Karol Lampert
| prezbiter i męczennik | |
.jpg) Karol Lampert 1918 | |
| Czczony przez | |
|---|---|
| Beatyfikacja | 13 listopada 2011 |
| Wspomnienie | |
| Wikariusz generalny, prezbiter | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Wikariusz generalny administratury apostolskiej Innsbruck-Feldkirch | |
| Okres sprawowania | 1939-1940 |
| Kapelan w Szpitalu św. Karola Boromeusza w Szczecinie | |
| Okres sprawowania | 1941-1943 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | administratura apostolska Innsbruck-Feldkirch, diecezja berlińska |
| Prezbiterat | 12 maja 1918 |
Karol Lampert (ur. 9 stycznia 1894 w Göfis, zm. 13 listopada 1944 w Halle) – męczennik chrześcijański i błogosławiony Kościoła rzymskokatolickiego.
Był austriackim, a później również niemieckim księdzem rzymskokatolickim, doktorem prawa kanonicznego, przeciwnikiem narodowego socjalizmu. Za swoją nieugiętą postawę wobec narodowego socjalizmu był wielokrotnie więziony w niemieckich obozach koncentracyjnych. Jest męczennikiem, który w ramach akcji Fall Stettin wymierzonej w Kościół katolicki, został aresztowany i na podstawie wyroku hitlerowskiego sądu wojennego skazany na karę śmierci przez zgilotynowanie.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Karol Lampert urodził w Południowym Tyrolu jako najmłodsze z siedmiorga dzieci rolnika Franza Xavera i Marii Rosiny.
12 maja 1918 przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa Franza Eggera w katedrze w Brixen. W 1935 ukończył prawo kanoniczne w Rzymie, uwieńczone obroną doktoratu i otrzymaniem tytułu prałata i adwokata Świętej Roty Rzymskiej.
Wrócił do Innsbrucku w celu utworzenia kościelnego sądu biskupiego dla apostolskiej administratury Innsbruck-Feldkirch. Od 1935 był wikariuszem biskupim w Innsbrucku, a 15 stycznia 1939 otrzymał godność prowikarego, czyli wikariusza generalnego.
Okres prześladowań[edytuj | edytuj kod]
Będąc nieugiętym wobec władzy nazistowskiej, szybko popadł w niełaskę gauleitera Tyrolu Franza Hofera. W 1940 zaprotestował przeciwko ograbianiu przez nazistów klasztoru w Innsbrucku, po wcześniejszym wypędzeniu stamtąd zakonnic. Został za to na kilka dni aresztowany. Powtórnie został aresztowany, gdy sprawę grabieży i likwidacji klasztorów nagłośnił w watykańskim radio.
Po męczeńskiej śmierci ks. Ottego Neururera opublikował nekrolog, w którym wspomniał o barbarzyństwie jakie spotkało w niemieckim obozie koncentracyjnym KL Buchenwald kapłana z jego administratury, który za udzielenie chrztu został powieszony do góry nogami, wskutek czego ks. Neururer w męczarniach zmarł. Pod koniec sierpnia 1940 roku został osadzony w niemieckich obozach koncentracyjnych KL Dachau, następnie w KL Sachsenhausen i ponownie w KL Dachau. Po interwencji został zwolniony, bez możliwości prawa powrotu do rodzinnej administratury Innsbruck-Feldkirch. 16 sierpnia 1941 na zaproszenie biskupa diecezji berlińskiej Konrada von Preysinga przyjechał do Szczecina, zamieszkał w fundacji sióstr boromeuszek, zostając kapelanem szpitalnym. Odprawiał msze św. w ich kościele, który po wojnie został przebudowany na sale szpitalne, blisko współpracował z parafią św. Jana Chrzciciela, pomagał także w innych parafiach na terenie Pomorza i Meklemburgii.
Aresztowanie i śmierć męczeńska[edytuj | edytuj kod]
Został aresztowany podczas akcji Fall Stettin w lutym 1943 w wyniku donosów konfidenta Gestapo o pseudonimie „inżynier Georg Hagen”. Początkowo przetrzymywany w ciężkich warunkach w więzieniu gestapo przy Augustastraße w Szczecinie, później przewieziony do więzienia w Berlinie. Został stracony na gilotynie w więzieniu Roter Ochse w Halle 13 listopada 1944 o godzinie 16, razem z dwoma innymi duchownymi związanymi ze szczecińskim kościołem św. Jana Chrzciciela Friedrichem Lorenzem i Herbertem Simoleitem.
Proces beatyfikacyjny[edytuj | edytuj kod]
W 1998 proces beatyfikacyjny ks. dra Karola Lamperta otwarty został przez biskupa Klausa Künga w diecezji Feldkirch. Uroczystości beatyfikacyjne odbyły się 13 listopada 2011 w Dornbirn pod przewodnictwem kardynała Angelo Amato z udziałem biskupa ordynariusza diecezji Feldkirch Elmara Fischera, metropolity szczecińsko-kamieńskiego arcybiskupa Andrzeja Dzięgi.
26 listopada 2011 w szczecińskiej bazylice św. Jana Chrzciciela pod przewodnictwem metropolity szczecińsko-kamieńskiego abpa Andrzeja Dzięgi odbyło się dziękczynienie za beatyfikację ks. dra Karola Lamperta, połączone z przekazaniem relikwii błogosławionego archidiecezji szczecińskiej i mszą świętą. Uczestniczyli w nim również metropolita berliński abp Rainer Maria Woelki i ordynariusz diecezji Feldkirch bp Elmar Fischer. Po mszy zostały złożone wieńce pod pomnikiem Męczenników II Wojny Światowej.
Pamięć[edytuj | edytuj kod]
- Karol Lampert pojawia się na stronach powieści Perła Europy Bartosza Ulki.
- W krypcie katedry św. Jadwigi Śląskiej w Berlinie-Mitte znajduje się tablica pamiątkowa ku jego czci
_Christen_im_Widerstand3.jpg)
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Pierwotna wersja artykułu była kopią tekstu ze strony Carl Lampert (encyklopedia.szczecin.pl), wersja z dnia 10 listopada 2011 (licencja Creative Commons: uznanie autorstwa, na tych samych warunkach).
- Heinz Kühn: Blutzeugen des Bistums Berlin: Erich Klausener, Bernard Lichtenberg, Carl Lampert, Friedrich Lorenz OMI, Herbert Simoleit, Rudolf Mandrella, Albert Hirsch, Alfons M. Wachsmann, Max J. Metzger, Karl H. Schäfer, Josef Lenzel, Albert Willimsky, August Froehlich. Berlin: Morus-Verlag, 1952. (niem.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Ekumeniczny Leksykon Świętych: Błogosławiony Karol Lampert - Ökumenisches Heiligenlexikon (niem.)
- Męczennicy ze Szczecina
- Biografia wraz z fotografiami (niem.)
- Austriacki Leksykon: Nota biograficzna (niem.)
- Ksiądz Karol Lampert pierwszym błogosławionym ze Szczecina na szczecińskiej wersji gazeta.pl [opublikowano: 2011-11-04]