Kolonowskie

Kolonowskie
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Kościół pw. Niepokalanego Serca Maryi
Herb
Herb
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Powiat

strzelecki

Gmina

Kolonowskie

Prawa miejskie

1973

Burmistrz

Norbert Koston

Powierzchnia

55,84 km²

Populacja (30.06.2016)
• liczba ludności
• gęstość


3343[1]
60,0 os./km²

Strefa numeracyjna

77

Kod pocztowy

47-110

Tablice rejestracyjne

OST

Położenie na mapie gminy Kolonowskie
Mapa konturowa gminy Kolonowskie, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kolonowskie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kolonowskie”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kolonowskie”
Położenie na mapie powiatu strzeleckiego
Mapa konturowa powiatu strzeleckiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Kolonowskie”
Ziemia50°39′11″N 18°23′20″E/50,653056 18,388889
TERC (TERYT)

1611034

SIMC

0965631

Urząd miejski
ul. Księdza Czerwionki 39
47-110 Kolonowskie
Strona internetowa
BIP

Kolonowskie (dodatkowa nazwa w j. niem. Colonnowska, w latach 1936–1945 Grafenweiler[2], śl. Kolōnowska) – miasto na Górnym Śląsku, w województwie opolskim, w powiecie strzeleckim, położone nad Małą Panwią, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kolonowskie. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do dawnego woj. opolskiego.

Według danych z 30 czerwca 2008 miasto liczyło 3382 mieszkańców[3].

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Rzeka dwumetrowej szerokości o stromych, ale niskich brzegach płynie przez jesienny las. Na podłożu bure liście, wokół pnie drzew
Rzeka Bziniczka – odcinek leśny w okolicach Kolonowskiego

Kolonowskie leży na Nizinie Śląskiej, blisko granicy z Wyżyną Śląską. Przez Kolonowskie przebiega droga wojewódzka nr 463 oraz linia kolejowa nr 144 Opole – Tarnowskie Góry, na której funkcjonuje przystanek Kolonowskie.

Przez miejscowość przepływa rzeka Mała Panew oraz jej dopływ Bziniczka uchodząca do Małej Panwi w Kolonowskiem.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

W okresie hitlerowskiego reżimu w latach 1936–1945, miejscowość nosiła nazwę Grafenweiler[4].

Opis[edytuj | edytuj kod]

Na terenie Kolonowskiego działają m.in.: ośrodek zdrowia, placówki handlowe i zakłady rzemieślnicze, biblioteka publiczna, przedszkole, szkoła podstawowa i gimnazjum, Miejsko-Gminne Centrum Kulturalno-Sportowe wraz z boiskiem, kręgielnia, klub piłkarski KS Unia Kolonowskie, jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej, koło Mniejszości Niemieckiej, orkiestra dęta, koło Polskiego Związku Wędkarskiego, koła łowieckie „Leśnik” i „Daniel”, oddział Polskiego Związku Hodowców Gołębi Pocztowych, Rodzina Kolpinga, Caritas parafialny i koło przyjaciół Hochdahl–Cergy–Kolonowskie.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W roku 1780 właściciel ziem hrabia Filip Colonna zlecił wybudowanie huty wraz z wielkim piecem nad rzeką Brzinitzka (Bziniczka), będącej prawym dopływem rzeki Malapane (Mała Panew). Datę tę uważa się za początek istnienia Kolonowskiego[5]. Powstała osada była jedną z wielu wzdłuż biegu Małej Panwi. Innymi założonymi przez Colonnę były m.in. Haraszowskie, Spórok, Fosowskie i Świerkle[6].

Wokół huty powstała mała osada robotnicza, która w roku 1797 przyjęła nazwę Colonnowska, od nazwiska swojego założyciela. Wybudowany kanał hutniczy łączył huty w Zawadzki (Zawadzkie), Colonnowska (Kolonowskie) i Vossowska (Fosowskie). Rzeka służyła natomiast do transportu towarów do Deschowitz (Zdzieszowice), gdzie przeładowywano towar i transportowano dalej Odrą. W roku 1805 powstał drugi wielki piec. W 1854 roku otwarto linię kolejową z Opola do Tarnowskich Gór[7]. Po śmierci hrabiego majątek po nim odziedziczył Andreas Maria Graf von Renard, który przyczynił się do dalszej rozbudowy zakładów. Mimo wielkich starań zakłady w Colonnowska coraz bardziej traciły na znaczeniu. W 1921 roku zamknięto hutę, a w 1926 odlewnię[7]. Budynki huty wyburzono, pozostał jedynie budynek dawnego jej biura, istniejący do dziś[8].

W 1880 roku ruszyła nasycalnia drewna, obecnie: Kopgard Sp. z o.o. W 1907 roku, nowy właściciel ziemski, książę Christian Ernst zu Stolberg-Wernigerode wydał zlecenie na budowę fabryki kartonów (Kartonagenfabrik), istniejącej do dzisiaj pod nazwą Packprofil Sp. z o.o. J.V. Produkcja ruszyła w 1908 roku[9].

W 1933 roku została wybudowana kaplica i Kolonowskie odłączyło się od parafii Staniszcze Wielkie. W 1942 roku Kolonowskie stało się samodzielną parafią, a kościół pod wezwaniem Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny został wybudowany po wojnie i konsekrowany w roku 1954[10].

W 1973 roku Kolonowskie otrzymało prawa miejskie. W granice miasta włączono wówczas osiedla Haraszowskie, Bendawice i Fosowskie[7].

Demografia[edytuj | edytuj kod]

  • Piramida wieku mieszkańców Kolonowskiego w 2014 roku[1].


Wykres piramidy wieku mieszkańców. Piramida ma kształt okrągły, najszersza jest w przedziale około 24 do 64 lat. Wyższe wartości (coraz znaczniejsze w coraz wyższym wiekiem) osiągają kobiety, których wskaźniki oznaczono niebieskim kolorem po lewej stronie.

Zabytki i muzeum[edytuj | edytuj kod]

Boczna elewacja małego kościoła wysokości ok. 10 metrów. Ponad połowę powierchni zajmuje czerwony dach pokryty dachówką, otynkowana ściana ma kolor szary. Znajdują się na niej cztery okna. Na dachu małe, półokrągłe okno. Po lewej stroni grafiki przednia wieża kościoła z jednym oknem. Nad dach wystaje jedynie hełmem.
Kościół ewangelicki w dzielnicy Fosowskie

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[11]:

  • dom – biura huty, ul. Leśna 8, drewniany, z k. XVIII w.

W budynku tym znajduje się Izba Regionalna Historii Lokalnej w Kolonowskiem.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Gmina Kolonowskie

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Kolonowskie w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-11], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  2. Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
  3. Lucyna Nowak, Joanna Stańczyk, Agnieszka Znajewska: Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 30 VI 2008 r.). Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2008. ISSN 1734-6118. (pol.).
  4. Informationsseite – DENIC eG [online], www.verwaltungsgeschichte.de [dostęp 2018-07-27] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-14] (niem.).
  5. Kolonowskie – Urząd Miasta i Gminy Kolonowskie [online], kolonowskie.pl [dostęp 2018-05-28] (pol.).
  6. Historia – Powiat Strzelecki [online], powiatstrzelecki.pl [dostęp 2018-05-28] (pol.).
  7. a b c Program opieki nad zabytkami gminy Kolonowskie na lata 2011–2014 [online], s. 25.
  8. Józef Tomasz Juros, Historia, zabytki i ślady hutnictwa w dolinie Małej Panwi, s. 59.
  9. Super User, Historia [online], packprofil.pl [dostęp 2018-05-28] (pol.).
  10. Marcin Rozik, Parafia Kolonowskie [online], www.parafia-kolonowskie.pl [dostęp 2018-05-28].
  11. Rejestr zabytków nieruchomych woj. opolskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 115. [dostęp 2013-01-12].