Kino samochodowe
Kino samochodowe (drive-in[1]) – miejsce stanowiące połączenie kina z parkingiem, przeznaczone do oglądania filmów bezpośrednio z samochodów. Pomysł ten opatentował Richard Hollingshead w 1933 roku.
Kino samochodowe na świecie[edytuj | edytuj kod]
Pierwszy seans w kinie samochodowym miał miejsce 6 czerwca 1933 w Camden w stanie New Jersey. Była to skrócona wersja filmu Two White Arms (o tytule zmienionym na Wives Beware). Szczyt popularności kina samochodowego na świecie przypadł na lata 50. i 60. XX wieku. W samych Stanach Zjednoczonych funkcjonowało wówczas ok. 5000 kin[2].
Historia kina samochodowego w Polsce[edytuj | edytuj kod]
W Polsce pierwsze kino samochodowe[3] uruchomił Dariusz Krzysztof Zawiślak i Rafał Wnuk w roku 1994, mieściło się na warszawskim osiedlu Żerań. Hitem kina stały się m.in. filmy: przedpremierowy pokaz filmu Cztery wesela i pogrzeb, który otwierał działalność kina, Flintstonowie z performancem z udziałem aktorów przebranych za postaci z filmu i specjalnym pokazem fajerwerków oraz Gliniarz z Beverly Hills III, na którego seans przyjechało tylu widzów, że oczekujące na wjazd samochody zablokowały ulice dojazdowe.
Dźwięk w kinie samochodowym[edytuj | edytuj kod]
W kinie samochodowym ścieżka dźwiękowa filmu nadawana jest radiowo na falach FM, dzięki czemu widzowie mogą odbierać dźwięk za pomocą radioodbiorników samochodowych[4]. Aby legalnie transmitować dźwięk, konieczne jest zezwolenie Urzędu Komunikacji Elektronicznej.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ drive-in, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-07-05].
- ↑ Historia kina samochodowego na świecie. prawiekino.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (20211–02–32)].
- ↑ Kino samochodowe. stopklatka.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2002–09–01)].
- ↑ Jak zorganizować kino samochodowe?. samochodowe-kino.pl.