Karol Marconi
.jpg) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
Karol Antoni Marconi (ur. 18 listopada 1826 w Warszawie, zm. 25 października 1864 we Florencji) – polski malarz. Syn Henryka i spolonizowanej Szkotki Małgorzaty z Heitonów (1807–1884). Jego żoną była Emilia Gawęcka (1834–1902). Jego braćmi byli Leandro i Władysław Marconi.
Po ukończeniu gimnazjum realnego w Warszawie, uczył się u Włocha Chiariniego i jego pierwsze prace to przyozdobienie ścian pałacu w Wilanowie. W 1844 wyjechał do Włoch na dalszą naukę, gdzie poświęcił się rysunkowi i malowidłom naściennym w tzw. stylu pomnikowym. W trakcie licznych podróży zapadł na zdrowiu, co zmusiło go później do wyjazdów leczniczych.
W 1850 wrócił do Polski i pierwszą jego pracą było wnętrze Pałacu Marconich[1], następnie salę w Instytucie Ociemniałych i Głuchoniemych przy pl. Trzech Krzyży w Warszawie, następnie willa Kronenberga[2] i Hotel Europejski. Najważniejszą jego pracą było ozdobienie sali zebrań w Towarzystwie Kredytowym Ziemskim[3].
Pomimo pogłębiającej się gruźlicy, czemu sprzyjały trudne warunki pracy malarza, często w pozycji poziomej z przegiętą do tyłu głową, zabrał się za przyozdabianie kościoła św. Anny w Wilanowie i pw. Niepokalanego Poczęcia na Grzybowie, w międzyczasie dwa swoje malowidła umieszczając w nowo zbudowanej kaplicy grobu Pańskiego w kościele Karmelitów Bosych.
Zmarł w wieku 37 lat na gruźlicę w trakcie wyjazdu do Florencji w celach leczniczych. Oprócz jego wielu zrealizowanych prac, pozostało po nim też wiele szkiców, głównie węglem.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Al. Jerozolimskie 35 róg Marszałkowskiej 101, obecnie budynek nie istnieje.
- ↑ Pl. Małachowskiego 4 róg Królewskiej, obecnie nie istnieje.
- ↑ Obecnie Muzeum Etnograficzne przy ul. Kredytowej w Warszawie; wnętrza zniszczone w czasie wojny.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Tygodnik Ilustrowany, 1865 Karol Marconi