Karl Heilbronner

Karl Heilbronner

Karl Heilbronner (ur. 21 listopada 1869 w Norymberdze, zm. 8 września 1914 w Utrechcie) – niemiecki lekarz psychiatra.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Uczęszczał do szkoły elementarnej w Norymberdze, potem do gimnazjum w Monachium. Studiował medycynę na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium; tytuł doktora medycyny otrzymał w 1893 roku. Następnie przez krótki czas był wolontariuszem w Instytucie Senckenberga we Frankfurcie, gdzie uzupełniał wiadomości z zakresu anatomii. Od 1893 do 1898 roku był asystentem Carla Wernickego w Klinice Psychiatrycznej i Chorób Nerwowych we Wrocławiu[1]. W 1898 roku został ordynatorem kliniki psychiatrii i neurologii w Halle. W 1901 roku został profesorem. W 1903 roku powołany na katedrę psychiatrii Uniwersytetu w Utrechcie, gdzie zastąpił Theodora Ziehena[2].

Zmarł na zawał serca w 1914 roku. Wspomnienia o nim napisali Liepmann, Bonhoeffer i Kehrer[3][4][5].

Dorobek naukowy[edytuj | edytuj kod]

Zajmował się głównie asymbolią, apraksją, organicznymi przyczynami chorób psychicznych. Był zwolennikiem tezy o nierozdzielności psychiatrii i neurologii. Opisał tak zwany objaw Heilbronnera w paraliżu postępowym.

Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]

  • Über Krankheitsdauer und Todesursachen bei der progessiven Paralyse. 1893
  • Aphasie und Geisteskrankheit. Schletter., 1896
  • Über Asymbolie. Schletter, 1897
  • Rückenmarksveränderungen bei multipler Neuritis der Trinker. Karger, 1898

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kiejna A, Wójtowicz M: Z dziejów Kliniki Psychiatrycznej i Chorób Nerwowych we Wrocławiu. Wybitni przedstawiciele i budowle/ Zur Geschichte der Psychiatrischen- und Nervenklinik in Breslau. Bedeutende Vertreter und Bauwerke. Fundacja Ochrony Zdrowia Psychicznego, Wrocław 1999 ISBN 83-911591-0-8
  2. Jürgen Peiffer: Hirnforschung in Deutschland 1849 bis 1974: Briefe zur Entwicklung von Psychiatrie und Neurowissenschaften sowie zum Einfluss des politischen Umfeldes auf Wissenschaftler. Springer, 2004, s. 1019. ISBN 3-540-40690-5.
  3. Liepmann H. Carl Heilbronner†. „Deutsche medizinische Wochenschrift”. 45, s. 1941–1942, 1914. DOI: 10.1055/s-0029-1190779. 
  4. Bonhoeffer. K. Heilbronner †. „Monatsschrift für Psychiatrie und Neurologie”. 36 (4), s. 316-318, 1914. DOI: 10.1159/000203015. 
  5. Kehrer F. Dem Andenken Karl Heilbronner's. „Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten”. 55 (2), s. 626-633, 1915. DOI: 10.1007/BF01802298. 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]