Kazimierz Braun (porucznik)
 | |
 porucznik obserwator | |
| Data i miejsce urodzenia | 1 października 1899 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 22 grudnia 1920 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
   | |
.png){kind=small}
.svg){kind=small}
Kazimierz Braun (ur. 1 października 1899 w Dąbrowie Tarnowskiej w Małopolsce, zm. 22 grudnia 1920 w Przemyślu) – porucznik obserwator Wojska Polskiego II RP, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie Karola i Henryki z Millerów. Maturę złożył w gimnazjum w Tarnowie. Jako uczeń VII klasy wraz z grupą kolegów został aresztowany za działalność polityczną i uwięziony w cytadeli w Krakowie[1].
19 listopada 1916 zaciągnął się do Legionów Polskich. Został przydzielony do 9 kompanii 2 pułku piechoty. W Polskim Korpusie Posiłkowym ukończył szkołę podchorążych. 12 lutego 1918 został awansowany na plutonowego[2]. Po ich rozwiązaniu jako obywatel austriacki został wcielony 1 maja 1918 do armii austriackiej i wysłany na front włoski. W październiku 1918 przebywał na urlopie w Tarnowie. Brał udział w pracach Polskiej Organizacji Wojskowej jako instruktor i uczestniczył w akcji rozbrajania zaborców.
Po odzyskaniu niepodległości brał udział w wojnie z Ukraińcami w szeregach 16 pułku piechoty. Uczestniczył między innymi w walkach pod Chyrowem, Przemyślem i Lubaczowem. Od 24 marca do 9 czerwca 1919 był słuchaczem Klasy „N” (klasa 9.) Szkoły Podchorążych w Warszawie[3]. Na krótko powrócił do batalionu zapasowego 16 pp[1]. 21 czerwca 1919 został mianowany z dniem 1 czerwca 1919 podporucznikiem w piechocie[4].
Wkrótce zgłosił się do Oficerskiej Szkoły Obserwatorów Lotniczych w której szkolił się od 15 października 1919 do 15 marca 1920[5]. 16 marca 1920 roku, po ukończeniu szkoły, został skierowany do 5 eskadry wywiadowczej[1]. W czasie wojny z bolszewikami odznaczył się wielką odwagą i zaangażowaniem w akcjach bojowych. Brał udział w atakach na niskiej wysokości na armię konną Budionnego oraz w bombardowaniu pociągów pancernych. 20 października 1920 otrzymał tytuł i odznakę obserwatora na czas służby w wojskach lotniczych[6]. Za okres walk z bolszewikami został mianowany porucznikiem[1].
Po wojnie w 1920 Kazimierz Braun zaczął naukę pilotażu. W czasie lotu szkoleniowego na samolocie Albatros B.II rozbił się uderzając w ziemię. Zginął na miejscu na lotnisku w Przemyślu[1].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 8142 – 27 lipca 1922[7]
- Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 4 listopada 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[8]
- Polowa Odznaka Obserwatora „za loty bojowe nad nieprzyjacielem w czasie wojny 1918-1920” – 11 listopada 1928 [9]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Księga Pamiątkowa 1933 ↓, s. 319.
- ↑ Wykaz Legionistów ↓.
- ↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 441.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 73 z 5 lipca 1919 roku, s. 1648.
- ↑ Zieliński i Wójcik 2005 ↓, s. 27.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 40 z 20 października 1920 roku, s. 1077.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 27 października 1922 roku, s. 807.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 255, poz. 273.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928 roku, s. 437.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Wacław Lenkiewicz, Andrzej Sujkowski, Hugo Zieliński: Księga Pamiątkowa 1830 – 29 XI 1930. Szkice z dziejów piechoty polskiej. Ostrów-Komorowo: Szkoła Podchorążych Piechoty, 1930.
- Ku Czci Poległych Lotników Księga Pamiątkowa. Marian Romeyko (red.). Warszawa: Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika Poległych Lotników, 1933.
- Kazimierz Braun. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-04-20].
- Józef Zieliński, Waldemar Wójcik: Lotnicy − Kawalerowie Orderu Wojennego Virtuti Militari. T. 1. Wojna polsko-bolszewicka 1919-1920. Warszawa–Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2005. ISBN 83-7441-243-7.