Katowicka Brygada Obrony Terytorialnej
 | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Nazwa wyróżniająca | |
| Patron | |
| Tradycje | |
| Nadanie sztandaru | |
| Rodowód | Katowicki Pułk OT |
| Organizacja | |
| Numer | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Katowicka Brygada Obrony Terytorialnej im. gen. Aleksandra Zawadzkiego – związek taktyczny obrony terytorialnej ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
Na podstawie zarządzenia szefa Sztabu Generalnego WP nr 069/ org. z 6 maja 1963 roku został sformowany Katowicki Pułk Obrony Terytorialnej kategorii A[3].
Na początku 1964 roku przeformowano Katowicki Pułk OT w Katowicką Brygadę OT[3]. W marcu 1965 roku dla brygady sformowano 9 batalion obrony przed bronią masowego rażenia[3]. W styczniu 1966 roku ze składu brygady wyłączono 9 bopBMR i przemianowano go na Kozielski batalion obrony przed Bronią Masowego Rażenia[3].
Minister obrony narodowej rozkazem Nr 18/MON z dnia 30 kwietnia 1967 roku nadał brygadzie imię generała Aleksandra Zawadzkiego „wybitnego działacza ruchu robotniczego i współorganizatora ludowego Wojska Polskiego”. Ceremonia nadania imienia patrona oraz wręczenia sztandaru ufundowanego przez społeczeństwo województwa katowickiego miała miejsce w dniu 9 maja 1967 roku w Gliwicach. Aktu wręczenia sztandaru dokonał przewodniczący Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Gliwicach mgr inż. Zbigniew Fahrenholz i przewodniczący Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Gliwicach mgr inż. Zenon Cieślak. W uroczystości, która zgromadziła około 50 tys. ludzi uczestniczyli: członek Biura Politycznego KC PZPR Edward Gierek, główny inspektor obrony terytorialnej generał dywizji Grzegorz Korczyński oraz wdowa po generale Zawadzkim, Stanisława Zawadzka, weterani powstań śląskich, ruchu oporu oraz byli żołnierze 1 i 2 Armii. Uroczystość zakończyła defilada pododdziałów brygady[4].
W marcu 1968 roku w Pniówku utworzono 10 batalion piechoty OT (JW 3319) i włączono w skład Katowickiej Brygady OT[5]. W grudniu 1973 roku 7 batalion drogowo-mostowy OT został przeformowany w 7 batalion inżynieryjno-drogowy OT[6].
1 stycznia 1975 roku brygada etatowo liczyła 3890 żołnierzy, a jej stan ewidencyjny wynosił 893 żołnierzy[7].
W listopadzie 1976 roku rozformowano jeden batalion Katowickiej Brygady OT[8]. W 1980 roku utworzono nowy batalion piechoty[9].
W lutym 1989 rozformowano pięć batalionów wchodzących w skład brygady. W sierpniu podjęto decyzję o likwidacji brygady, co zrealizowano do marca 1990 roku.
Struktura organizacyjna w 1965 roku[edytuj | edytuj kod]
- Dowództwo Katowickiej Brygady Obrony Terytorialnej w Makoszowach (JW 2904)
- 1 batalion piechoty Obrony Terytorialnej w Katowicach-Wełnowcu (JW 2018[2])
- 2 batalion piechoty Obrony Terytorialnej w Katowicach-Wełnowcu (JW 2036)
- 3 batalion piechoty Obrony Terytorialnej w Radzionkowie (JW 2061)
- 4 batalion piechoty Obrony Terytorialnej w Zabrzu (JW 2067)
- 5 batalion piechoty Obrony Terytorialnej w Sosnowcu-Milowicach (JW 2086)
- 6 batalion piechoty Obrony Terytorialnej w Makoszowach (JW 2091)
- 7 batalion drogowo-mostowy Obrony Terytorialnej w Gliwicach (JW 2099)[2]
- 8 batalion obrony przed bronią masowego rażenia Obrony Terytorialnej w Boryni (JW 2119)
- 9 batalion obrony przed bronią masowego rażenia Obrony Terytorialnej w Koźlu (JW 2141)
- 1 kompania łączności Obrony Terytorialnej w Makoszowach
- 2 kompania pożarnicza w Katowicach
- 3 kompania pożarnicza w Tychach
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Leszkowicz 2022 ↓, s. 750.
- ↑ a b c Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy.
- ↑ a b c d Kajetanowicz 2008 ↓, s. 206.
- ↑ Przegląd wydarzeń, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 3 (43), Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”, Warszawa 1967, s. 390.
- ↑ Kajetanowicz 2008 ↓, s. 207.
- ↑ Kajetanowicz 2008 ↓, s. 209.
- ↑ Jerzy Kajetanowicz, Wojska lądowe OTK 1970-1975, zasoby forum „Bezpieczeństwo”.
- ↑ Kajetanowicz 2008 ↓, s. 210.
- ↑ Kajetanowicz 2008 ↓, s. 212.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Banaszek. Obrona Terytorialna Kraju w województwie kieleckim (1963-1975). Organizacja i działalność. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2/2013. Warszawa: Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe. ISSN 0043-7182.
- Jerzy Kajetanowicz. Wojska Lądowe Obrony Terytorialnej Kraju w systemie bezpieczeństwa wewnętrznego Polski w latach 1959–1989. „Zeszyty Naukowe Akademii Obrony Narodowej”. 4, 2008. Warszawa: Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe. ISSN 0867-2245.
- Kajetanowicz J. Wojska obrony terytorialnej kraju w systemie bezpieczeństwa Polski w latach 1959–1989, „Poligon” 2013, nr 2, ISSN 1895-3344.
- Jerzy Kajetanowicz, Wojsko Polskie w systemie bezpieczeństwa państwa 1945-2010, Częstochowa: Wydawnictwo im. Stanisława Podobińskiego Akademii im. Jana Długosza, 2013, ISBN 978-83-7455-316-2, OCLC 857952761.
- Tomasz Leszkowicz: Spadkobiercy Mieszka, Kościuszki i Świerczewskiego. Ludowe Wojsko Polskie jako instytucja polityki pamięci historycznej. Warszawa: Wydawnictwo Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-588-7.