Killers (zespół muzyczny)

Killers
Inne nazwy

Paul Di’Anno & Killers

Rok założenia

1991

Rok rozwiązania

2003

Pochodzenie

Nowy Jork,
Nowy Jork,
 Stany Zjednoczone

Gatunek

heavy metal
power metal

Aktywność

19911997,
20012003

Skład
Paul Di’Anno
Cliff Evans
Graham Bath
Brad Weiseman
Steve Hopgood
Byli członkowie
John Gallagher
Ray Ditone
Nick Burr
Gavin Cooper

Killersamerykańska grupa heavymetalowa założona w 1991 przez byłego wokalistę Iron Maiden, Paula Di’Anno.

Zespół wydał dwa albumy studyjne, Murder One i Menace to Society, które Paul Di’Anno udostępnił w 2007 na pewien czas w całości na swojej stronie internetowej. Obecnie nie są one już dostępne bezpłatnie.

Historia[edytuj | edytuj kod]

 Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

Grupa Killers została założona w 1991 z inicjatywy perkusisty Steve’a Hopgooda – byłego członka zespołu Paul Di’Anno’s Battlezone. Hopgood skontaktował się z gitarzystą Cliffem Evansem, po czym obaj zaprosili do współpracy Paula Di’Anno. Ten przybył z Los Angeles (w którym mieszkał) do Nowego Jorku, gdzie wraz z dwoma muzykami powołał do życia nową grupę muzyczną. Po kilku dniach do tria dołączyli basista John Gallagher (z grupy Raven) oraz drugi gitarzysta Ray De Tone.

W tym składzie Killers nagrali album koncertowy South American Assault, który przeznaczony był na rynek południowoamerykański. Zawierał on jedynie covery utworów poprzednich zespołów Di’Anno – Iron Maiden, Battlezone – oraz medley kompozycji „We Will Rock YouQueen i „Smoke on the WaterDeep Purple. Album początkowo planowano nagrać na trasie w Brazylii, Argentynie i Wenezueli. Ostatecznie, jak ujawnił po latach John Gallagher, grupa zarejestrowała swój występ w ruchomym studiu nagraniowym ustawionym w Nowym Jorku, a odgłosy publiczności nałożono później.[1][2]

W 1994 kanadyjska wytwórnia Magnetic Air Productions wydała ten album na całym świecie, nie dając jednak żadnego honorarium grupie.

Killers, po południowoamerykańskim epizodzie, rozpoczęli zabiegać o kontrakt płytowy z kilkoma wytwórniami muzycznymi, m.in. Virgin Records, EMI, BMG czy Sony Music. Jako że grupa nie posiadała własnego materiału, przedstawiała jedynie utwory Iron Maiden. Ostatecznie zespołem zainteresowała się BMG, która zaoferowała kontrakt na 250000 dolarów. Przedstawiciel wytwórni miał być jednak nieświadomy, że piosenki grane przez Killers nie są ich autorstwa.

W 1992 zespół rozpoczął tworzenie nowego albumu – Murder One. Tymczasowo dokooptowanych Gallaghera i De Tone’a zastąpili Gavin Cooper (basista) i Nick Burr (gitarzysta), oboje wcześniej związani z zespołem Battlezone. Zespół zatrzymał się w motelu, którego właściciel posiadał studio nagraniowe. Kompozycje i teksty napisano w ciągu dwóch tygodni, a nagranie ich zajęło tylko miesiąc. Ostatnie poprawki zostały wykonane w nowojorskim studio The Powerstation.

Po wydaniu Murder One wokalistę, Paula Di’Anno, dopadły kłopoty natury pozamuzycznej. Muzyk, od dawna borykający się z narkomanią i alkoholizmem, rozwiódł się z niedawno poślubioną żoną. Później został oskarżony o stosowanie przemocy wobec swojej nowej partnerki, a także posiadanie narkotyków i przestępstwa z bronią w ręku. Został skazany na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w więzieniu w Los Angeles. Tam też Di’Anno rozpoczął tworzenie piosenek na nowy album studyjny Killers, które to wysyłał grupie do Wielkiej Brytanii

Po wypuszczeniu na wolność wokalista został deportowany ze Stanów Zjednoczonych. Powrócił zatem do Wielkiej Brytanii, gdzie w 1994 Killers rozpoczęli nagrywanie nowego albumu o nazwie Menace to Society (ang. zagrożenie dla społeczeństwa – tak miał określić Paula Di’Anno sędzia w jego procesie). Wydana nakładem wytwórni Bleeding Hearts Records z Newcastle upon Tyne płyta została nieprzychylnie przyjęta przez krytykę z wyjątkiem niemieckiego magazynu Metal Hammer, który uznał go najlepszym albumem roku.

Skład zespołu[edytuj | edytuj kod]

Ostatni skład[edytuj | edytuj kod]

Byli członkowie zespołu[edytuj | edytuj kod]

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Albumy studyjne[edytuj | edytuj kod]

Albumy koncertowe[edytuj | edytuj kod]

Albumy kompilacyjne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Garry Sharpe-Young: Rave on - 2005 will finally see the long overdue return of Raven. Rockdetector, 2004-12-16. [dostęp 2007-11-05]. (ang.).
  2. An interview with Raven. KickedInTheFace.com, 2005-06-14. [dostęp 2007-11-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-22)]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]