Kacper Miłaszewski
 porucznik rezerwy | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1939–1944 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | Samodzielna Grupa Operacyjna „Polesie” |
| Stanowiska | Dowódca Polskiego Oddziału Partyzanckiego Obwodu Stołpce |
| Główne wojny i bitwy | |
Kacper/Kasper Miłaszewski pseudonim „Lewald” (ur. 5 lutego 1911 w Bryniczewie w powiecie stołpeckim, zm. 21 maja 1969 we Wrocławiu[1]) – polski żołnierz, uczestnik kampanii wrześniowej, działacz konspiracji niepodległościowej w ramach ZWZ-AK, jeden z przywódców powstania iwienieckiego[2]. Kawaler Orderu Virtuti Militari[3].
Życie i działalność[edytuj | edytuj kod]
Był synem byłego oficera carskiego[4] Adolfa Miłaszewskiego oraz Heleny z domu Werakso, wnuczki weterana powstania styczniowego[2]. Jego rodzice byli właścicielami folwarku[4]. Miał dwie siostry i dwóch braci. W 1932 ukończył gimnazjum w pobliskich Stołpcach (województwo nowogródzkie) i w 1933 odbył czynną służbę wojskową w podchorążówce. W 1937 podjął studia w Szkole Nauk Politycznych przy Instytucie Nauk Wschodnich w Wilnie, których jednak nie ukończył, przerywając je ze względu na śmierć ojca w lutym 1939. Latem tego samego roku został zmobilizowany do Centrum Wyszkolenia Łączności w Zgierzu i był następnie uczestnikiem polskiej wojny obronnej września 1939 roku[2] w ramach 180 Pułku Piechoty Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie”[1] w charakterze oficera łączności[2]. W obliczu kapitulacji na rozkaz przełożonych zniszczył sprzęt i uzbrojenie oddziału, po czym udał się w rodzinnej strony. Trzykrotnie aresztowany przez sowietów, uciekał z niewoli. Do momentu agresji III Rzeszy na ZSRR ukrywał się na terenie Wileńszczyzny[4].
Po wyznaczeniu przez komendę Okręgu Nowogródzkiego ZWZ/AK – ppor. Aleksandra Warakomskiego ps. „Świr” na stanowisko komendanta Obwodu Stołpce (kryptonim „Słup”), por. rez. Kacper Miłaszewski jako jego bliski współpracownik został desygnowany na dowódcę utworzonego przez Polaków oddziału partyzanckiego. W związku z masakrą mieszkańców wsi Naliboki, dokonaną przez sowieckich partyzantów nocą 7/8 maja 1943, oraz intensyfikacją działań niemieckich władz okupacyjnych w regionie brał udział w organizacji powstania iwienieckiego z 19 czerwca 1943, którego był jednym z przywódców. Po powstaniu rozbudował swój oddział partyzancki do blisko 650 żołnierzy[2]. W okresie niemieckiej operacji „Hermann” – skierowanej przeciwko polskim i sowieckim partyzantom z Puszczy Nalibockiej w okresie między lipcem i sierpniem 1943 – Miłaszewski podzielił swój oddział na mniejsze grupy, które podjęły desperacką próbę przedarcia się przez niemiecki kordon. Po operacji „Hermann” brał udział w rekonstrukcji oddziału, którego nowym dowódcą został mjr. Wacław Pełka ps. „Wacław”. Był oficerem łącznikowym między polskim oddziałem, a jednostkami sowieckimi. W grudniu 1943 został wraz z „Wacławem” aresztowany przez sowietów w drodze do sztabu sowieckiego na umówioną odprawę. Więziony był w moskiewskim więzieniu na Łubiance oraz sowieckich łagrach. Do Polski powrócił w 1948[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b W Puszczy Nalibockiej. muzeum-ak.pl. [dostęp 2016-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-20)]. (pol.).
- ↑ a b c d e Kacper Miłaszewski „Lewald”. kresy24.pl. [dostęp 2016-04-11]. (pol.).
- ↑ Odznaczeni krzyżem Virtuti Militari pochowani na cmentarzu paraf. Świętej Rodziny we Wrocławiu. stankiewicze.com. [dostęp 2016-04-11]. (pol.).
- ↑ a b c d Marian Podgóreczny – Zgrupowanie Stołpeckie–Nalibockie Armii Krajowej: Oszczerstwa i fakty. Wywiad z dowódcą Zgrupowania, cichociemnym, mjr Adolfem Pilchem ps. „Góra”, „Dolina”. iwieniec.eu. [dostęp 2016-04-11]. (pol.).