Kelvin de la Nieve
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost | 163 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
José Kelvin de la Nieve (ur. 28 kwietnia 1986 w Santo Domingo) – hiszpański bokser dominikańskiego pochodzenia.
Kariera amatorska[edytuj | edytuj kod]
W 2005 r. zdobył brązowy medal na igrzyskach śródziemnomorskich Almeríí. Hiszpan w walce o półfinał pokonał Greka Rudolfa Kotogiana, a w półfinale pokonał go dwukrotny srebrny medalista mistrzostw Europy, Włoch Alfonso Pinto[1]. W 2006 r. startował na mistrzostwach unii europejskiej w Peczu. de la Nieve doszedł do ćwierćfinału, gdzie przegrał walkę o brązowy medal z Polakiem Łukaszem Maszczykiem[2]. W 2007 r. zdobył srebrny medal na mistrzostwach unii europejskiej w Dublinie. Hiszpan w walce o finał pokonał Anglika Darrena Langleya, a w finale 10:20 pokonał go wicemistrz olimpijski z Mianyang, Pál Bedák[3].
W 2008 r. wystartował na igrzyskach olimpijskich w Pekinie. de la Nieve odpadł już w swojej pierwszej walce, przegrywając 9:12 z Amerykaninem Luisem Yanezem[4]. W listopadzie zdobył srebrny medal na mistrzostwach Europy w Liverpoolu. W walce o półfinał, udanie zrewanżował się Maszczykowi, pokonując go 7:3. W następnej walce zmierzył się z Turkiem Ferhat Pehlivanem, którego pokonał dzięki dogrywce 6:6, a w finale pokonał go 6:7 Ormianin Howhannes Danieljan[5]. W 2009 r. startował na mistrzostwach świata w Mediolanie. W 1/8 finału pokonał przyszłego wicemistrza olimpijskiego, Taja Kaewa Pongprayoona, a w ćwierćfinale przegrał z Rosjaninem Dawidem Ajrapetianem[6].
W 2010 r. zdobył brązowy medal na mistrzostwach Europy w Moskwie. Hiszpan w 1/8 finału po raz kolejny zwyciężył Łukasza Maszczyka (6:1), w ćwierćfinale Ferhata Pehlivana (2:1), a w półfinale przegrał 6:3 ze złotym medalistą tych zawodów, Paddym Barnesem[7]. W 2011 r. startował na mistrzostwach świata w Baku oraz na mistrzostwach Europy w Ankarze. Na mistrzostwach Europy w pierwszej walce udanie zrewanżował się Howhannesjowi Danieljanowi, pokonując go 14:13, ale sam odpadł w następnej walce, przegrywając z Anglikiem Charliem Edwardsem. Na mistrzostwach świata w pierwszej walce, jego rywalem był Egipcjanin Ramy El-Awadi, którego pokonał 18:12. W 1/16 finału pokonał Włocha Alexa Ferramoscę, a w ćwierćfinale uległ Dawidowi Ajrapetianowi. W 2012 r. zakwalifikował się na igrzyska olimpijskie w Londynie. W swojej pierwszej walce na igrzyskach, jego rywalem był Ekwadorczyk Carlos Quipo, który zwyciężył 14:11, eliminując Hiszpana z dalszej rywalizacji[8].
Walki olimpijskie 2008 - Pekin[edytuj | edytuj kod]
- (1. runda) Przegrał z
Luisem Yanezem (9-12)
Walki olimpijskie 2012 - Londyn[edytuj | edytuj kod]
- (1. runda) Przegrał z
Carlosem Quipo (11-14)
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Sports-Reference. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-25)].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ 15.Mediterranean Games - Almeria, Spain. amateur-boxing.strefa.pl. (ang.).
- ↑ 4.European Union Championships - Pecs, Hungary. amateur-boxing.strefa.pl. (ang.).
- ↑ 5.European Union Championships - Dublin, Ireland. amateur-boxing.strefa.pl. (ang.).
- ↑ 29.Olympic Games - Beijing, China. amateur-boxing.strefa.pl. (ang.).
- ↑ 37.European Championships - Liverpool, England. amateur-boxing.strefa.pl. (ang.).
- ↑ 15.World Championships - Milan, Italy. amateur-boxing.strefa.pl. (ang.).
- ↑ 38.European Championships - Moscow, Russia. amateur-boxing.strefa.pl. (ang.).
- ↑ 30.Olympic Games - London, Great Britain. amateur-boxing.strefa.pl. (ang.).