Katastrofa samolotu drużyny WWS MWO Moskwa
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejsce | |
| Data | 5 stycznia 1950(dts) |
| Rodzaj | zderzenie z ziemią |
| Przyczyna | błąd pilota, złe warunki atmosferyczne |
| Ofiary śmiertelne | 19 osób |
| Statek powietrzny | |
| Typ | |
| Użytkownik | |
| Numer | RA-42434 |
| Start | |
| Cel lotu | |
| Liczba pasażerów | 13 osób |
| Liczba załogi | 6 osób |
Położenie na mapie Rosji  | |
 56°44′35″N 60°48′10″E/56,743056 60,802778 | |
Katastrofa samolotu drużyny WWS MWO Moskwa wydarzyła się 5 stycznia 1950 roku, gdy samolot Lisunow Li-2 z Moskwy do Czelabińska rozbił się w czasie próby lądowania na lotnisku zastępczym w Swierdłowsku. Zginęli wszyscy spośród 19 osób znajdujących się na pokładzie, w tym 11 zawodników drużyny hokejowej WWS MWO Moskwa i 6 członków załogi samolotu.
Drużyna WWS MWO Moskwa[edytuj | edytuj kod]
Drużyna WWS MWO Moskwa została utworzona przez Wasilija Stalina, dowódcę Sił Powietrznych Moskiewskiego Okręgu Wojskowego i syna dyktatora Józefa Stalina. Dzięki staraniom Wasilija drużyna została zasilona przez najlepszych radzieckich hokeistów, a on sam miał co do niej nadzieję na zdobycie mistrzostwa kraju.
Przed wyjazdem na pierwszy w sezonie mecz do Czelabińska z miejscowym Dzierżyńcem trener zespołu Borys Boczarnikow zwrócił się do Wasilija o udostępnienie samolotu, co pozwoliłoby uniknąć wielogodzinnej podróży pociągiem przez Syberię. Wasilij szybko zorganizował samolot, dla drużyny podstawiono Lisunowa Li-2.
Katastrofa[edytuj | edytuj kod]
Wylot nastąpił 5 stycznia, drużyna miała przybyć do Czelabińska i mieć trzy dni na przygotowania do meczu. Warunki atmosferyczne były jednak złe, a w okolicach miejsca docelowego bardzo złe. Lotnisko w Czelabińsku zostało zamknięte, a samolot skierowano do Swierdłowska, gdzie musiał długo oczekiwać na swoją kolej do lądowania. Załoga wykonała pięć nieudanych prób podejścia do lądowania, wszystkie przerywano z powodu braku widzialności. Szósta próba zakończyła się katastrofą, a zderzenia z ziemią nie przeżył żaden z pasażerów.
Ofiary[edytuj | edytuj kod]
|
|
Zatajenie informacji o katastrofie[edytuj | edytuj kod]
Na informację o katastrofie Wasilij wpadł w panikę, gdyż drużyna była stworzona przez niego, wielu zawodników zmieniło barwy klubowe w niejasnych okolicznościach, a dodatkowo samolot, w którym zginęła załoga, został wypożyczony bez zgody Stalina. Informację o katastrofie Wasilij zataił, uniemożliwiając publikację jej w prasie, w efekcie czego rozeszła się jedynie w Czelabińsku.
Wasilij obawiał się gniewu ojca, dlatego też podjął szerokie starania, by informacja o tym zdarzeniu nie dotarła do niego. W tym celu w ciągu jednego dnia skompletował nowy zespół i postarał się o rozegranie meczu w Czelabińsku zgodnie z planem. Według części źródeł starania Wasilija o zatajenie informacji przed ojcem udały się i dyktator nie dowiedział się o niej aż do swojej śmierci 5 marca 1953 roku.
Skompletowanie nowej drużyny[edytuj | edytuj kod]
Udziału w tragicznym locie uniknęło trzech zawodników klubu. Byli to Wsiewołod Bobrow (który zaspał na samolot), zawieszony na dwa spotkania Aleksander Winogradow i Wiktor Szuwałow, którego obecność w meczu uznano początkowo za niewłaściwą (do niedawna zawodnik Dzierżyńca Czelabińsk).
Do nowej drużyny wprowadzono m.in. Pawła Żyburtowicza, brata zmarłego w wypadku Jurija, oraz Anatolija Mojsiejewa, który zastąpił niespokrewnionego z nim Aleksandra. Przez wprowadzenie zawodników o takich samych nazwiskach jak zmarli, Wasilij starał się ukryć katastrofę. Prasa miała odtąd podawać w przypadku tych zawodników wyłącznie ich nazwiska, a gdy bramki strzelali inni zawodnicy podawania nazwisk w ogóle unikano.
Obie drużyny rozegrały mecz bez zakłóceń, a moskiewska WWS MWO wygrała 8:3, zaś w całym sezonie zajęła czwarte miejsce w tabeli, kolejny sezon już wygrywając.
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
Władze radzieckie nigdy oficjalnie nie uczciły pamięci ofiar katastrofy. Dopiero po upadku ZSRR rodziny i przyjaciele zawodników ufundowali pomnik, który znajduje się w pobliżu lotniska w Swierdłowsku (dziś Jekaterynburgu).
Katastrofa z 1950 roku stała się szerzej znana po wypadku samolotu hokejowej drużyny Łokomotiwu Jarosław 7 września 2011 roku, w której zginęły 43 osoby.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Matthew Flash: Katastrofa, której nie było. Onet Sport, 2012-01-13. [dostęp 2012-01-19].