Karaimoznawstwo
Karaimoznawstwo – nauka o języku, literaturze, kulturze, historii i religii Karaimów; stanowiąca jedną z dziedzin orientalistyki.
Początki polskiego karaimoznawstwa wiążą się z osobą Tadeusza Czackiego i jego publikacją Rozprawa o Żydach i Karaitach (Wilno 1807, wznowienia: Kraków 1860 oraz Lwów 1886)[1]. Jako samodzielna dziedzina nauk orientalistycznych karaimoznawstwo rozwinęło się w Polsce w II Rzeczypospolitej dzięki aktywności Tadeusza Kowalskiego i Ananiasza Zajączkowskiego, a następnie w okresie powojennym. Wkład polskiego karaimoznawstwa w porównaniu do innych krajów był i pozostał znaczący[2]. Aktualnie badania karaimoznawcze prowadzone są w Polsce w Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Uniwersytecie Warszawskim oraz Uniwersytecie Jagiellońskim. Czasopismem naukowym poświęconym karaimoznawstwu jest rocznik „Almanach Karaimski”[3].
Karaimoznawcy[edytuj | edytuj kod]
Abraham Firkowicz, Jan Grzegorzewski, Tadeusz Jan Kowalski, Seraja Szapszał, Aleksander Mardkowicz, Ananiasz Zajączkowski, Włodzimierz Zajączkowski, Szymon Szyszman, Józef Sulimowicz, Aleksander Dubiński
Karaimoznawcy współcześni[edytuj | edytuj kod]
Henryk Jankowski, Michał Németh, Mariola Abkowicz, Anna Sulimowicz, Adam Dubiński, Szymon Pilecki
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mariusz Pawelec, Tadeusza Czackiego spotkania z Karaimami, "Almanach Karaimski", vol. 6, 2017, s. 135–162.
- ↑ Aleksander Dubiński, Pół wieku karaimoznawstwa w Polsce, "Euhemer" 1975, nr 4, (98), s. 15–20.
- ↑ Stefan Dudra, Renata Kubiak, Karaimi, W: Mniejszości narodowe i etniczne w Polsce po II wojnie światowej, red. S. Dudra, B. Nitschke, Kraków 2010, s. 330.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Jan Kowalski, Najpilniejsze zadania karaimoznawstwa, „Myśl Karaimska”, 11, 1936, s. 12–23.
- Aleksander Dubiński, Początki zainteresowań językiem i literaturą karaimską w nauce europejskiej do końca XIX w, „Przegląd Orientalistyczny”, 2 (30), 1959, s. 135–144.
- Aleksander Dubiński, Pół wieku karaimoznawstwa w Polsce, „Euhemer – Przegląd Reliogioznawczy”, 4 (98), 1975, s. 15–20.
- Aleksander Dubiński, Publikacje reliogioznawcze w zakresie karaimoznawstwa polskiego (od 1918 roku). Bibliografia, „Studia Religioznawcze”, 18, 1986, s. 61–76.