Katarzyna Pisarska

Katarzyna Emanuela Pisarska (ur. 23 maja 1981^[2]) – polska politolog i działaczka społeczna. Założycielka i Przewodnicząca Rady Fundacji Europejskiej Akademii Dyplomacji w Warszawie oraz Wyszehradzkiej Szkoły Nauk Politycznych. Współzałożycielka oraz Przewodnicząca Rady w Fundacji im. Kazimierza Pułaskiego oraz współtwórczyni największego wydarzenia Fundacji: Warsaw Security Forum. Doktor habilitowana nauk społecznych i profesor w Szkole Głównej Handlowej. Od 2020 roku Wiceprzewodnicząca European Forum Alpbach w Austrii.^[3] W lutym 2022 była jedną z założycielek Międzynarodowego Centrum na rzecz Zwycięstwa Ukrainy (International Center for Ukrainian Victory).^[4]

W 2014 nominowana do grona Young Global Leaders(inne języki) przez Światowe Forum Ekonomiczne w Davos, a w 2021 roku do grona Munich Young Leaders przez Monachijską Konferencję Bezpieczeństwa.^[5] W 2013 roku uznana została przez amerykańskie czasopismo „Diplomatic Courier” za jedną z 99 najbardziej wpływowych światowych liderów polityki zagranicznej poniżej 33. roku życia^[6].

Córka Marka L. Kowalskiego i żona Zbigniewa Pisarskiego.^[7][8]

Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Absolwentka Evangel Christian Academy High School w Shreveport w stanie Luizjana (USA). W 2003 ukończyła z wyróżnieniem studia magisterskie na Wydziale Stosunków Międzynarodowych i Politologicznych Uniwersytetu Łódzkiego oraz Polsko-Francuskie Studia Europejskie w Szkole Głównej Handlowej (2001–2003). Jest również absolwentką Kolegium Europejskiego w Brugii (Belgia) (2003–2004). W 2009 roku uzyskała stopień doktora nauk ekonomicznych w Szkole Głównej Handlowej na podstawie dysertacji Rola i wkład Polski we współtworzeniu polityki wschodniej Unii Europejskiej (promotor – Joachim Osiński). W 2018 otrzymała stopień doktora habilitowanego w dziedzinie nauk społecznych (nauki o polityce) na Wydziale Stosunków Międzynarodowych i Politologicznych Uniwersytetu Łódzkiego, przedstawiając monografię Krajowy Wymiar Dyplomacji Publicznej – ocena skuteczności poprzez ewaluację zaangażowania społeczeństwa w politykę.

Stypendystka programu Erasmus na Universite de Provence we Francji (2002), Polsko-Amerykańskiej Komisji Fulbrighta na Uniwersytecie Harvarda w USA (2007) oraz Narodowej Agencji Wymiany Akademickiej na USC w Stanach Zjednoczonych (2019)^[9]. Odbyła staże naukowe na Johns Hopkins University w Waszyngtonie (2010), na University of Oslo (2012), na Australijskim Uniwersytecie Narodowym w Canberze (2015) oraz na USC University of Southern California w Los Angeles (2019)^[10]. Uczestniczyła też w programach z zakresu przywództwa organizowanych przez Uniwersytet Harvarda (2016), Uniwersytet Oksfordzki (2017) oraz Uniwersytet Princeton (2018).

Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]

W 2001 była jedną ze współzałożycieli, a później wieloletnią przewodniczącą zarządu (2004–2008) ogólnopolskiego stowarzyszenia „Forum Młodych Dyplomatów”^[11]. W 2004 utworzyła również pierwszą pozarządową akademię dyplomatyczną „Europejską Akademię Dyplomacji”, którą do 2020 kierowała jako dyrektor i prezes zarządu fundacji^[12] a od 2021 pełni funkcję przewodniczącej rady fundacji.^[13] W 2013 wspólnie z Radą Europy założyła Wyszehradzką Szkołę Nauk Politycznych. Współzałożycielka oraz Przewodnicząca Rady w Fundacji im. Kazimierza Pułaskiego. Od 2015 zaangażowania w organizację, najpierw jako dyrektor programowa, a od 2021 jako Przewodnicząca Warsaw Security Forum.

Akademicko związana ze Szkołą Główną Handlową. Zatrudniona w Kolegium Ekonomiczno-Społecznym kolejno na stanowisku asystenta (2005), adiunkta (2009) oraz profesora nadzwyczajnego (od 2019)^[14]. Specjalizuje się w polityce zagranicznej Unii Europejskiej, polskiej polityce wschodniej, stosunkach transatlantyckich oraz dyplomacji publicznej. Autorka licznych publikacji międzynarodowych w tym książki „The Domestic Dimension of Public Diplomacy, Evaluating Success through Civil Engagement” (Palgrave McMillan 2016)^[15].

Od 2014 roku związana ze Światowym Forum Ekonomicznym w Davos. W 2014 roku nominowana na 6 lat do grona Young Global Leaders(inne języki)^[16], gdzie od 2018 zasiada w ciele zarządzającym grupą – YGL Advisory Council. Od 2017 ekspert Forum, uczestnicząca m.in. w Europe Group pracującej na rzecz reformy Unii Europejskiej^[17].

Od 2020 roku wiceprzewodnicząca European Forum Alpbach w Austrii.^[3]

Dwukrotnie pracowała w Kongresie Stanów Zjednoczonych. W 2002 jako stażystka w biurze Senatora Josepha Liebermana, a w 2017 przy Senackiej Komisji Spraw Zagranicznych jako Transatlantic Fellow^[18].

Komentatorka polityki zagranicznej w mediach, m.in. w Polsat News, TVN24, Polskie Radio oraz Tok.fm^[19].

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

• Nagroda Programu im. Bekkera na zagraniczny pobyt naukowy na University of Southern California (2018)
• Nagroda oraz Tytuł „Absolwent VIP Uniwersytetu Łódzkiego” (2016)^[20] 
• Nagroda „Absolwent 15-lecia Wydziału Studiów Międzynarodowych i Politologicznych Uniwersytetu Łódzkiego” (2015)
• Stypendium Go8 European Fellowship na pobyt naukowy na Australian National University (2015)
• Stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego dla wybitnych młodych polskich naukowców (2013–2016)
• Stypendium Polsko-Amerykańskiej Komisji Fulbrighta na pobyt naukowy na Uniwersytecie Harvarda (2007)
• Honorowe obywatelstwo Miasta Brugia, Belgia (2004)

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Książki[edytuj | edytuj kod]

• K. Pisarska (2016), The Domestic Dimension of Public Diplomacy – Evaluating Success through Civil Engagement, London: Palgrave McMillan.
• K. Pisarska (2003), The Polish American community’s lobbying for Poland’s inclusion into NATO, Wydawnictwo Mediton, Łódź

Wybrane artykuły[edytuj | edytuj kod]

• K. Pisarska (2019), Strengthening European Defense Capabilities: A Polish Perspective, Georgetown Journal of International Affairs.
• K. Pisarska (2019), Why Europe's Elections Matter in Poland, The Atlantic Council.
• K. Pisarska (2019), Conducting Elite Interviews in an International Context: Lessons From the World of Public Diplomacy, SAGE Research Methods Cases Part 2.
• K. Pisarska (2017), “A Future for the EU Army? A Step-by-Step Approach”, FKP Policy Paper, Fundacja im Kazimierza Pułaskiego, Warszawa 2017
• K. Pisarska (2017), “Patterns of Polish-German Reconciliation – Are They Transferable into International Politics?”, in: The German-Polish Reconciliation Policies: Insights for the Koreas, eds. K. Kozłowski I K. Stuewe, Oficyna Wydawnicza SGH, s. 81–98.
• K. Pisarska (2016), “Soft Power in North America and Europe”, in: Routledge Handbook of Soft Power, edited by Naren Chitty, Craig Hayden, Li Ji, Gary Rawnsley, John Simons, Routledge.
• K. Pisarska (2015) „How the Promise of Europe Has Been Fullfiled”, Europe Needs Swagger – CNBC Special Report, 14 October 2015.
• K. Pisarska (2015), „Central Europe and the Immigrant Crisis: Understanding the East-West European Divide”, The Australian Outlook, Australian Institute of International Affairs, Canberra.
• K. Pisarska (2015), “Poland’s strategic awakening: a new leader appears”, The Strategist, Australian Strategic Policy Institute, Canberra, 6 May 2015.
• K. Pisarska (2015), „Peace Diplomacy and the Domestic Dimension of Norwegian Foreign Policy: The Insider’s Accounts”, Scandinavian Political Studies Volume 38, Issue 2, p. 198–215.
• K. Pisarska (2014), “How Visegradians can emulate the Scandinavians in telling their story to the world”, CPD Monitor, Vol.6, Issue 2, Summer 2014.
• K. Pisarska (2014), „The role of domestic public engagement in the formulation and implementation of U.S. Government-sponsored Educational Exchanges – an Insider’s Account”, Place Branding & Public Diplomacy, Palgrave McMillan.
• K. Pisarska (2012), „From Great Atlanticists to Great Europeans? The Impact of Obama’s Foreign Policy on Central Europe”, in: Obama, US Politics, and Transatlantic Relations: Change or Continuity?, ed. G. Scott-Smith, Peter Lang Publishers, Frankfurt.
• K. Pisarska (2012), “European Integration Studies in Political Science: the case of Poland”, in: Analyzing European Union Politics, eds. F. Bindi & K. A. Eliassen, Il Mulino, Bologna.
• K. Pisarska (2011), „America and the Eastern Partnership Initiative: From Friend to Meaningful Contributor”, Central European Digest, Issue Brief no. 120, Center for European Policy Analysis, Washington D.C.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]