Kościół św. Katarzyny i Matki Bożej Różańcowej w Rybniku
 nr rej.:- A/1245/23 z 31 sierpnia 2023 (woj. śląskie)[1] - A/560/66[2] z 5 lutego 1966 (woj. katowickie) | |||||||||||
| kościół parafialny | |||||||||||
 | |||||||||||
| Państwo | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||
| Kościół | |||||||||||
| Parafia | |||||||||||
| Wezwanie | św. Katarzyny i Matki Bożej Różańcowej | ||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie Rybnika  | |||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |||||||||||
 50°07′12,83″N 18°33′13,66″E/50,120231 18,553794 | |||||||||||
Kościół Świętej Katarzyny i Matki Bożej Różańcowej w Rybniku – rzymskokatolicki kościół parafialny w Rybniku, w dzielnicy Wielopole, w województwie śląskim, gdzie został przeniesiony z Gierałtowic w 1976 r. Należy do dekanatu Golejów archidiecezji katowickiej. Mieści się przy ulicy Górnej.
Kościół znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej województwa śląskiego w pętli rybnickiej.
Świątynia wybudowana została w 1534 roku w Gierałtowicach z fundacji Stanisława Dąbrówki, odnowiona w 1676 roku. Jest to budowla drewniana o konstrukcji zrębowej, z trójbocznie zamkniętym prezbiterium oraz szerszą nawą. Wieża konstrukcji słupowej, z nadwieszoną izbicą i namiotowym hełmem została dobudowana w 1844 roku przez cieślę Mateusza Pindura z Chudowa. Mieści się na wysokiej współczesnej podmurówce. Posiada dachy i zadaszenia o charakterze sobot, pokryte gontem. Na stropie nawy i prezbiterium późnogotycka polichromia o charakterze patronowym i ornamentalnym. Wyposażenie wnętrza jest współczesne. W obecnym miejscu stoi od 1976 roku[3]. Jest najstarszym zabytkiem budownictwa drewnianego na ziemi rybnickiej.
W deskowanym stropie wewnątrz kościoła zachowała się pochodząca z 1534 r. cenna polichromia patronowa z motywami orła piastowskiego w tarczy gotyckiej i wizerunkiem patronki kościoła św. Katarzyny. Polichromię odkryto w czasie remontu z lat 1960–1961. Z dawnego wyposażenia zachowały się: ambona barokowa z XVII wieku, drewniana chrzcielnica z czaszką podtrzymywaną przez anioła, ławka kolatorska z 1691 r., obraz św. Katarzyny z 1828 r. autorstwa Franciszka Frömla z Fulneku na Morawach. Na uwagę zasługuje także późnobarokowy ołtarz główny z 1827 r. wykonany za sumę 100 talarów przez rzeźbiarza Izydora Mrowca z Krzanowic. Późnobarokowe ołtarze boczne, pochodzące z XVII wieku zawierają obrazy przedstawiające św. Joachima i św. Annę (lew) oraz św. Marię Magdalenę (prawy).
Wokół kościoła rozciągają się zieleńce, a także rosną młode modrzewie, sosny czarne i świerki kłujące. Przy kościele znajdują się także współczesne nagrobki proboszczów – ks. Jerzego Rzerzuchy i ks. Stanisława Płazy.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Spis obiektów nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków z terenu województwa śląskiego (stan na 27 listopada 2023 r.) (pol.) wkz.katowice.pl [dostęp 2023-12-02]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo śląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.
- ↑ Drewniany kościół w Wielopolu. Urząd Miejski w Rybniku. [dostęp 2013-02-23].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Aleksander Żukowski, Anna Gudzik: Szlakami Zielonego Śląska 1. Czerwionka-Leszczyny: Agencja Reklamowo-Wydawnicza Vectra, 2010, s. 319-320. ISBN 978-83-60891-27-8.