Josef Szofman
| Data i miejsce urodzenia | 12 czerwca 1903 |
|---|---|
| Data śmierci | 10 września 1978 |
| Poseł do Knesetu | |
| Okres | od 15 sierpnia 1955 |
| Przynależność polityczna | |
| Ambasador w Wenezueli | |
| Okres | od 1971 |
Josef Szofman, Józef Szofman, hebr.: יוסף שופמן, ang.: Yosef Shofman, Yosef Shofmann (ur. 12 czerwca 1903 w Warszawie, zm. 10 września 1978 w Izraelu) – polski i izraelski prawnik, dziennikarz, polityk i dyplomata, w latach 1955–1969 poseł do Knesetu z listy Herutu i Gahalu, w latach 1971–1974 ambasador Izraela w Wenezueli.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 12 czerwca 1903[1] w Warszawie w ówczesnym Imperium Rosyjskim[2].
Uczył się w chederze oraz rosyjskojęzycznej szkole. Pracował w rodzinnej fabryce perfum. W II Rzeczypospolitej działał w organizacjach żydowskich. Należał do młodzieżowego ruchu Ha-Szomer Ha-Cair (Młody Strażnik). Studiując na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego dołączył do żydowskiej organizacji studenckiej Jardenia. Po studiach zdał egzamin adwokacki[1].
W latach 1925–1926 kierował biurem prasowym Żydowskiego Funduszu Narodowego w Polsce, następnie w latach 1926–1927 pracował w Paryżu jako dziennikarz polskojęzycznej gazety żydowskiej[1]. Związany z nurtem rewizjonistycznego syjonizmu – przystąpił do Unii Syjonistów Rewizjonistów (Brit ha-Cohar) Ze’ewa Żabotyńskiego[1]. Po odłączeniu się rewizjonistów od Organizacji Syjonistycznej i stworzeniu Nowej Organizacji Syjonistycznej został jednym z liderów partii, obok Jana Badera i Ja’akowa Kohena[3], a w 1937 stanął na jej czele[1].
W 1940 wyemigrował do brytyjskiej Palestyny. Zarządzał pierwszą fabryką kosmetyków na terenie przyszłego państwa Izrael – Adif, a także przedsiębiorstwem Urieli. Był także prezesem Ocar Ha’Amami[1].
Pozostał aktywny w polityce, był jednym z liderów nurtu syjonizmu rewizjonistycznego w Palestynie, w 1946 został przewodniczącym lokalnego oddziału Nowej Organizacji Syjonistycznej. W tym samym roku został aresztowany przez władze brytyjskie. W 1947 wyjechał do Południowej Afryki jako emisariusz organizacji[1].
Jak większość przedstawicieli rewizjonistów związał się z założonym przez Menachema Begina Herutem. Z listy tego ugrupowania po raz pierwszy dostał się do izraelskiego parlamentu wyborach parlamentarnych w 1955. W trzecim Knesecie zasiadał w komisjach: finansów; budownictwa; spraw wewnętrznych oraz konstytucyjnej, prawa i sprawiedliwości. W wyborach w 1959 i w 1961 uzyskiwał reelekcję, ponownie zasiadając w tych samych komisjach parlamentarnych. W latach 1964–1966 był przewodniczącym kierownictwa partii[1]. Pod koniec piątej kadencji Knesetu doszło do połączenia Herutu z Partią Liberalną i powstania Bloku Liberałów i Herutu (Gahal)[4]. Z listy nowego ugrupowania po raz czwarty i ostatni zdobył mandat poselski w wyborach w 1965[1].
W latach 1971–1974 był ambasadorem Izraela w Wenezueli. Zmarł 10 września 1978[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j Josef Szofman (ang.) – profil na stronie Knesetu.
- ↑ Josef Szofman. knesset.gov.il. [dostęp 2018-03-04]. (hebr.).
- ↑ Revisionist Zionists. yivoencyclopedia.org. [dostęp 2018-03-04]. (ang.).
- ↑ Mergers and Splits Among Parliamentary Groups. knesset.gov.il. [dostęp 2018-03-04]. (ang.).
