Kārlis Zariņš

Kārlis Reinholds Zariņš (ur. 4 grudnia 1879 w Ipiku w Inflantach, zm. 29 kwietnia 1963 w Londynie) – łotewski polityk i dyplomata, poseł w Sztokholmie i Tallinnie, minister spraw zagranicznych Łotwy w kraju (1931–1933) i na emigracji (1940–1963).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1918 został członkiem Łotewskiej Rady Narodowej (Latvijas Tautas Padome), która 18 listopada ogłosiła niepodległość kraju. Rozpoczął karierę dyplomaty. W 1925 wysłano go na placówkę do Skandynawii (był łotewskim posłem w Szwecji, Danii i Norwegii rezydując w Sztokholmie). Po 1930 pełnił funkcję posła w Tallinnie.

W grudniu 1931 Sejm powołał go na ministra spraw zagranicznych Łotwy, którym pozostał do marca 1933.

Od 1933 do 1940 sprawował urząd ambasadora w Londynie. Po agresji radzieckiej na Łotwę 17 czerwca 1940 przekazano mu pełnomictwa do reprezentowania rządu w Rydze na forum międzynarodowym.

Urząd ministra spraw zagranicznych Łotwy pełnił w latach 1940–1963 przebywając do końca swych dni w Londynie.

Jest autorem wspomnień "Par Latvijas..." wydanych na emigracji.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Roszkowski W., Kofman J. (red.), Słownik biograficzny Europy Środkowo-Wschodniej XX wieku, Warszawa 2005, ISBN 83-7399-084-4
• Kārlis Zariņš – biografia na stronie Ministerstwa Spraw Zagranicznych (łot.)