po wojnie!. bokser.org, 2013-06-21. [dostęp 2013-06-22]. (pol.).
  30. ↑ Włodarczyk wyróżniony przez WBC!. wp.pl. [dostęp 2013-12-26]. (pol.).
  31. ↑ Krzysztof Włodarczyk znów zdominował Fragomeniego, broniąc pasa WBC. bokser.org. [dostęp 2013-12-06]. (pol.).
  32. ↑ Drozd zdetronizował Włodarczyka z tronu WBC. bokser.org, 2014-09-27. [dostęp 2014-09-28].
  33. ↑ Noel Gevor złoży protest po walce z Krzysztofem „Diablo” Włodarczykiem. sport.interia.pl. [dostęp 2017-05-22]. (pol.).
  34. ↑ Redakcja, WBSS: GASIJEW ZNOKAUTOWAŁ WŁODARCZYKA! [online], bokser.org [dostęp 2017-10-22].
  35. ↑ Redakcja, Czwarte z rzędu „ Diablo"zwycięstwo [online], bokser.org [dostęp 2019-03-24].
  36. ↑ WŁODARCZYK POKONAŁ MABIKĘ, ALE NA MAKABU TO NIE STARCZY [online], www.bokser.org [dostęp 2019-12-01].
  37. ↑ Redakcja, Spacerku nie było ale„ Diablo"zwycieski w Suwałkach [online], bokser.org [dostęp 2019-07-18].
  38. ↑ Fabio Maldonado kolejnym rywalem Krzysztofa Włodarczyka. [online]
  39. ↑ Ależ nokaut "Diablo" Włodarczyka. 84 sekundy i koniec. Rywal padł jak mucha [online], Sport.pl, 4 listopada 2023 [dostęp 2023-11-08] (pol.).
  40. ↑ Wielka niespodzianka! Krzysztof “Diablo” Włodarczyk nowym zawodnikiem federacji FAME! [online], Przegląd Sportowy Onet [dostęp 2023-07-25] (pol.).
  41. ↑ Jakub Madej, Krzysztof Włodarczyk vs Arkadiusz Tańcula walką wieczoru wrześniowej gali FAME 19 w Krakowie | MMAROCKS [online], MMA Rocks, 1 sierpnia 2023 [dostęp 2023-08-02] (pol.).
  42. ↑ Telewizja Polska S.A, "Diablo" nie wystąpi w MMA. Mamy stanowisko promotora! [online], sport.tvp.pl, 1 sierpnia 2023 [dostęp 2023-08-02] (pol.).
  43. ↑ Krzysztof „Diablo” Włodarczyk na planie filmu „Ring Wolny”. ringpolskapl 2014-01-18. [dostęp 2017-05-06].
  44. ↑ Diablo nie ma z kim się bić, „PrzegladSportowy.pl” [dostęp 2017-05-06] (pol.).
  45. ↑ „Krzysztof Włodarczyk, Michał Jabłoński i Albert Sosnowski w Prosto Mixtape 600V”. kickboxing-news.com. [dostęp 2010-06-30].
  46. ↑ „Zobacz, jak „Diablo” Włodarczyk traktuje żonę!”. fakt.pl. [dostęp 2011-07-22].
  47. ↑ (2016-05-14): Żona Krzysztofa Włodarczyka motywuje go przed walką z Fragomenim: Jak wygrasz urodzę Ci dziecko. Super Express. [dostęp 2011-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-04)]. (pol.).
  48. ↑ Julian Meller, Krzysztof "Diablo" Włodarczyk już po rozwodzie. "Trochę mi żal" [online], gwiazdy.wp.pl, 24 grudnia 2018 [dostęp 2020-11-25] (pol.).
  49. ↑ „Diablo” Włodarczyk ma drugie dziecko, ale nie ze swoją żoną. sport.dziennik.pl, 25 lipca 2014.
  50. ↑ Barbara Żelazko: Krzysztof "Diablo" Włodarczyk weźmie ślub, znowu został tatą!. [w:] gwiazdy.wp.pl [on-line]. 2019-09-24. [dostęp 2019-09-24]. (pol.).
  51. ↑ „Boks. Krzysztof „Diablo” Włodarczyk w szpitalu!”. sport.pl. [dostęp 2011-07-22].
  52. ↑ „Walka stulecia” nie odbyła się. Jan Gierada i Krzysztof „Diablo” Włodarczyk zmierzyli się tylko wzrokiem (video, zdjęcia). echodnia.eu, 13 listopada 2010. [dostęp 2014-01-12].
  53. ↑ Oficjalne rozpoczęcie kampanii wyborczej Jana Gierady. 20 października 2010. [dostęp 2014-01-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 grudnia 2018)].
  54. ↑ Krzysztof "Diablo" Włodarczyk w więzieniu. Za kratami spędzi kilka miesięcy [online], rmf24.pl, 14 stycznia 2021 [dostęp 2021-01-14].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Krzysztof_Włodarczyk_(bokser)&oldid=73243241”