Jozjasz
 Portret Jozjasza w Promptuarii Iconum Insigniorum | |
| król Judy | |
| Okres | od 640 p.n.e. |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | dynastia Dawida |
| Data urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Przyczyna śmierci | rana odniesiona w bitwie pod Megiddo[1] |
| Ojciec | |
| Matka | Jedida z Boskat |
| Żona | Chamutal z Libny, |
| Dzieci | |
Jozjasz (hebr. יֹאשִׁיָּהוּ − Joszijahu, [oby] Jahwe uzdrowił; ur. 648 p.n.e. zm. 609 p.n.e.) − król Judy, inicjator reform religijnych.
Życiorys i reformy[edytuj | edytuj kod]
Jozjasz był synem króla Judy Amona i Jedidy. Po zamordowaniu jego ojca, gdy Jozjasz miał osiem lat, lud obwołał go królem Judy. Panowanie Jozjasza (640–609 p.n.e.) było czasem religijnego odrodzenia Judy po okresie hegemonii Asyrii i usuwania wpływów religii innych niż monoteizm (synkretyzm religijny)[2].
Jozjasz stopniowo, lecz skutecznie, przeprowadzał gruntowne reformy religijne[2], które stanowiły kontynuację reform podjętych wcześniej przez Ezechiasza[3]. W 626 p.n.e. zakazał kultów pogańskich na terenach Judy i Jerozolimy oraz nakazał zburzyć wszystkie lokalne sanktuaria bogów innych niż Jahwe. Cztery lata później przy odnawianiu, na rozkaz Jozajasza, Świątyni Jerozolimskiej odnaleziono zwój Księgi Prawa[2], prawdopodobnie zbiór deuteronomisty, którego powstanie określa się na połowę VII wieku p.n.e.[3]
Do 622 p.n.e. religia izraelska istniała przede wszystkim w zbiorowej i indywidualnej pamięci (tradycja ustna). Reforma Jozjasza wysunęła na pierwszy plan Torę, eksponując różnice pomiędzy Pięcioksięgiem a innymi przekazami o historii objawienia się Boga patriarchom i narodowi izraelskiemu[2]. Reforma przyczyniła się do umocnienia roli Dekalogu jako obowiązującego kodeksu moralnego.
Jozjasz jest dla autorów deuteronomistycznych przykładem króla wiernego i miłego Jahwe i stawiają go za wzór postępowania.
Podczas panowania Jozjasza doszło do upadku Asyrii. Król skorzystał z nadarzającej się okazji, rozszerzając państwo o terytorium Samarii (najprawdopodobniej w sposób pokojowy), burząc przy tym świątynię w Betel. Jozjasz podjął próbę powstrzymania Egiptu przed uratowaniem resztek państwa asyryjskiego pod przywództwem Aszuruballita II i zastąpił drogę wojskom faraona Necho II pod Megiddo. Bitwa pod Megiddo (609 p.n.e.) zakończyła się klęską, a sam król zmarł od odniesionej rany[3][1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c 2Krn 35,22-24 w przekładach Biblii.
- ↑ a b c d Reforma Jozjasza. Multimedialny Świat Biblii. [dostęp 2009-06-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
- ↑ a b c Dzieje państwa judzkiego do niewoli babilońskiej. W: Alfred Tschirschnitz: Dzieje ludów biblijnych. Wyd. I. Cz. VII: Dzieje starożytnego Izraela. Warszawa: M. Sadren i S-ka, 1994, s. 256-258. ISBN 83-86340-00-3.
| Królowie zjednoczonego Izraela | |
|---|---|
| Królowie Judy (państwo południowe) |
|
| Królowie Izraela (państwo północne) |
|
