Kościół św. Idziego w Nymburku
 Widok na kościół od strony prezbiterium | |||||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Kraj | |||||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie kraju środkowoczeskiego  | |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Czech  | |||||||||||||||||||||
 50°11′09,5″N 15°02′37,7″E/50,185972 15,043806 | |||||||||||||||||||||
Kościół Świętego Idziego (cz. Kostel svatého Jiljí) – rzymskokatolicka świątynia w czeskim mieście Nymburk.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Budowę kościoła ukończono w latach 90. XIII wieku. Pierwotnie nosił wezwanie św. Mikołaja. Prawdopodobnie w 1370 roku do północnej ściany prezbiterium dostawiono kaplicę św. Doroty, a w XVI wieku do południowej nawy dostawiono kruchtę[1]. W 1610 roku w wieżę trafił piorun, co spowodowało pożar tej części kościoła. Dzwony uległy stopieniu[2]. Podczas wojny trzydziestoletniej wezwanie zmieniono na obecne[3]. Budowla spłonęła w 1686 roku, w 1693 wspomina się o odbudowie kościoła i nadaniu mu barokowych form. W latach 1859-1866 świątynię zregotycyzowano według planów Bernharda Gruebera, dodając jednocześnie neogotyckie elementy[1]. Kościół odrestaurowano ponownie w latach 1913-1918 według projektu Kamila Hilberta[3], usuwając detale neogotyckie, w związku z czym od nowa zbudowano sklepienie prezbiterium[1].
Architektura i wyposażenie[edytuj | edytuj kod]
Gotycka bazylika, trójnawowa. Wbudowana w południową nawę wieża ma wysokość 66 metrów[3]. Nad portalem głównym znajduje się figura Madonny dłuta Štěpána Zálešáka. Ołtarz główny zdobi obraz przedstawiający świętego Idziego, patrona kościoła, namalowany w 1701 roku. Po bokach znajdują się dwie figury ukazujące świętych Piotra i Pawła z 1761 roku. Ołtarze boczne wykonano w latach 60. XX wieku. W prezbiterium znajduje się nagrobek rodziny Hlavniców z 1599 roku[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Kostel sv. Jiljí - popis kostela, chrámu, historie [online], www.hrady.cz [dostęp 2021-08-26] (cz.).
- ↑ Ivana Šmejdová, Kostel svatého Jiljí zaujal i Hrabala, „Nymburský deník”, 27 września 2017 [dostęp 2021-08-27] (cz.).
- ↑ a b c Kostel sv. Jiljí v Nymburku [online], www.kudyznudy.cz [dostęp 2021-08-26] (cz.).