Konstrukcja skorupowa
Konstrukcja skorupowa (monokok) – konstrukcja będącą zamkniętą powłoką bez podłużnic[1]. W tej konstrukcji pokrycie pełni funkcje nośne[2] i może przenosić wszelkie obciążenia. Najczęściej spotykanym rodzajem konstrukcji skorupowej jest konstrukcja przekładkowa zbudowana z kilku powłok, która ma dużą sztywność na zginanie w każdej płaszczyźnie[3]. Aby uzyskać lepszą stateczność pokrycia jest ona podparta dodatkowymi elementami, takimi jak żebra, wręgi czy usztywniacze. Wytrzymałość i sztywność konstrukcji skorupowej jest wyższa jeśli nie występują w niej wcięcia lub otwory[4].
Wykorzystywana jest przy konstruowaniu skrzydeł i kadłuba statku powietrznego, nadwozi samochodów, kadłubów łodzi oraz kadłubów rakiet.
Powłoki mogą być wykonane z:
- drewna (sklejka),
- laminatów,
- metalu,
- włókna węglowego.
Najważniejsze zalety konstrukcji skorupowej to: niska masa, dobra wytrzymałość oraz możliwość wykorzystania wnętrza skrzydła lub kadłuba.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jerzy Domański: 1000 słów o samolocie i lotnictwie. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1974, s. 188. (pol.).
- ↑ konstrukcja skorupowa, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2018-08-03].
- ↑ Ryszard Cymerkiewicz: Budowa samolotów. Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1982, s. 151-152. ISBN 83-206-0282-3.
- ↑ Zdzisław Brodzki, Stefan Górski, Ryszard Lewandowski: Ilustrowana Encyklopedia dla Wszystkich. Lotnictwo. Warszawa: Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, 1979, s. 81. ISBN 83-204-0005-8.