Kristian Wigenin

Kristian Wigenin
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 czerwca 1975
Sofia

Minister spraw zagranicznych Bułgarii
Okres

od 2013
do 2014

Przynależność polityczna

Bułgarska Partia Socjalistyczna

Poprzednik

Marin Rajkow

Następca

Danieł Mitow

Kristian Wigenin, bułg. Кристиан Вигенин (ur. 12 czerwca 1975 w Sofii) – bułgarski działacz partyjny i młodzieżowy, poseł do Parlamentu Europejskiego dwóch kadencji (2007–2013), deputowany krajowy, od 2013 do 2014 minister spraw zagranicznych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1993 ukończył szkołę średnią z wykładowym językiem niemieckim. Pięć lat później uzyskał dyplom magistra stosunków międzynarodowych i makroekonomii na Uniwersytecie Gospodarki Narodowej i Światowej w Sofii (1998). Uczestniczył w jednym z programów organizowanych przez John F. Kennedy School of Government na Harvard University (2001). Odbył staż w Parlamencie Europejskim.

Podczas studiów został wybrany na radnego jednej z dzielnic Sofii (mandat wykonywał w latach 1995–1999). Po ukończeniu nauki w 1998 pracował jako ekspert w departamencie integracji europejskiej oraz w agencji ceł Ministerstwa Finansów (1999–2001). Zaangażowany w działalność partyjną był również ekspertem politycznym wydziału spraw zagranicznych i stosunków międzynarodowych Bułgarskiej Partii Socjalistycznej (2001–2002), a później jego kierownikiem (od 2002). Od 1994 do 2000 był członkiem biura wykonawczego Bułgarskiej Partii Socjalistycznej, sekretarzem i zastępcą przewodniczącego partyjnej organizacji młodzieżowej. W 2000 został członkiem rady naczelnej BSP, a rok później jej sekretarzem oraz członkiem biura wykonawczego. W 2006 został prezesem zarządu klubu szachowego CSKA.

W czerwcu 2005 uzyskał mandat posła do Zgromadzenia Narodowego Bułgarii 40. kadencji z listy Koalicji dla Bułgarii. Był członkiem komisji spraw zagranicznych oraz integracji europejskiej oraz sekretarzem klubu parlamentarnego Koalicji dla Bułgarii ds. międzynarodowych. Od września 2005 do grudnia 2006 zasiadał jako obserwator w Parlamencie Europejskim. 1 stycznia 2007 został deputowanym, a w maju tego samego roku utrzymał tę funkcję w wyborach powszechnych. W 2009 z powodzeniem zawalczył o reelekcję.

29 maja 2013 został ministrem spraw zagranicznych w rządzie Płamena Oreszarskiego, zakończył urzędowanie 6 sierpnia 2014 wraz z całym gabinetem. W tym samym roku został wybrany do Zgromadzenia Narodowego 43. kadencji[1]. W wyborach w marcu 2017, kwietniu 2021, lipcu 2021, listopadzie 2021, październiku 2022 i kwietniu 2023 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję na 44., 45., 46., 47., 48. i 49. kadencję[2][3][4][5][6][7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Кои са депутатите от 43-тото Народно събрание?. vevesti.bg, 8 października 2014. [dostęp 2021-04-09]. (bułg.).
  2. Ето кои стават депутати в новия парламент. novini.bg, 27 marca 2017. [dostęp 2021-04-09]. (bułg.).
  3. Кои кандидати, от кои партии и от кои райони влизат в Народното събрание. svobodnaevropa.bg, 9 kwietnia 2021. [dostęp 2021-04-09]. (bułg.).
  4. Вижте новите депутати в 46-ия парламент. 24chasa.bg, 15 lipca 2021. [dostęp 2021-07-15]. (bułg.).
  5. Zdrawka Andonowa: Нови депутати за трети път: кои са и какво работят преди 47-ия парламент (пълен списък). dnevnik.bg, 17 listopada 2021. [dostęp 2021-11-17]. (bułg.).
  6. Ralica Ficzewa: От новобранци до опитни парламентаристи: кои са новите депутати в 48-ия парламент. dnevnik.bg, 5 października 2022. [dostęp 2022-10-05]. (bułg.).
  7. Ralica Ficzewa, Złatina Zechirowa: Нещо ново, нещо старо: кои са новите депутати в 49-ия парламент. dnevnik.bg, 4 kwietnia 2023. [dostęp 2023-04-04]. (bułg.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]