Kanał Piastowski

Kanał Piastowski
Ilustracja
Kanał Piastowski
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Lata budowy

1874-1880

Długość

8,00 km

Głębokość
• maksymalna


12,50 m

Początek
Akwen

Zalew Szczeciński

Koniec
Akwen

Świna

Typ kanału

żeglugowy

brak współrzędnych

Kanał Piastowskikanał wodny o długości 8 km i głębokości 12,5 metrów, będący częścią toru wodnego Świnoujście–Szczecin; przebiega przez południową część Świnoujścia między Świną a Zalewem Szczecińskim.

Kanał różni się od brzegów Świny znacznym nachyleniem zboczy i w związku z tym niewiele jest roślinności brzegowej w ich obrębie.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Przekopany w południowo-wschodniej części wyspy Uznam w latach 1874–1880 w celu usprawnienia żeglugi pomiędzy Szczecinem a Morzem Bałtyckim. Po jego wykonaniu doszło do powstania wyspy Karsibór, która dotychczas była półwyspem wyspy Uznam.

Do 1945 roku stosowano niemiecką nazwę Kaiserfahrt[1] (dosł. tłumaczenie Cesarski Przejazd (Kanał Cesarski)). W 1949 roku ustalono urzędowo ahistoryczną polską nazwę Kanał Piastowski[2].

Falochrony[edytuj | edytuj kod]

Falochrony bramy torowej Kanału Piastowskiego znajdują się w południowej stronie wyspy Karsibór, po obu stronach Kanału Piastowskiego. Wschodni falochron mierzy 430 m, zachodni 550 m.

Obie budowle zastąpiły stare, zniszczone falochrony z początku XX wieku.

W 2015 roku Urząd Morski w Szczecinie zakończył kompleksową modernizację umocnień brzegowych Kanału Piastowskiego[3]

Zdjęcia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Arkusz 2151 Kaseburg. W: Topografische Karten (Meßtischblätter) 1:25 000. Reichsamt für Landesaufnahme, 1932.
  2. Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 11 lutego 1949 r. o przywróceniu i ustaleniu nazw miejscowości (M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 6)
  3. PROGRAM FUNKCJONALNO – UŻYTKOWY dla inwestycji pod nazwą „Modernizacja toru wodnego Świnoujście - Szczecin do głębokości 12,5 m” [online], Urząd Morski w Szczecinie, grudzień 2017 [dostęp 2023-09-09] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]