Konwencja dublińska

Konwencja dublińska – umowa podpisana w ramach Wspólnoty Europejskiej 15 czerwca 1990[1] (weszła w życie 1 września 1997)[2] dotycząca zasad rozpatrywania wniosku o azyl przez państwa członkowskie Unii Europejskiej.

Zawarto w niej definicje pojęć: wiza wjazdowa i tranzytowa, cudzoziemiec, wniosek o azyl, pozwolenie na pobyt (art. 1).

Wg art. 2 państwa-strony potwierdzają swoje zobowiązania wynikające z Konwencji Genewskiej z 1951 r.[3] i Protokołu Nowojorskiego z 1967 r.[4] bez jakichkolwiek ograniczeń terytorialnych oraz swoje zobowiązanie do współpracy ze służbami Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do Spraw Uchodźców.

Art. 3 zobowiązuje państwa-strony do rozpatrzenia każdego wniosku o azyl, złożonego przez cudzoziemca w jakimkolwiek z nich na granicy lub na ich terytorium.

Depozytariuszem jest rząd Irlandii. Zakazane są zastrzeżenia (art. 20). Języki autentyczne: duński, holenderski, angielski, francuski, niemiecki, grecki, irlandzki, włoski, portugalski i hiszpański.

Konwencja została zastąpiona rozporządzeniem Dublin II w 2003 roku[5], następnie Dublin III w 2013[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Konwencja wyznaczająca państwo odpowiedzialne za rozpatrywanie wniosków o azyl złożonych w jednym z Państw Członkowskich Wspólnot Europejskich, sporządzona w Dublinie 15 czerwca 1990 r. (Dz.U. 2005 nr 24, poz. 194), ustawa z 14 maja 2004 r. o ratyfikacji Konwencji (Dz.U. 2004 nr 158 poz. 1645), oświadczenie rządowe z 24 grudnia 2004 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji (Dz.U. 2005 nr 24 poz. 195).
  2. ↑ Convention determining the State responsible for examining applications for asylum lodged in one of the Member States of the European Communities
  3. ↑ Dz.U. 1991 nr 119 poz. 515
  4. ↑ Dz.U. 1991 nr 119 poz. 517
  5. ↑ Rozporządzenie Rady nr 343/2003 z 18 lutego 2003 r. ustanawiające kryteria i mechanizmy określania Państwa Członkowskiego właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl, wniesionego w jednym z Państw Członkowskich przez obywatela państwa trzeciego
  6. ↑ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 604/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia kryteriów i mechanizmów ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Konwencja_dublińska&oldid=72515280”