Konstantyn I (książę Armenii Mniejszej)

Konstantyn I
ilustracja
Książę Cylicji
Okres

od 1095
do 1102 lub 1103

Poprzednik

Ruben I

Następca

Toros I

Dane biograficzne
Dynastia

Rubenidzi

Data urodzenia

1050 - 1055

Data śmierci

1102 - 1103

Ojciec

Ruben I

Matka

nieznana

Dzieci

Toros I
Leon I
Beatrycze

Konstantyn I, urodzony między 1050 a 1055[1] rokiem, zmarł w 1102 lub w 1103 roku[1], był drugim księciem Cylicji z dynastii Rubenidów. Podobnie jak ojciec, Ruben I, używał też tytułu Pana Gór[1]. W czasie swoich rządów opanował większość ziem leżących wokół Taurusu i znacznie przyczynił się do ich odbudowy i rozwoju[2]. Znany jest również z pomocy, której udzielał krzyżowcom, na przykład w czasie długiego i wyczerpującego oblężenia Antiochii[2]. Był zdecydowanym zwolennikiem Kościoła Ormiańskiego[3]

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodził się między 1050 a 1055 rokiem. Był synem Rubena I[3], który w okolicach 1080 roku ogłosił niezależność Cylicji od Cesarstwa Bizantyńskiego. Według kroniki Mateusza z Edessy, Konstantyn zanim został księciem był, podobnie jak ojciec, jednym z dowódców wojskowych ostatniego króla Ani, Gagika II, w czasie jego rządów w Kapadocji[2].

Cylicja[edytuj | edytuj kod]

Po zabiciu Gagika II przez Bizantyjczyków wraz z ojcem zbiegł w Góry Taurus, gdzie zajęli twierdzę Kosidar, położoną na północ od Sis (Kozan we współczesnej Turcji)[2]. Prawdopodobnie brał udział w wyprawach wojskowych ojca przeciwko Bizantyjczykom a Ruben, w miarę jak się starzał, przekazywał mu coraz więcej obowiązków. W 1090 udało mu się zdobyć strategicznie ważną fortecę Wahka[3] (Feke w Turcji), dzięki której udało mu się rozszerzyć granice ziem znajdujących się pod panowaniem jego rodu i co ważniejsze przejąć kontrolę nad szlakiem handlowym wiodącym z Ajas do środkowej części Azji Mniejszej. Podatki z nowych ziem i cła płacone przez kupców znacznie wzbogaciły Rubenidów i pozwoliły im wybić się nad inne rody ormiańskie rządzące na terenie Cylicji[4].

Rządy[edytuj | edytuj kod]

Po śmierci ojca w 1095 roku zaczął sprawować samodzielne rządy. Rozciągnął swoje panowanie na wschód, podporządkowując sobie ziemie leżące w pobliżu łańcucha górskiego Antytaurus[3]. Udzielał również wsparcia krzyżowcom, zwłaszcza w czasie oblężenia Antiochii i walk w północnej Syrii. Łacinnicy uhonorowali go nadając mu tytuły komesa i barona[4].

Chronografia Samuela z Ani podaje, iż Konstantyn I zginął w twierdzy Wahka na skutek porażenia przez piorun[1]. Miało to miejsce w 1102 lub w 1103 roku. Rządy po nim objął jego syn, Toros I.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Armenia
  2. ↑ a b c d Ghazarian, Jacob, The Armenian Kingdom in Cilicia during the Crusades: The Integration of Cilician Armenians with the Latins (1080–1093), Routledge, Październik 2000
  3. ↑ a b c d Runciman Steven, Dzieje Wypraw Krzyżowych: I krucjata i założenie Królestwa Jerozolimskiego, Książnica, Katowice 2009, s. 170
  4. ↑ a b History of Armenia
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Konstantyn_I_(książę_Armenii_Mniejszej)&oldid=73620795”