Konstruktywne wotum nieufności
 | Ten artykuł należy dopracować |
Konstruktywne wotum nieufności – rodzaj wotum nieufności, zabezpieczający przed pochopnym odwołaniem rządu przez parlament i tym samym zabezpieczający przed destabilizacją systemu politycznego. W tym rozwiązaniu głowa państwa przyjmuje dymisję rządu tylko wtedy, gdy część parlamentu, która wystąpiła o wotum nieufności, jednocześnie zgłosiła i uzyskała poparcie większości parlamentu dla kandydata na nowego premiera[1].
Konstruktywne wotum nieufności jest charakterystycznym elementem ustroju Republiki Federalnej Niemiec[1].
Procedura w Polsce[edytuj | edytuj kod]
Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, na podstawie art. 158 Konstytucji, może uchwalić wotum nieufności w stosunku do Rady Ministrów większością ustawowej liczby posłów (co najmniej 231) na wniosek zgłoszony przez co najmniej 46 posłów, wskazując jednocześnie imiennie kandydata na nowego Prezesa Rady Ministrów[2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Polskie prawo konstytucyjne. Wiesław Skrzydło (red.), s. 348.
- ↑ Art. 158 Konstytucji RP (Dz.U. z 1997 r. nr 78, poz. 483)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Polskie prawo konstytucyjne. Wiesław Skrzydło (red.). Lublin: Oficyna Wydawnicza VERBA, 2010. ISBN 978-83-89468-89-5.
- Bogusław Banaszak - Prawo Konstytucyjne wydanie 4. zmienione
- Z. Czeszejko-Sochacki, Prawo..., s. 172.