Klasztor franciszkanów w Pakości
 nr rej. A/754/1-2 z 23 lipca 1970 | |
 Klasztor franciszkański w Pakości | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Kościół | |
| Rodzaj klasztoru | gwardianat, parafia |
| Właściciel | |
| Prowincja | Św. Franciszka Zakonu Braci Mniejszych w Poznaniu |
| Gwardian | o.dr Kamil Paczkowski OFM[1] |
| Typ zakonu | męski |
| Liczba zakonników (2011) | 5 |
| Obiekty sakralne | |
| Kościół klasztorny | |
| Fundator | ks. Wojciech Kęsicki |
| Styl | |
| Data budowy | 1637 |
| Data zamknięcia | 1837 |
| Data reaktywacji | 1971 |
Położenie na mapie Pakości  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu inowrocławskiego  | |
Położenie na mapie gminy Pakość  | |
 52°48′29″N 18°05′35″E/52,808056 18,093056 | |
| Strona internetowa | |
Klasztor franciszkanów w Pakości – klasztor franciszkanów, wchodzący w skład prowincji wielkopolskiej, na terenie archidiecezji gnieźnieńskiej, w Pakości w województwie kujawsko-pomorskim[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1628 proboszcz z Pakości ks. Wojciech Kęsicki założył kalwarię na wzór podobnej istniejącej w Kalwarii Zebrzydowskiej[3]. Dla opieki nad pątnikami sprowadzono w 1631 franciszkanów reformatów[4], którzy zamieszkali w zaadaptowanym na klasztor zamku. Wówczas wzniesiono kościół, który konsekrował w 1637 sufragan gnieźnieński, bp Andrzej Gembicki[2].
Klasztor wspomagała datkami Ludmiła Niemojewska. Dzięki niej wzniesiono ołtarze i zakupiono obrazy. Autorem jednego z nich, Uczczenie Królowej Nieba, był nadworny malarz króla polskiego Władysława IV Wazy Bartłomiej Strobel. W 1671 sprowadzono do Pakości relikwie Krzyża Świętego. Ich kult publiczny potwierdził biskup Stanisław Dziannota[4]. W 1680 do kościoła klasztornego dobudowano Kaplicę Matki Boskiej. Kościół przebudowano w latach 1763–1769. Klasztor ukończono w 1680 dzięki wsparciu finansowemu rodziny Działyńskich[2].
Reformaci opiekowali się kalwarią od 1647 do 1658 oraz od 1660 aż do kasaty w 1837. W 1787 przy klasztorze powstała szkoła łacińska. Jej istnienie usankcjonował specjalny dekret Fryderyka Wilhelma II. W staraniach o jej założenie odznaczyli się franciszkanin o. Anicet Paszkiewicz oraz mieszczanie Kazimierz Łukaszewski i Bartłomiej Lisiecki. Szkoła została zreformowana w czasach Księstwa Warszawskiego dzięki wprowadzeniu w życie norm Komisji Edukacji Narodowej. Placówkę edukacyjną zlikwidowano w 1824[2].
Po kasacie w 1837 zakonnicy opuścili klasztor 10 maja 1840. Klasztor i teren kalwarii przeszły w posiadanie miejscowej parafii. Franciszkanie powrócili do klasztoru w 1971. Wówczas przejęli go bracia mniejsi z Prowincji Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Katowicach. Od 1980 franciszkanie opiekują się też miejscową parafią[5]. Po podziale prowincji w 1991 klasztor przeszedł do Prowincji św. Franciszka w Poznaniu[6].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pakość par. pw. św. Bonawentury. www.archidiecezja.pl. [dostęp 2011-05-14].
- ↑ a b c d Pakość. www.franciszkanie.net, 2009-02-27. [dostęp 2011-05-14].
- ↑ Atlas of Holy Mountains, Calvaries and devotional Complexes in Europe. Novara: De Agostini, 2001, s. 172-174. (ang. • wł. • pol.).
- ↑ a b Kamil Paczkowski OFM: Modlitewnik Kalwaryjski. Pakość: Fundacja Kalwaria Pakoska, 2008, s. 19-23.
- ↑ Kamil Paczkowski OFM: Kalwaria Pakoska − Historia, motywy powstania, celebracja. Pakość: Fundacja Kalwaria Pakoska, 2008, s. 18. ISBN 978-83-927644-0-3.
- ↑ Bonawentura Krzemień OFM, Norbert Kubica OFM: Katalog Prowincji Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych w Polsce. Katowice: Prowincja Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych (Franciszkanów) w Katowicach Panewnikach, 2006, s. 28. ISBN 83-901128-9-2.