Krystyna Skuszanka
.jpg) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód | reżyser teatralny, dyrektor teatru |
| Współmałżonek | |
| Odznaczenia | |
     | |
.JPG)
Krystyna Skuszanka, właściwie Krystyna Urszula Skucha-Krasowska (ur. 24 lipca 1924 w Kielcach, zm. 29 maja 2011 w Łomiankach[1]) – polska reżyser teatralna oraz dyrektor teatrów (m.in. Teatru Ludowego w Krakowie).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W latach 1945–1946 była uczestniczką Studia Starego Teatru w Krakowie. W 1949 r. została absolwentką filologii polskiej na Uniwersytecie Poznańskim, a w 1952 r. ukończyła z dyplomem reżyserskim warszawską Państwową Wyższą Szkołę Teatralną. Jej debiutem reżyserskim była sztuka pt. Sztorm Władimira Billa-Białocerkowskiego w Państwowym Teatrze Ziemi Opolskiej, gdzie niebawem została kierownikiem artystycznym.
W 1955 r. została dyrektorem i kierownikiem artystycznym nowo powstającego w Nowej Hucie Teatru Ludowego, który prowadziła (wraz z mężem, Jerzym Krasowskim) do 1963 r., po czym razem przenieśli się do Teatru Polskiego w Warszawie.
W latach 1965–1971 była dyrektorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, by w 1972 r. powrócić do Krakowa i objąć dyrekcję Teatru im. J. Słowackiego. Była również wykładowcą w krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej. W 1979 została profesorem nadzwyczajnym. W latach 1983-1990, wraz z mężem, objęła Teatr Narodowy w Warszawie, gdzie była kierownikiem artystycznym, a także reżyserowała. Od 1968 stale współpracowała również z teatrami norweskimi, m.in. w Oslo, Bergen i Stavanger.
Pochowana została w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A30-tuje-5)[2].
Do ważniejszych prac reżyserskich Krystyny Skuszanki należą:
- 1956 – Balladyna J. Słowackiego
- 1959 – Burza W. Szekspira
- 1962 – Dziady A. Mickiewicza
- 1973 – Lilla Weneda J. Słowackiego
- 1978 – Akropolis S. Wyspiańskiego
Reżyserowała również spektakle Teatru Telewizji:
- 1963 – Sprawiedliwość w Kioto Władysława Orłowskiego
- 1964 – Burza W. Szekspira
- 1967 – Czarowna noc S. Mrożka
- 1967 – Zbrodnia przy ulicy Laurcine E. Labiche
- 1971 – Orfeusz A. Świrszczyńskiej
- 1973 – Krzysztof Kolumb M. de Ghelderode
- 1974 – Wariatka z Chaillot J. Giraudoux
- 1976 – Lilla Weneda J. Słowackiego
Nagrody i odznaczenia[3][edytuj | edytuj kod]
W 1953 otrzymała nagrodę państwową III stopnia[4], w 1958 nagrodę Krytyki Teatralnej, w 1962 nagrodę resortową. W 1972 została laureatką Nagrody miasta Wrocławia, a w 1977 została laureatką Nagrody Miasta Krakowa.
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Order Sztandaru Pracy II klasy
- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal 40-lecia Polski Ludowej[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zmarła Krystyna Skuszanka. e-teatr.pl, 2011-05-30. [dostęp 2011-05-30].
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-30].
- ↑ Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 1197
- ↑ Dziennik Polski, rok IX, nr 173 (2948), s. 7.
- ↑ Uznanie dla twórców kultury /w/ Trybuna Robotnicza, nr 170, 19 lipca 1984, str. 1-2
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Strona internetowa Teatru Ludowego
- Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 1197
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Krystyna Skuszanka w bazie filmpolski.pl
- Krystyna Skuszanka-Krasowska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-09].
- Krystyna Skuszanka, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2024-03-22].