Khan Abdul Ghaffar Khan
 | Ten artykuł od 2014-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
 lata 40. | |
| Data i miejsce urodzenia | 1890 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 20 stycznia 1988 |
| Przyczyna śmierci | przyczyny naturalne |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | polityk, działacz społeczny |
| Miejsce zamieszkania | Peszawar |
| Narodowość | |
| Edukacja | wyższe |
| Uczelnia | |
| Partia | |
| Wyznanie | |
| Rodzice | Bahram Khan |
| Partnerka | Meharqanda Kinankhel, Nambata Kinankhel |
| Dzieci | 4 synów, 1 córka |
| Odznaczenia | |
 | |
Khan Abdul Ghaffar Khan urdu: خان عبد الغفار خان, hindi: ख़ान अब्दुल ग़्फ़्फ़ार ख़ान (ur. w 1890 w Północno-Wschodniej Prowincji Granicznej, wówczas Indie Brytyjskie, dziś Pakistan, zm. 20 stycznia 1988 w Peszawarze, Pakistan) – indyjski i pakistański polityk pochodzenia pasztuńskiego. Jeden z duchowych przywódców ruchu oporu (Non violence) przeciwko okupacji brytyjskiej w Indiach. Pacyfista i żarliwy muzułmanin, przeciwnik podziału Indii dokonanego w 1947 roku. Zwolennik Gandhiego, nazywany Badshah Khan (też Bacha Khan, z urdu: "Król Khan") i Sarhaddi Gandhi (lub Frontier Gandhi). W 1985 roku nominowany do Pokojowej Nagrody Nobla. W 1987 jako pierwszy obywatel obcego państwa (Pakistan) odznaczony najwyższym odznaczeniem Indii, Bharat Ratna. Uznawany za duchowego przywódcę afgańskich i pakistańskich Patanów.
Pochodził z pasztuńskiej rodziny właścicieli ziemskich z Północno-Wschodniej Prowincji Granicznej. Działalność polityczną rozpoczął podczas indyjskiego ruchu w obronie kalifatu tureckiego przed Brytyjczykami. W 1929 roku na terenie swojej prowincji zorganizował związek Sług Boga (Chudai Chidmatar). W 1931 przyłączył swoją organizację do Indyjskiego Kongresu Narodowego. Potem członek Narodowej Partii Awami, założonej w 1957 w Dhace, w Pakistanie Wschodnim. Po podziale Indii znalazł się w Pakistanie. W latach 1948-1954, 1956-1957, 1958-1964 za swoje przekonania w więzieniu (najpierw w areszcie domowym). W 1962, Abdul Ghaffar Khan otrzymał tytuł Amnesty International Prisoner of the Year. Powiedziano wówczas o nim, że jest symbolem milionów cierpiących za swoje przekonania. W 1972-1980 znów kilkakrotnie więziony. Z 98 lat życia 52 spędził w więzieniu lub na wygnaniu. Zmarł w 1988 roku (w areszcie domowym) w Peszawarze, zgodnie z życzeniem pochowany w Dżalalabad (w Afganistanie).