Josif Pančić
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 5 kwietnia 1814 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 25 lutego 1888 |
| Alma Mater | |
| Doktorat | 1842 |
Josif Pančić (cyr. Јосиф Панчић, chorw. Josip Pančić; ur. 5 kwietnia 1814 w Ugrini koło Bribiru, zm. 25 lutego 1888 w Belgradzie) – serbski botanik i lekarz[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1842 roku uzyskał stopień naukowy doktora na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu w Peszcie. Pracował jako lekarz na terenie Banatu. Od 1846 roku żył i pracował w Księstwie Serbii. Równolegle do praktyki lekarskiej prowadził badania w zakresie fauny, flory i geologii[1].
W 1853 roku został profesorem historii naturalnej i agronomii belgradzkiej Velikiej školi. Utworzył przy niej bibliotekę i ogród botaniczny. W latach 1864–1868 napisał podręczniki do zoologii, mineralogii, geologii i botaniki. W latach 1866–1874 był rektorem Velikiej školi. Był członkiem Chorwackiej Akademia Nauki i Sztuki i pierwszym prezesem Serbskiej Akademii Nauk i Sztuk. Jako botanik odkrył i opisał m.in. świerk serbski[1].
Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]
(opracowano na podstawie materiału źródłowego[1])
- Flora Kneževine Srbije (1874)
- Dodatak Flori Kneževine Srbije (1884)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Pančić, Josip – Hrvatska enciklopedija. enciklopedija.hr. [dostęp 2023-08-19]. (chorw.).