Klemens Bąkowski
 Fotografia z archiwum IKC-a | |
| Data i miejsce urodzenia | 23 listopada 1860 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 22 sierpnia 1938 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | prawnik |
| Alma Mater | |
| Odznaczenia | |
 | |
Klemens Bąkowski (ur. 23 listopada 1860 w Krakowie[1], zm. 22 sierpnia 1938 tamże[2]) – polski prawnik, adwokat, literat, znawca historii Krakowa, współzałożyciel Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W latach 1867-1871 uczęszczał do szkoły podstawowej mającej siedzibę w pałacu Larischa[3]. W 1879 zdał maturę w Gimnazjum św. Anny w Krakowie[3]. W latach 1879–1883 studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim, uzyskując w 1885 tytuł doktora[4]. Należał do chóru akademickiego i Czytelni Akademickiej[5].
Podczas studiów pracował jako aplikant w kierowanym przez Michała Bobrzyńskiego Archiwum Akt Grodzkich i Ziemskich[5]. Po obronieniu doktoratu został zatrudniony jako koncypient w kancelarii Karola Pieniążka[5]. W latach 1891-1906 prowadził kancelarię adwokacką w Krzeszowicach[5]. W 1902 został radnym Krakowa, który to urząd pełnił do 1907[6]. W 1907 objął urząd radcy prawnego krakowskiej gminy miejskiej[6]. Był ponadto radcą krakowskiego oddziału Banku Gospodarstwa Krajowego[6].
W 1896 współzakładał Towarzystwo Miłośników Historii i Zabytków Krakowa[7]. W latach 1897–1913 był sekretarzem Towarzystwa, a od 1916 r. członkiem honorowym[8]. W 1912 zakupił kamienicę Krauzowską przy ul. św Jana[6]. Cały swój majątek, m.in. kamienicę, przekazał TMHiZK. Członek Komitetu Obywatelskiego Polskiego Skarbu Wojskowego w sierpniu 1914[9][10] Od 1918 do śmierci należał do Komitetu Kopca Kościuszki[11].
27 listopada 1929 r. został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[12].
Był autorem licznych książek i artykułów z zakresu historii Polski, dziejów Krakowa, sądownictwa. Publikowanie zaczął od ok. 1891 przyczynkami w „Czasie”[7]. W latach następnych publikował m.in. w „IKC”, „Kalendarzu Krakowskim”, „Nowej Reformie”, „Roczniku Krakowskim”[13]. Pisał monografie historyczne publikowane w serii Biblioteki Krakowskiej[14]. Z „Kurierzem Warszawskim” i „Polską Zbrojną” korespondował pod pseudonimem Cracoviensis[6]. Był autorem powiastek, parodii, utworów komediowych i satyr na krakowskie środowisko miejskie[15]. Zajmował się rysowaniem karykatur i malowaniem akwarel[11].
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Dziennikarstwo krakowskie do roku 1848.
- Historya Krakowa w zarysie, Kraków 1898.
- Posażna panna, Kraków 1899 (opowiadanie).
- Podania i Legendy krakowskie, Kraków 1899.
- Dzieje Wszechnicy Krakowskiej: od r. 1364 do 1400 i od r. 1400 do 1900, Kraków 1900.
- Dawne cechy krakowskie, Kraków 1902.
- Kościół ś. Krzyża w Krakowie, Kraków 1904.
- Kronika krakowska 1796–1848, cz.1, Kraków 1905.
- O konserwacyi zabytków z przeszłości, Kraków 1905.
- Kronika krakowska 1796–1848, cz.2, Kraków 1906.
- Teatr krakowski 1780–1815, Kraków 1907.
- Kronika krakowska 1796–1848, cz.3, Kraków 1909.
- Z dziejów współczesnej sztuki krakowskiej, Kraków 1910.
- Dzieje Krakowa, Kraków 1911.
- Kościół N. P. Maryi w Krakowie, Kraków 1913.
- Zamek krakowski : przewodnik dla zwiedzających, z dodaniem historyi Wawelu, Kraków 1913.
- Kronika Krakowa z lat 1918–1923, Kraków 1925.
- Kraków przed lokacją z roku 1257, Kraków 1935.
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
Od 1995 Towarzystwo Miłośników Historii i Zabytków Krakowa przyznaje Nagrodę im. Klemensa Bąkowskiego – za prace naukowe i działania na rzecz Krakowa[16].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bieńkowski 1997 ↓, s. 45.
- ↑ Bieńkowski 1997 ↓, s. 55.
- ↑ a b Bieńkowski 1997 ↓, s. 46.
- ↑ Bieńkowski 1997 ↓, s. 46-48.
- ↑ a b c d Bieńkowski 1997 ↓, s. 48.
- ↑ a b c d e Bieńkowski 1997 ↓, s. 52.
- ↑ a b Bieńkowski 1997 ↓, s. 49.
- ↑ Bieńkowski 1997 ↓, s. 49-50.
- ↑ Józef Musiałek, Rok 1914. Przyczynek do dziejów brygady Józefa Piłsudskiego, Kraków 1915, s. 20.
- ↑ Encyklopedia Krakowa, wyd. PWN, Kraków 2000 s. 51.
- ↑ a b Bieńkowski 1997 ↓, s. 54.
- ↑ M.P. z 1929 r. nr 278, poz. 644 „za zasługi w dziedzinie prac historycznych Krakowa”.
- ↑ Bieńkowski 1997 ↓, s. 49, 51-52.
- ↑ Bieńkowski 1997 ↓, s. 50.
- ↑ Bieńkowski 1997 ↓, s. 52-54.
- ↑ Historyk Andrzej Chwalba laureatem Nagrody im. Klemensa Bąkowskiego [online], dzieje.pl [dostęp 2022-11-06] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wiesław Bieńkowski, Klemens Bąkowski (1860-1938), [w:] Ludzie, którzy umiłowali Kraków. Założyciele Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa, Kraków 1997, s. 45-56, ISBN 83-904614-7-1.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Publikacje Klemensa Bąkowskiego w serwisie Polona.pl