Kazimierz Pawlikowski

Kazimierz Pawlikowski
major major
Data urodzenia

2 czerwca 1888

Data śmierci

18 kwietnia 1948

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
AK Armia Krajowa
Korpus Bezpieczeństwa

Jednostki

5 Pułk Artylerii Ciężkiej,
Okręg Warszawa AK,
Batalion KB „Sokół”

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa (powstanie warszawskie)

Grób Kazimierza Pawlikowskiego na cmentarzu Powązkowskim

Kazimierz Konrad Pawlikowski ps. „Jur” (ur. 2 czerwca 1888, zm. 18 kwietnia 1948) – oficer Wojska Polskiego, Armii Krajowej i Korpusu Bezpieczeństwa.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 2 czerwca 1888[1][2][3]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia porucznika rezerwy artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4][5]. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym 5 pułku artylerii ciężkiej w Krakowie[6][7]. Jako porucznik rezerwy artylerii w 1934 był kadrze korpusu oficerów artylerii w grupie „po ukończeniu 40. roku życia” i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[8].

Podczas II wojny światowej był oficerem Armii Krajowej używając pseudonimu „Jur”[3]. W stopniu majora uczestniczył w powstaniu warszawskim 1944[3]. Służył w szeregach I Obwodu „Radwan” (Śródmieście) Okręgu Warszawa AK oraz w poczcie dowódcy Rejonu „Litwin” (później jako odcinek „Sarna”) batalionu „Sokół” Korpusu Bezpieczeństwa[3]. Po upadku powstania był wzięty do niewoli przez Niemców[3].

Zmarł 18 kwietnia 1948[2]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera H-1-14/15)[2]. Jego żoną była Zofia (1888-1972)[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Oficerowie. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 2015-09-29].
  2. a b c d Cmentarz Stare Powązki: JURECZEK PAWLIKOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2017-02-15].
  3. a b c d e Kazimierz Pawlikowski. 1944.pl. [dostęp 2017-02-15].
  4. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 846.
  5. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 771.
  6. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 788.
  7. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 707.
  8. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 136, 821.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]