Kino-Prawda
 Plansza tytułowa pierwszego numeru Kino-Prawdy | |
| Rodzaj programu | |
|---|---|
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Data premiery | czerwiec 1922 |
| Lata emisji | 1922–1925 |
| Czas trwania odcinka | ok. 15 min |
| Produkcja | |
| Produkcja | |
Kino-Prawda (czasem Kinoprawda, ros. Кино-Правда) – cykl radzieckich kronik filmowych o charakterze propagandowym i informacyjnym, realizowanych przez zespół Dzigi Wiertowa, wyświetlanych w kinach co miesiąc (z przerwami) od czerwca 1922 do 1925 roku[1]. Zrealizowano w sumie 23 numery Kino-Prawdy, a każdy numer składał się z dwóch do trzech części, poruszających bieżące tematy. Jej nazwa została zaczerpnięta z tytułu założonej przez Lenina gazety Prawda[2].
Tworząc Kino-Prawdę Wiertow pierwszy raz oparł się na pojawiającej się w jego manifestach teorii kino-oka, mówiącej że ludzkie oko jest niedoskonałe, a obiektyw kamery jest obiektywnym i nieomylnym źródłem poznania rzeczywistości[2][3].
Do nazwy Kino-Prawda nawiązali w latach sześćdziesiątych francuscy dokumentaliści nurtu cinéma vérité, na których w znacznym stopniu wywarły wpływ koncepcje i metody Wiertowa[1].
Styl i technika[edytuj | edytuj kod]
Charakterystyczną cechą Kino-Prawdy było zastosowanie przez Wiertowa rozmaitych chwytów technicznych: podwójnej ekspozycji, animacji poklatkowej, zdjęć przyspieszonych, podzielonego kadru. Jednym z założeń teorii kino-oka było podniesienie rangi efektów specjalnych, które według Wiertowa pomagały lepiej komentować rzeczywistość i propagować ideologię[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Hasło: Kino-prawda. W: Marek Hendrykowski: Słownik terminów filmowych. Poznań: Ars nova, 1994, s. 144.
- ↑ a b c David Bordwell, Kristin Thompson: Film history. An introduction. New York: McGraw-Hill, 2003, s. 185. ISBN 978-0-07-038429-3.
- ↑ Dziga Wiertow: Człowiek z kamerą. Wybór pism. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1976, s. 42-44.