Kościół św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Poznaniu (Chyby)

Kościół św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Poznaniu (Chyby)
1201A z dnia z 2.9.1970[1]
kościół filialny
Ilustracja
Fasada czołowa (zachodnia)
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Miejscowość

Chyby

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny w Baranowie

Wezwanie

św. Stanisława

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Poznaniu (Chyby)”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Poznaniu (Chyby)”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Poznaniu (Chyby)”
Ziemia52°27′23,8536″N 16°47′06,1764″E/52,456626 16,785049

Kościół św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Chybachbarokowa katolicka, świątynia filialna, zlokalizowana przy ul. Dolne Chyby w Poznaniu (poznańska część Chyb).

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kościół powstał jako kaplica przypałacowa w 1660. Fundatorem był Przecław Potocki, kasztelan rogoziński, który wzniósł obiekt jako wotum za ocalenie rodziny po potopie szwedzkim. Świątynię poświęcono w 1668, a dokonał tego sufragan poznański, biskup Maciej Kurski. Przeszła generalny remont w drugiej połowie XIX wieku. Do 1 lipca 1997 była filialną świątynią parafii św. Michała Archanioła w Kiekrzu, a obecnie należy do parafii św. Józefa Oblubieńca w Baranowie. W 2007 kościół wyposażono w stacje drogi krzyżowej[2].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Świątynia stoi w pobliżu zachodniego brzegu jeziora Kierskiego, w otoczeniu wysokich świerków. Zbudowana jest z cegły na rzucie prostokąta i otynkowana. Dach ma dwuspadowy, kryty dachówką. Fasada zachodnia podzielona parą pilastrów. Szczyt zwieńczony jest trójkątnym frontonem z krzyżem na szczycie[2].

Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Główny ołtarz (tryptyk) jest późnorenesansowy (około 1590-1600). Zdobiony winną latoroślą i ornamentami okuciowymi oraz kaboszonami. W polach bocznych obrazy z lat 1590-1600 (św. Paweł i św. Franciszek). W zwieńczeniu obraz Chrystusa w typie "Ecce homo". W centrum ołtarza widnieje obraz "Wskrzeszenie Piotrowina" z XVIII lub XIX wieku. Na prawej ścianie bocznej zawieszono obraz "Zdjęcie z krzyża" (druga połowa XIX wieku), a na lewej wizerunek św. Kazimierza z trzeciej ćwierci XVII wieku. Drogę krzyżową (2007) namalował Norbert Bromer[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]