Karim al-Alami

Karim al-Alami
Państwo	Maroko
Data i miejsce urodzenia	24 maja 1973 ; Casablanca
Wzrost	188 cm
Gra	praworęczna, jednoręczny backhand
Status profesjonalny	1990
Zakończenie kariery	2002
	Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	2
Najwyżej w rankingu	25 (21 lutego 2000)
Australian Open	3R (1998, 2000)
Roland Garros	3R (2001)
Wimbledon	2R (1994, 1999)
US Open	2R (1994, 2000)
	Gra podwójna
Wygrane turnieje	1
Najwyżej w rankingu	130 (17 sierpnia 1998)
Australian Open	2R (1998)
US Open	1R (1994)

Karim al-Alami, arab. كريم العلمي, Karīm al-ʿAlamī (ur. 24 maja 1973 w Casablance) – marokański tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Praworęczny Marokańczyk karierę zawodową rozpoczął w 1990 roku, a zakończył w 2002 roku.

W 1991 roku odniósł wiele sukcesów w turniejach juniorów – w singlu finał US Open i półfinał French Open, w deblu wygrana Wimbledonu z Gregiem Rusedskim i US Open (z Johnem-Laffnie de Jagerem). Wyniki te dały mu pozycję wicelidera klasyfikacji juniorskiej, a lidera w grze podwójnej.

W 1994 roku na turnieju ATP World Tour w Ad-Dausze odniósł zwycięstwo nad liderem rankingu światowego Pete'em Samprasem. Kilka miesięcy później po raz pierwszy doszedł do finału turniejowego, przegrywając w Casablance z Renzo Furlanem.

W 1996 roku jako pierwszy Marokańczyk odniósł turniejowe zwycięstwo w cyklu ATP World Tour, po zwycięstwie w finale imprezy w Atlancie nad Nicklasem Kultim. We wrześniu tegoż roku wygrał także turniej w Palermo, pokonując w finale Adriana Voineę. W 1998 roku Al-Alami był w finale w Bolonii, a w 1999 roku w finałach w Barcelonie i Bukareszcie. Wiosną 2000 roku Marokańczyk doszedł do półfinału turnieju ATP Masters Series w Monte Carlo, pokonując m.in. Magnusa Normana, Alberta Costę i Thomasa Johanssona, a przegrywając z Cédrikiem Pioline’em, późniejszym zwycięzcą.

Jako deblista wygrał jeden turniej zawodowy, w 1997 w Marbelli w parze z Juliánem Alonso. Dodatkowo osiągnął 3 finały.

Al-Alami dwukrotnie startował w igrzyskach olimpijskich, w Barcelonie w 1992 roku odpadając w 1 rundzie z późniejszym mistrzem Markiem Rossetem, a w 2000 roku w Sydney dochodząc do ćwierćfinału, gdzie nie sprostał Rogerowi Federerowi.

W latach 1990–2002 Al-Alami bronił barw narodowych w Pucharze Davisa, rozgrywając w ramach tych rozgrywek 50 spotkań, z czego 32 wygrał. Razem z Hiszamem Arazim i Junusem al-Ajnawim tworzył reprezentację, która w latach 2001–2002 grała w grupie światowej Pucharu Davisa.

W rankingu gry pojedynczej Al-Alami najwyżej był na 25. miejscu (21 lutego 2000), a w klasyfikacji gry podwójnej na 130. pozycji (17 sierpnia 1998).

Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup / ATP Finals
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold / ATP Tour 500
ATP International Series / ATP Tour 250

Gra pojedyncza (2–4)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	20 marca 1994	Casablanca	Ceglana	Renzo Furlan	2:6, 2:6
Zwycięzca	1.	5 maja 1996	Atlanta	Ceglana	Nicklas Kulti	6:3, 6:4
Zwycięzca	2.	29 września 1996	Palermo	Ceglana	Adrian Voinea	7:5, 2:1 krecz
Finalista	2.	14 czerwca 1998	Bolonia	Ceglana	Julián Alonso	1:6, 4:6
Finalista	3.	18 kwietnia 1999	Barcelona	Ceglana	Félix Mantilla	6:7(2), 3:6, 3:6
Finalista	4.	3 października 1999	Bukareszt	Ceglana	Alberto Martín	1:6, 4:6

Gra podwójna (1–3)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalista	1.	23 czerwca 1996	Bolonia	Ceglana	Gábor Köves	Brent Haygarth Christo Van Rensburg	1:6, 4:6
Finalista	2.	30 marca 1997	Casablanca	Ceglana	Hiszam Arazi	João Cunha e Silva Nuno Marques	6:7, 2:6
Zwycięzca	1.	14 września 1997	Marbella	Ceglana	Julián Alonso	Alberto Berasategui Jordi Burillo	4:6, 6:3, 6:0
Finalista	3.	2 listopada 1997	Bogota	Ceglana	Maurice Ruah	Luis Lobo Fernando Meligeni	1:6, 3:6

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]