Juzefs Petkēvičs

Juzefs Petkēvičs
Data i miejsce urodzenia

19 grudnia 1940
Ryga

Obywatelstwo

ZSRR
Łotwa

Tytuł szachowy

arcymistrz (2002)

Ranking FIDE

2335

Ranking krajowy FIDE

niesklasyfikowany na liście aktywnych

Juzefs Petkēvičs, ros. Юзеф Петкевич (ur. 19 grudnia 1940 w Rydze) – łotewski szachista polskiego pochodzenia, arcymistrz od 2002 roku.

Kariera szachowa[edytuj | edytuj kod]

Wielokrotnie triumfował w mistrzostwach Łotwy, m.in. w 1967, 1974 i 1985. W roku 1988 zdobył w Krynicy brązowy medal drużynowych mistrzostw Polski (w barwach klubu "Polonia" Warszawa), natomiast w 1989 w Miętnych zajął III miejsce w mistrzostwach Polski w szachach błyskawicznych. W 1994 zdobył brązowy medal indywidualnych mistrzostw Łotwy. Największy sukces w karierze osiągnął w roku 2002, zdobywając w Naumburg (Saale) tytuł mistrza świata "weteranów" (zawodników pow. 60 roku życia)[1] i dzięki temu otrzymując tytuł arcymistrza. W latach: 1994, 1996 i 1998 trzykrotnie reprezentował barwy swojego kraju na szachowych olimpiadach[2].

Wielokrotnie startował w turniejach międzynarodowych, sukcesy osiągając m.in.: w Zabrzu (1977, II m. za Rainerem Knaakiem), Rzeszowie (1977, II m. za Jerzym Pokojowczykiem), Łodzi (1979, I–II m. wraz z Ivanem Farago), Słupsku (1979, II m. za Giennadijem Timoszczenko), Warszawie (1987, II m. za Zbigniewem Jaśnikowskim), Kongens Lyngby (1990, I–III m. z Loekiem van Wely i Leonidem Jurtajewem), Espoo (1991, I–IV m. wraz z m.in. Janem Przewoźnikiem), Sankt Petersburgu (1997, II–III m. za Leonidem Jurtajewem) oraz w Wiśle (1999, I–II m. wraz z Pawłem Jaraczem).

Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 stycznia 1988 r., z wynikiem 2465 punktów dzielił wówczas 75-80. miejsce wśród radzieckich szachistów[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]