Klaudiusz z Turynu

Bohater wiary
Klaudiusz z Turynu
Claudius
Reformator Kościoła
Data i miejsce urodzenia

circa 770-780
prawdopodobnie Hiszpania

Data i miejsce śmierci

827
prawdopodobnie Turyn

Czczony przez

Kościoły protestanckie

Klaudiusz
Data urodzenia

ok. 750

Data śmierci

827

Biskup Turynu
Okres sprawowania

817–827

Wyznanie

Ryt ambrozjański

Kościół

rzymskokatolicki

Sakra biskupia

817

Ludwik I Pobożny, cesarz rzymski i przez pewien czas patron Klaudiusza.

Klaudiusz z Turynu (ur. 770-780[potrzebny przypis], zm. 827 w Turynie) – hiszpański duchowny Kościoła rzymskokatolickiego, biskup Turynu i reformator z IX wieku fl. 810–827.

Pochodził z Hiszpanii, gdzie studiował i był uczniem Feliksa, biskupa diecezji Urgell. Po śmierci Karola Wielkiego przybył do Francji, gdzie ze względu na dogłębną znajomość Pisma Świętego, został kapelanem pałacu cesarskiego.

Klaudiusz był zarówno autorem jak i kopistą[1]. Chociaż większość jego dzieł to proste komentarze biblijne, wyróżnia je bardzo osobiste podejście i skłonność do ujawniania szczegółów w czasach, gdy zwięzłość i anonimowość były powszechne[1].

Jest autorem trzech komentarzy do księgi Rodzaju (814), jednego do Ewangelii Mateusza dedykowanej do opata Charroux Justusa (815), czterech do Księgi Wyjścia (821), a także do Księgi Kapłańskiej (823). Pracował aktywnie nad przeglądem wszystkich listów Pawła, który zadedykował cesarzowi Ludwikowi Pobożnemu.

W czasie sprawowania swego urzędu podjął zdecydowaną walkę z kultem obrazów i relikwii oraz z doktryną głoszącą zbawienie z uczynków. Wierzył w usprawiedliwienie oparte wyłącznie o wiarę w Jezusa. Twierdził, że Kościół nie jest nieomylny, kwestionował sens modlitwy za zmarłych, nie uznawał Tradycji na równi z Pismem Świętym oraz wierzył w symboliczny charakter Eucharystii. Był przeciwny pielgrzymkom do Rzymu oraz podważał papieski autorytet, twierdząc, iż samo zajmowanie tego apostolskiego urzędu nie czyni nikogo następcą Piotra, gdyż ważne są apostolskie uczynki a nie sam urząd. Dungal, teolog sprzyjający papieżowi, nieustannie oskarżał Klaudiusza o propagowanie herezji. Przez niektórych Klaudiusz nazywany jest pierwszym protestanckim reformatorem, zaś wielu badaczy widzi w nim jednego z prekursorów waldensów[2][3][4].

Wydawnictwo Waldensów "Claudiana" swoją nazwę zawdzięcza imieniu biskupa Klaudiusza, którego ich ojciec duchowy Piotr Waldo wskazywał jako wzór cnotliwego i mądrego człowieka.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Michael Gorman. The Commentary on Genesis of Claudius of Turin and Biblical Studies under Louis the Pious. „Speculum”. 72 (2), s. 279–329, April 1997. Speculum. DOI: 10.2307/3040972. JSTOR: 3040972. (ang.). 
  2. ↑ IV. W: William Jones: The History of the Christian Church. [dostęp 2011-09-19]. (ang.).
  3. ↑ I. W: James A. Wylie: The History of the Waldenses. [dostęp 2011-09-19]. (ang.).
  4. ↑ V. W: James A. Wylie: The History of Protestantism. T. I. [dostęp 2011-09-19]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Giovanni Battista Semeria: Storia della Chiesa Metropolitana di Torino. Torino: 1840. (wł.).
  • James Francis Aldridge: The Cross and its Cult in an Age of Iconoclasm. 1993. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Klaudiusz_z_Turynu&oldid=65336368”