Konstanty Eibel
 kapitan piechoty | |
| Pełne imię i nazwisko | Konstanty Franciszek Eibel |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 22 grudnia 1899 |
| Data i miejsce śmierci | 20–22 kwietnia 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | ok. 1917–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | adiutant batalionu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  | |
Konstanty Franciszek Eibel (ur. 22 grudnia 1899 w Żywcu, zm. 20–22 kwietnia 1940 w Katyniu) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, uczestnik I i II wojny światowej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 22 grudnia 1899 w Żywcu w rodzinie Sylwestra i Marii z Janickich[1]. Ukończył gimnazjum w Krakowie. W czasie I wojny światowej walczył na froncie włoskim[1]. Ukończył szkołę oficerów rezerwy w Opawie[2].
18 lutego 1919 wstąpił do Wojska Polskiego[3]. Jako dowódca 8. kompanii w 2 pułku piechoty Legionów wziął udział w wojnie z bolszewikami[4]. Wyróżnił się 29 i 30 lipca 1919 w ataku na wsie: Czuczany i Gródek Siemkowski[4]. 1 marca 1921 dowódca II batalionu 2 pp Leg., kapitan Jan Wójcik sporządził wniosek na odznaczenie podporucznika Eibla Orderem Virtuti Militari[5].
Po zakończeniu działań wojennych pozostał w macierzystym pułku jako oficer zawodowy i został skierowany na kurs oficerski w Szkole Podchorążych w Warszawie[6]. W marcu 1939 pełnił służbę w Batalionie KOP „Łużki” na stanowisku dowódcy 2 kompanii granicznej „Ćwiecino”[7].
Podczas kampanii wrześniowej był adiutantem baonu w 3 pułku piechoty Korpusu Ochrony Pogranicza. Został zamordowany między 20 a 22 kwietnia 1940 w lesie katyńskim[2][1].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[8]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[9].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Walecznych dwukrotnie
- Krzyż Kampanii Wrześniowej – pośmiertnie 1 stycznia 1986[10]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
- zbrodnia katyńska
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 263.
- ↑ a b Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 852.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1–3.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 27.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 36, 934.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
- ↑ Zarządzenie Ministra Spraw Wojskowych Nr 1/86 w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939”. „Dziennik Ustaw RP”. 2, s. 30, 1986-04-10. Londyn: Minister Sprawiedliwości..
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Eibel Konstanty. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.96-9590 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-07].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Kozielskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.