Julija Wysocka
 Julija Wysocka w 2013 roku | |
| Imię i nazwisko | ros. Юлия Александровна Высоцкая |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Zawód | |
| Lata aktywności | od 1992 |
| Strona internetowa | |
Julija Aleksandrowna Wysocka (ros. Ю́лия Алекса́ндровна Высо́цкая; ur. 16 sierpnia 1973 w Nowoczerkasku w obwodzie rostowskim) – rosyjska aktorka teatralna i filmowa, prezenterka telewizyjna[potrzebny przypis] oraz pisarka.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wykształcenie średnie zdobyła w Baku (1990). Po maturze odbyła studia na Wydziale Aktorskim Białoruskiej Akademii Państwowej Sztuk Pięknych (1995), a w 1998 roku ukończyła Akademię Muzyczną i Sztuk Dramatycznych w Londynie (ang.: London Academy of Music and Dramatic Art, LAMDA). Kariera aktorki rozpoczęła się w Mińsku[1], gdzie Julija Wysocka występowała w Narodowym Teatrze Akademickim im. Janki Kupały. Obecnie związana jest z Teatrem im. Mossowieta. Na kinowym ekranie zadebiutowała rolą głównej bohaterki w dramacie[2] Dom wariatów (2002), w którym świetnie[3] wcieliła się w piękną, lecz chorą na schizofrenię pacjentkę szpitala psychiatrycznego w Inguszetii, w momencie rozpoczęcia działań wojennych w Czeczenii w 1995 roku[4]. Aktorka wyznaje, iż potrzebowała ogromnej odwagi, aby odegrać tę rolę[1]. Według słów reżysera filmu, ta rola "była bardzo trudna, wymagała inteligencji emocjonalnej, techniki aktorskiej a przede wszystkim alienacji"[5].
Od 2009 roku pełni funkcję redaktorki naczelnej magazynu, poświęconego kuchni domowej. Opublikowana przez Juliję Wysocką książka „Jedim doma krugłyj god” (ros.: Едим дома круглый год, czyli „Jemy w domu przez cały rok”) osiągnęła nieoczekiwany sukces i ulokowała się w dziesiątce rosyjskich hitów wydawniczych według Bolero.ru[6]. Pewnego razu, patrząc z przyjemnoscią, jak Julija gotuje w domu, Andriej Konczałowski postanowił zrobić z tego projekt telewizyjny[potrzebny przypis]. Tak w 2003 roku powstał program niedzielny „Jemy w domu” (ros.: Едим дома) w stacji telewizyjnej NTW. Od 2010 roku Julija Wysocka zapowiada także program „Śniadanie z Juliją Wysocką” (ros.: Завтрак с Юлией Высоцкой).
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Julija Wysocka otrzymała nagrody za najlepszą rolę żeńską w spektaklu „Look Back in Anger” według Johna Osborne’a[7] i w filmie „Dom wariatów” na Rosyjskim Festiwalu Filmowym „Wiwat, kino Rosji!”
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Pierwszym mężem Julii Wysockiej był białoruski aktor Anatol Kot (biał.: Анатоль Кот). W 1998 roku poślubiła Andrieja Konczałowskiego i urodziła mu dwoje dzieci: córkę Marię i syna Piotra[8]. Poznali się na festiwalu filmowym w Soczi[9]. Ona miała wtedy 25 lat. On 61. Związek przetrwał do naszych czasów.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b materiały dystrybutora: Julia Wysocka o filmie. [w:] Dom wariatów: info o filmie [on-line]. interia.pl, Sobota, 2 grudnia 2006 (17:40). [dostęp 2014-04-13].
- ↑ Dom wariatów (Dom durakov). Charlie.pl. [dostęp 2014-04-11].
- ↑ Wojciech Orliński: Weneckie Złote Lwy rozdane. Gazeta Wyborcza, 08.09.2002 , aktualizacja: 08.09.2002 22:16. [dostęp 2014-04-11].
- ↑ W piątek rozpoczyna się piąta edycja Filmostrady. onet.pl, 21 wrz 04 18:51. [dostęp 2014-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-13)].
- ↑ Wywiady z Andriejem Konczałowskim. stopklatka, 10.09.2012. [dostęp 2014-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-13)].
- ↑ Rosyjskie bestsellery według Bolero.ru. [w:] Archiwum 2000-2009 [on-line]. ksiazka.net.pl (portal księgarski), 09.02.07. [dostęp 2014-04-11].
- ↑ Julia Wysocka (Janna). [w:] Dom wariatów: info o filmie [on-line]. interia.pl, Sobota, 2 grudnia 2006 (17:40). [dostęp 2014-04-11].
- ↑ Sebastian Chosiński: Bukiet róż na zmiętej pościeli. Esensja, 4 kwietnia 2010. [dostęp 2014-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-13)].
- ↑ materiały dystrybutora: Wywiad z reżyserem. [w:] Dom wariatów: info o filmie [on-line]. interia.pl, Sobota, 2 grudnia 2006 (17:40). [dostęp 2014-04-13].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Yuliya Vysotskaya w bazie IMDb (ang.)
- Julia Wysockaja. stopklatka.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-13)]. w bazie stopklatka