Kolonia (Fenicja)

Na żółto zaznaczono kolonie fenickie w basenie Morza Śródziemnego, na czerwono – kolonie greckie.

Kolonia fenicka – rodzaj kolonii, zakładany przez kolonistów fenickich. Kolonie fenickie, podobnie do greckich, miały zwykle charakter miejski i krótko utrzymywały kontakt z macierzystymi miastami.

Fenicjanie zasiedlali głównie południowy zachód wybrzeży Morza Śródziemnego (np. Kartagina, Utyka, Rusaddir) i nieco na zachód od Gibraltaru (np. Gadir), ale także Baleary (np. Ebusos) oraz Sardynię (np. Tharros, Carales). Na terenach kontrolowanych przez te miasta powstało państwo Kartaginy. Jednak w innych rejonach Morza Śródziemnego przewagę zdobyli kolonizatorzy i handlarze z Grecji, co bezpośrednio wpłynęło na zwycięstwo Greków nad Fenicjanami w wojnie gospodarczej.

Kolonie nadatlantyckie[edytuj | edytuj kod]

Kolonie na wschód od Gibraltaru[edytuj | edytuj kod]

Kolonie na północnych wybrzeżach Afryki[edytuj | edytuj kod]

Kolonie na Balearach[edytuj | edytuj kod]

Kolonie na Sardynii[edytuj | edytuj kod]

Kolonie na Sycylii[edytuj | edytuj kod]

Kolonie na Malcie[edytuj | edytuj kod]