Klasztor sercanów w Stopnicy
 nr rej. A.73/1-4 z 16.10.1956 i z 23.06.1967[1] | |
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Kościół | |
| Właściciel | Sercanie |
| Typ zakonu | męski |
| Fundator | Krzysztof i Anna Ossolińscy |
| Data budowy | 1639 |
Położenie na mapie gminy Stopnica  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu buskiego  | |
 50°26′38″N 20°55′50″E/50,443889 20,930556 | |
Klasztor oo. sercanów w Stopnicy (do 1979 r. oo. franciszkanów) – zespół klasztorny ufundowany przez Krzysztofa i Annę Ossolińskich, wybudowany w 1639 roku.
W 1672 w jego murach pochowano matkę Jana Chryzostoma Paska. Również sam Pasek prawdopodobnie spoczął tu w 1701 roku. Jako jeden z nielicznych klasztor nie uległ kasacji w czasie zaborów. 7 listopada 1944 przygotowujący się do odparcia ofensywy radzieckiej Niemcy wysadzili kościół klasztorny w powietrze[2]. Zabudowania klasztorne zostały odbudowane w latach powojennych. W wyniku braku zgody ówczesnych władz nie odbudowano dawnego kościoła pw. św. św. Marii Magdaleny i św. Franciszka. Zachowały się z niego wyłącznie fragmenty murów przejścia z nawy do kaplicy św. Anny, pozostałości piwnic,w których w czasie wojny ukrywała się miejscowa ludność i resztki fasady. Do niedawna ruiny te służyły klasztorowi jako dzwonnica,straciły swą funkcję po wybudowaniu nowej dzwonnicy obok bramy klasztornej. Z wnętrza kościoła ocalał obraz przedstawiający św. Antoniego z Dzieciątkiem Jezus oraz głowa Chrystusa z Krzyża wiszącego w ołtarzu głównym kościoła. Współczesny kościół powstał po przebudowaniu jednego ze skrzydeł klasztornych. Do wnętrza zespołu prowadzi barokowa brama. Na murze dziedzińca umieszczono epitafia pochodzące ze zniszczonego kościoła. Od 15 września 1983 roku klasztor pełni funkcję nowicjatu księży sercanów[3].
-
Kościół (ok. 1936) -
Kościół i klasztor (ok. 1936) -
Mur przy klasztorze -
Furta klasztorna
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Małopolska Droga św. Jakuba[edytuj | edytuj kod]
Kościół znajduje się na odnowionej trasie Małopolskiej Drogi św. Jakuba z Sandomierza do Tyńca, która to jest odzwierciedleniem dawnej średniowiecznej drogi do Santiago de Compostela i związana jest z pielgrzymowaniem do grobu św. Jakuba[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 4 [dostęp 2015-10-12].
- ↑ Zwierzyniecki 2017 ↓, s. 17,.
- ↑ Historia klasztoru [online], Nowicjat Księże Sercanów, 1 kwietnia 2017 [dostęp 2022-07-25] (pol.).
- ↑ Małopolska Droga św. Jakuba
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Robert Zwierzyniecki: Walki na przyczółku sandomierskim w latach 1944-1945. Kraków: Ridero, 2017, s. tak. ISBN 978-83-8104-318-2.