Kazimierz Słowikowski
 pułkownik | |
| Data i miejsce urodzenia | 2 lutego 1887 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 20 maja 1945 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | do 1945 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | szef wydziału |
| Odznaczenia | |
  | |
Kazimierz Marian Marceli Słowikowski (ur. 2 lutego 1887 w Borkach Wielkich, zm. 20 maja 1945 w Anglii) – pułkownik audytor Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
6 sierpnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora, w Korpusie Sądowym, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w Prokuraturze przy Sądzie Wojskowym Okręgu Generalnego w Warszawie na stanowisku asystenta[1]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Sądzie Wojskowym Okręgu Generalnego w Warszawie[2]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 85. lokatą w korpusie oficerów sądowych[3]. Z dniem 15 sierpnia 1923 roku został przeniesiony z Departamentu Sprawiedliwości Ministerstwa Spraw Wojskowych do Wojskowego Sądu Okręgowego Nr I w Warszawie na stanowisko sędziego śledczego[4]. 5 lutego 1929 roku Prezydent RP mianował go sędzią orzekającym w wojskowych sądach okręgowych, a minister spraw wojskowych przeniósł do Wojskowego Sądu Okręgowego Nr I na stanowisko sędziego śledczego[5]. 29 stycznia 1932 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 roku i 5. lokatą w korpusie oficerów sądowych[6]. W grudniu 1932 roku ogłoszono jego przeniesienie z Wojskowego Sądu Okręgowego Nr I do Departamentu Sprawiedliwości MSWojsk. na stanowisko szefa wydziału[7].
Przed II wojną światową pełnił służbę w Departamencie Sprawiedliwości MSWojsk. na stanowisku szefa Wydziału I Organizacyjno-Personalnego oraz był członkiem komitetu redakcyjnego Wojskowego Przeglądu Prawniczego.
Od lipca 1944 był naczelnym prokuratorem wojskowym Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Zmarł 20 maja 1945. Został pochowany na cmentarzu katolickim w Ormskirk (działka polska, grób 15)[8].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1936)[9][10]
- Srebrny Krzyż Zasługi (16 marca 1928)[11]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 18 sierpnia 1920 roku, s. 746.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 412.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 304.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 59 z 11 września 1923 roku, s. 559.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929 roku, s. 70.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 30 stycznia 1932 roku, s. 97.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 427.
- ↑ Wykaz poległych 1952 ↓, s. 33.
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 469 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 19, 11 listopada 1936.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 65, poz. 89 „za zasługi na polu sądownictwa wojskowego”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939–1946. Londyn: Instytut Historyczny im. gen. Sikorskiego, 1952.
