Kodros
 Kodros, scena z attyckiego naczynia w stylu czerwonofigurowym | |
| król Aten | |
| Okres | od 1089 p.n.e. |
|---|---|
| Poprzednik | Melantos |
| Następca | Medon |
| Dane biograficzne | |
| Miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | 1068 p.n.e. |
| Przyczyna śmierci | poległ w walce |
| Ojciec | Melantos |
| Dzieci | Medon, |
Kodros (stgr. Κόδρος) – półlegendarny król Aten w XI wieku p.n.e.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z Pylos w Mesenii, był potomkiem Nestora. Podczas najazdu Heraklidów na Peloponez uszedł wraz z ojcem, Melantosem, do Aten. Tam zostali gościnnie przyjęci przez króla Tymojtesa, ostatniego władcę z rodu Tezeusza, który oddał tron Melantosowi. Po śmierci ojca Kodros odziedziczył władzę w Atenach[1][2].
Za panowania Kodrosa Attyka została najechana przez Peloponezyjczyków. Wyrocznia delficka przepowiedziała najeźdźcom zwycięstwo, o ile ci oszczędzą króla Aten[1][2]. Kodros dowiedział się jednak o tym proroctwie i postanowił poświęcić swoje życie dla ratowania miasta. W przebraniu ubogiego człowieka wyszedł poza mury miejskie udając, że zbiera drewno. Napotkawszy żołnierzy wroga, wdał się z nimi w utarczkę i zginął z ręki jednego z nich. Po tym wydarzeniu Peloponezyjczycy, świadomi swojej klęski, odstąpili od najazdu i wrócili do domu[1][2].
Po śmierci Kodrosa władzę w Atenach objął jego syn, Medon, nie przybierając jednak tytułu królewskiego i zapoczątkowując tym samym okres archontatu[2]. Inni potomkowie Kodrosa rozproszyli się po świecie i zasiedlili wybrzeża Jonii[2]. Jeden z nich, Neleus, miał osiąść w Milecie[1].