Jon Jones

Jon Jones
Ilustracja
Jones w 2014
Pełne imię i nazwisko

Jonathan Dwight Jones

Pseudonim

Bones

Data i miejsce urodzenia

19 lipca 1987
Rochester

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone

Wzrost

193 cm

Masa ciała

112 kg

Styl walki

zapasy, boks tajski

Debiut

2008

Federacja

UFC

Kategoria wagowa

ciężka

Klub

Jackson Wink MMA Academy

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

29

Zwycięstwa

27

Przez nokauty

10

Przez poddania

7

Przez decyzje

10

Porażki

1

Nieodbyte

1

  1. ↑ Bilans walk aktualny na 5 marca 2023.
Multimedia w Wikimedia Commons

Jon Jones właściwie Jonathan Dwight Jones[1] (ur. 19 lipca 1987 w Rochester) – amerykański zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA), były mistrz UFC w wadze półciężkiej w latach 2011–2015, 2018–2020[2] oraz od 2023 aktualny w wadze ciężkiej[3].

Wczesne życie[edytuj | edytuj kod]

Jon Jones urodził się 19 lipca 1987 w Rochester, w stanie Nowy Jork[4]. Jego ojciec Arthur jest pastorem w Mount Sinai Church of God in Christ w Binghamton[5]. Arthur zniechęcał Jona do walk. Matka Jona, Camille, zmarła w 2017 roku w wieku 55 lat, po długiej walce z cukrzycą[6].

Jon był jednym z czworga dzieci. Jego starszy brat, Arthur, jest byłym defensywnym liniowym futbolu amerykańskiego, który grał dla klubu Baltimore Ravens, Indianapolis Colts i Washington Redskins, a jego młodszy brat, Chandler, jest zewnętrznym linebackerem w klubie Arizona Cardinals[7]. Jego starsza siostra, Carmen, zmarła na guza mózgu przed swoimi osiemnastymi urodzinami[8].

Kariera MMA[edytuj | edytuj kod]

Zawodowo walczy od kwietnia 2008. Wygrawszy w ciągu czterech miesięcy sześć walk z rzędu przed czasem, w tym zdobywając pas USKBA wagi półciężkiej[9], podpisał kontrakt z Ultimate Fighting Championship (UFC) – największą organizacją MMA na świecie. Zadebiutował w niej w sierpniu 2008 roku w wygranym pojedynku z Brazylijczykiem Andre Gusmao (UFC 87)[potrzebny przypis].

Po zwycięstwach w dwóch kolejnych walkach, zmierzył się w grudniu 2009 z Mattem Hamillem. Mimo że osiągnął znaczną przewagę nad rywalem, przegrał przez dyskwalifikację, gdy pod koniec pierwszej rundy zadał niezgodny z regułami cios łokciem. Była to jego pierwsza i jak dotąd jedyna porażka w karierze MMA[10].

W kolejnych trzech walkach odniósł szybkie zwycięstwa przed czasem nad Brandonem Verą, Uładzimirem Maciuszenką i Ryanem Baderem, dzięki czemu otrzymał szansę walki z mistrzem UFC w wadze półciężkiej, Maurício Ruą. Odbyła się ona 19 marca 2011 w Newark, podczas gali UFC 128. Jones od początku pojedynku przejął inicjatywę, doprowadzając do obalenia Brazylijczyka, a następnie kontrolując walkę w parterze. Pod znakiem jego dominacji stała również druga runda. W końcu, w trzeciej doprowadził do nokdaunu Ruy ciosem sierpowym w wątrobę. Chwilę potem sędzia ringowy zdecydował się zatrzymać walkę, ogłaszając zwycięstwo Amerykanina przez TKO. Tym samym Jones w wieku 23 lat został najmłodszym mistrzem w historii UFC[11].

W swojej pierwszej obronie tytułu, 24 września 2011 roku na gali UFC 135, pokonał przez poddanie byłego mistrza wagi półciężkiej, Quintona Jacksona. Od samego początku kontrolował walkę, wykorzystując przewagę warunków fizycznych oraz wykonując efektowne niskie i wysokie kopnięcia. W 4. rundzie, po uzyskaniu obalenia, poddał rywala, dusząc go zza pleców[12]. 10 grudnia 2011 roku po raz drugi obronił pas mistrzowski, poddając Brazylijczyka Lyoto Machidę duszeniem gilotynowym.

21 kwietnia 2012 na gali UFC 145, w trzeciej obronie tytułu wygrał przez jednogłośną decyzję ze swoim byłym sparingpartnerem, Rashadem Evansem – była to pierwsza walka Jonesa trwająca 5 rund[13].

Kolejnym jego przeciwnikiem miał być Dan Henderson gali UFC 151, ale Henderson nie mógł wystąpić z uwagi na kontuzję kolana nabytą siedem dni przed galą. Chael Sonnen jako jedyny zaproponował, że pomimo krótkiego okresu będzie walczył z Jonem Jonesem, ale Jones odmówił, tłumacząc, że nie jest to dobre dla jego kariery. Z powodu odmowy Jonesa galę UFC 151 odwołano[14][15]. Jones przyjął ofertę walki z Vitorem Belfortem na UFC 152 i ostatecznie zwyciężył przez poddanie (klucz na rękę – americana) w 4. rundzie[16].

Podczas kwietniowej gali UFC 159 zmierzył się z Chaelem Sonnenem, który chciał walczyć z Jonesem podczas UFC 151 w zastępstwie kontuzjowanego Dana Hendersona. Jones już w pierwszej rundzie obalił Sonnena i obijał swojego rywala w parterze; sędzia przerwał walkę i ogłosił zwycięstwo Jonesa przez nokaut techniczny[17]. Podczas próby sprowadzenia przeciwnika do parteru złamał duży palec u lewej stopy[18]. W swojej kolejnej obronie pasa 21 września 2013 podczas gali UFC 165 w Toronto zmierzył się ze Szwedem Alexandrem Gustafssonem wygrywając jednogłośną decyzją sędziów[19].

26 kwietnia 2014 na UFC 172 Bones wygrał jednogłośnie na punkty pięciorundowy pojedynek z Gloverem Teixeirą[20]. Następnym sukcesem okazała się wygrana z dotąd niezwyciężonym Danielem „DC” Cormierem 3 stycznia 2015 na UFC 182 z którym zwyciężył jednogłośnie na punkty[21].

26 kwietnia 2015 brał udział w wypadku samochodowym w miejscowości Albuquerque w stanie Nowy Meksyk. Zgodnie z zeznaniami świadków, Jones wjechał na skrzyżowanie na czerwonym świetle, powodując wypadek i zderzenie trzech pojazdów, a następnie uciekł z miejsca zdarzenia, ale po chwili wrócił, lecz tylko po plik gotówki pozostawiony w samochodzie. W zderzeniu ucierpiała kobieta w ciąży – po przewiezieniu do szpitala okazało się, że ma złamaną rękę i nadgarstek. W pozostawionym przez Jonesa SUV-ie funkcjonariusze policji znaleźli marihuanę, a on sam zgłosił się na komisariat dzień później. Po wpłacie 2500 dolarów kaucji został wypuszczony na wolność. Za ucieczkę z miejsca wypadku i nie udzielenie pierwszej pomocy Jonesowi groziło do trzech lat pozbawienia wolności. W związku z tymi wydarzeniami, prezydent UFC Dana White zadecydował o zawieszeniu sportowca w prawach zawodnika UFC oraz o odebraniu Jonesowi pasa mistrzowskiego w wadze półciężkiej. Jones nie wystąpił też w walce wieczoru na UFC 187, gdzie miał po raz kolejny bronić tytułu. Na gali UFC 187 o tytuł mistrza wagi półciężkiej stoczyli ze sobą pojedynek Anthony Johnson oraz Daniel Cormier. Ponadto firma Reebok zerwała w trybie natychmiastowym kontrakt sponsorski z Jonesem[22]. 29 września 2015 Jones przyznał się do spowodowania i ucieczki z miejsca wypadku. Nałożono na niego 18 miesięczny dozór policyjny oraz zobowiązano go do odbycia 72 godzin prac społecznych i charytatywnych[23].

23 kwietnia 2016 stoczył wygrany pojedynek na punkty z Ovince Saint Preux o tymczasowe mistrzostwo kategorii do 93 kg[24]. Jego kolejny pojedynek zaplanowano na 9 lipca 2016, gdzie podczas jubileuszowej gali UFC 200 miał zmierzyć się z Danielem Cormierem o zunifikowane mistrzostwo UFC w wadze półciężkiej, jednak ostatecznie do walki nie doszło, gdyż 7 lipca 2016 Jones został usunięty z karty walk gali. Powodem jego usunięcia było potencjalne naruszenie zasad polityki antydopingowej USADA[25].

7 listopada 2016 komisja zawiesiła Jonesa na rok w związku z pozytywnym wynikiem antydopingowym, który wykazał w jego organizmie zabronione substancję, klomifen i letrozol[26]. Ponadto został mu odebrany tymczasowy pas wagi półciężkiej[27].

Po odbyciu zawieszenia 29 lipca 2017 na UFC 214 stoczył zaległy pojedynek z Cormierem o mistrzostwo wagi półciężkiej, który ostatecznie wygrał, nokautując obrońce tytułu w trzeciej rundzie[28].

22 sierpnia 2017 amerykańskie media branżowe poinformowały o ponownym naruszeniu polityki antydopingowej przez Jonesa[29][30]. 13 września 2017 USADA potwierdziła, że w próbce Jonesa którą oddał zaraz przed galą UFC 214 znaleziono zabronioną substancję – turinabol[31]. W związku z recydywą Komisja Sportowa Stanu Kalifornia ukarała Amerykanina odebraniem pasa mistrzowskiego oraz zmianą wyniku walki na nierozstrzygnięty. Ponadto groziło mu czteroletnie zawieszenie[31][32], które ostatecznie zostało zredukowane do 15 miesięcy[33].

8 lutego 2020 podczas gali UFC 247 w Houston pokonał jednogłośnie na punkty Dominicka Reyesa i po raz trzeci obronił mistrzowski pas federacji w wadze półciężkiej[34][35].

Po konflikcie z prezydentem UFC, Daną White'em o wynagrodzenie w maju 2020 roku, Jones powiedział, że zwakował mistrzostwo UFC w wadze półciężkiej[36]. Celował w walkę z pretendentem wagi ciężkiej Francisem Ngannou i według White'a chciał „pieniędzy Deontaya Wildera”, odnosząc się do zgłoszonych przez Wildera zarobków w wysokości 25–30 milionów dolarów w jego rewanżu z Tysonem Furym, który odbył się w lutym 2020 roku[37]. 15 sierpnia 2020 roku ogłosił w mediach społecznościowych, że zrzeka się mistrzostwa wagi półciężkiej, a także wyraził chęć przejścia do wagi ciężkiej[38].

Po ponad 3 latach od jego ostatniej walki, 4 marca 2023 roku na UFC 285 zmierzył się z Francuzem, Cirylem Gane'em o wakujące mistrzostwo wagi ciężkiej UFC[39]. Jones po nieco ponad dwóch minutach poddał gilotyną Gane'a, zdobywając pas mistrza w królewskiej kategorii wagowej[3]. Po tej walce Jones zgarnął bonus w kategorii występ wieczoru[40].

Oczekiwano, że w pierwszej obronie mistrzowskiego pasa, 11 listopada 2023 roku na gali UFC 295 zmierzy się z byłym mistrzem wagi ciężkiej, Stipe Miociciem[41]. Pod koniec października ogłoszono, ze został zmuszony wycofać się z powodu kontuzji barku[42].

Trening[edytuj | edytuj kod]

W przeszłości trenował w klubie BombSquad z Cortland, potem krótko w Tristar Gym w Montrealu, a obecnie w Jackson's MMA w Albuquerque[43]. Trenował również jako strongman podczas swojego zawieszenia w UFC.

Styl walki[edytuj | edytuj kod]

Jones wyróżnia się dużą zdolnością adaptacji i bezbłędną techniką w klatce. Został opisany jako "jeden z najbardziej dynamicznych, innowacyjnych i stale rozwijających się zawodników w historii MMA"[44]oraz "być może największy artysta sztuk walki, jaki kiedykolwiek wszedł do oktagonu". Jones wykorzystuje swój wielki zasięg i defensywne zapasy do zadawania ciosów w kreatywnym, nieortodoksyjnym stylu.

Stosuje zróżnicowaną technikę kopnięć, preferując kopnięcia frontalne na korpus i głowę, kopnięcia okrężne na nogi i górną część ciała oraz swoją najbardziej znaną technikę, "oblique kick", kontrowersyjny ruch, który celuje w kolano przeciwnika. Skośne kopnięcie było techniką spopularyzowaną przez Bruce'a Lee, którego Jones wymieniał jako inspirację[45]. Jones doskonale radzi sobie również w klinczu, gdzie potrafi kontrolować ręce przeciwnika i punktować uderzeniami łokciami i kolanami. Na ziemi ma doskonałą kontrolę pozycji i umiejętność znajdowania okazji do zadawania ciosów i uderzeń łokciami[46].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jones i jego narzeczona Jessie[47][48]mają trzy córki: Leah, urodzoną w 2008 roku, Carmen Nicole Jones, urodzoną w 2009 roku oraz Olivię Haven urodzoną w 2013 roku. W wywiadzie z Joe Roganem z 1 grudnia 2016 roku, Jones stwierdził, że ma cztery córki (w wieku 9, 8, 6 i 3), wskazując na córkę urodzoną przed Leah.

Jones jest chrześcijaninem[49].

19 marca 2011 roku, kiedy był w drodze do Great Falls Historic Park w Paterson, gdzie planował medytować kilka godzin przed walką z Maurício "Shogun" Rua na UFC 128. Towarzyszyli mu jego trenerzy Mike Winkeljohn i Greg Jackson. Kiedy kierowca przygotowywał się do odjazdu, Jones zauważył starszą parę, która krzyczała o pomoc. Kobieta poinformowała Winkeljohna, że jakiś mężczyzna wybił szybę w jej samochodzie i uciekł z jej GPS-em. Jones, wraz ze swoimi dwoma trenerami, gonił złodzieja, złapał go i poturbował, a następnie przytrzymał do czasu przybycia policji[50][51].

8 sierpnia 2012 roku został pierwszym zawodnikiem mieszanych sztuk walki sponsorowanym przez Nike na skalę międzynarodową[52]. Jest również pierwszym zawodnikiem MMA, który posiada własną linię obuwia i pierwszym zawodnikiem MMA, który reprezentuje Gatorade i MuscleTech w oktagonie[53]. 16 grudnia 2014 roku ogłosił, że podpisał umowę sponsorską z firmą Reebok[54], jednakże, 29 kwietnia 2015 roku, Reebok zakończył ich sponsoring po tym, jak Jones uczestniczył w incydencie potrącenia i ucieczki z miejsca wypadku. Dzień później, Jones również stracił sponsora z MuscleTech[55].

Kontrowersje[edytuj | edytuj kod]

Palce w oczy[edytuj | edytuj kod]

Był krytykowany za wielokrotne wkładanie palców w oczy przeciwników. W kwietniu 2014, odpowiadając na krytykę, opublikował film na Instagramie, w którym wyśmiał zarzuty[56]. Prezydent UFC Dana White zapytany o kontrowersje stwierdził, że „muszą skończyć z takimi rzeczami”[57]. W innym wywiadzie zauważył, że w walce z Gloverem Teixeirą, po tym jak Jones został ostrzeżony o tym zachowaniu, był bardziej ostrożny, aby uniknąć jakichkolwiek uderzeń w oczy przez resztę pojedynku[58]

Jones powiedział później w wywiadzie: Zdaję sobie sprawę, że to robię. Zdaję sobie sprawę z krytyki, jaka na mnie spadła. To nie jest celowe. Jeśli oglądasz moje walki, to ja wyciągam rękę w sposób reakcyjny. Kładę rękę na czole ludzi, aby zachować dystans. To właśnie widzieliście [przeciwko] Teixeirowi, ale mówienie, że celowo szturcham ludzi w oczy, jest po prostu nieprecyzyjne[59].

Walka z Danielem Cormierem[edytuj | edytuj kod]

4 sierpnia 2014 podczas wydarzenia promocyjnego dla UFC 178 Jones i Daniel Cormier krótko starli się podczas staredownu na scenie[60]. Obaj zawodnicy byli powstrzymywani przez trenerów i organizatorów imprezy. Szef działu prawnego UFC Kirk Hendrick powiedział, że wyciągnie konsekwencje od obu sportowców. Nevada State Athletic Commission zażądała kopii wideo z tego starcia. 23 września 2014 Jones został ukarany przez Nevada Athletic Commission grzywną w wysokości 50 tys. dolarów oraz nakazem odbycia 40 godzin prac społecznych[61]. Podczas przesłuchania dyscyplinarnego Jones twierdził, że stracił sześciocyfrową umowę z firmą Nike, ale później przyznał się do sfabrykowania tego oświadczenia[62][63].

Skazanie za potrącenie i ucieczkę z miejsca wypadku[edytuj | edytuj kod]

27 kwietnia 2015 policja w Albuquerque, w Nowym Meksyku podała, że Jones był poszukiwany w związku z potrąceniem i ucieczką z miejsca zdarzenia wczesnym rankiem poprzedniego dnia. Jonesowi zarzucono, że przejechał na czerwonym świetle i rozbił swój wypożyczony samochód w kolizji z dwoma innymi pojazdami, po czym rzekomo uciekł z miejsca wypadku pieszo, pozostawiając ranną ciężarną kobietę w innym pojeździe. Świadkiem zdarzenia był policjant po służbie, który zidentyfikował podejrzanego jako Afroamerykanina, ubranego w białą koszulę i ciemne spodnie, którego uważał za Jonesa[64]. Według świadków, mężczyzna opisany jako Jones następnie wrócił na miejsce zdarzenia, aby zabrać gotówkę z pojazdu przed ponowną ucieczką. Dokumenty znalezione w wypożyczonym samochodzie były na nazwisko Jonathan Jones. Wewnątrz srebrnego SUV-a Buicka, stróże prawa w środku znaleźli fajkę z marihuaną[65]. Choć Jones początkowo był poszukiwany w związku z przesłuchaniem, które mogło skutkować zwykłym wykroczeniem, jego zarzuty zostały podniesione do przestępstwa za zranienie osoby i umyślne opuszczenie terenu[66]. Wydano nakaz aresztowania Jonesa, a pomiędzy organami ścigania a prawnikami Jonesa zostały poczynione ustalenia dotyczące wydania[67]. Tego wieczoru Jones zgłosił się na policję w Albuquerque. Późnym wieczorem wpłacił kaucję w wysokości 2,5 tys. dolarów i opuścił Bernalillo County Metro Detention Center[68]. 28 kwietnia podczas rozprawy sądowej nie przyznał się do winy. Sędzia zniósł wszelkie ograniczenia w podróżowaniu, a Jonesowi pozwolono pozostać na wolności, o ile pozostanie w kontakcie ze swoim adwokatem i będzie przestrzegał pewnych warunków. Prezydent UFC Dana White i właściciel Zuffy Lorenzo Fertitta udali się z Las Vegas do Nowego Meksyku, aby osobiście spotkać się z Jonesem. Tego samego dnia UFC pozbawiło Jonesa tytułu, usunęło go z oficjalnych rankingów i zawiesiło na czas nieokreślony[69]. W wydanym tego dnia oświadczeniu UFC poinformowało, że Jones został pozbawiony pasa za złamanie zasad Athlete Code of Conduct Policy[70]. Jones przeprosił fanów na Twitterze[71].

29 września 2015 przyznał się do winy za opuszczenie miejsca wypadku, a następnie został skazany na do 18 miesięcy nadzoru kuratora. Był upoważniony do podróżowania w celach związanych z pracą. Spełnił wszystkie warunki, w tym 72 odrębne wystąpienia na cele charytatywne lub na rzecz młodzieży, unikając tym samym wpisania do rejestru karnego zarzutu popełnienia przestępstwa[72]. W wywiadzie z grudnia 2016 przyznał, że uciekł z miejsca wypadku i nie sprawdził, co się stało z pasażerem drugiego pojazdu.

Inne problemy prawne[edytuj | edytuj kod]

Wczesnym rankiem 19 maja 2012 wjechał swoim Bentleyem Continental GT w słup w Binghamton, w stanie Nowy Jork. Został aresztowany za jazdę pod wpływem i został zwolniony za kaucją przez swoją matkę[73]. Przyznał się do winy w związku z zarzutami DUI i został zobowiązany do zapłacenia 1 tys. dolarów grzywny, zainstalowania blokad zapłonu we wszystkich swoich pojazdach, ukończenia kursu dla ofiar, oraz miał zawieszone prawo jazdy na sześć miesięcy[74].

21 lipca 2019 poinformowano, że Jones został oskarżony o pobicie za rzekomy incydent w kwietniu 2019 z udziałem kelnerki koktajlowej w klubie ze striptizem w Albuquerque. Kelnerka twierdziła, że Jones spoliczkował ją, przytrzymał i pocałował w szyję, a także dotykał ją po tym, jak prosiła go, by przestał[75][76]. Rozprawa ławy przysięgłych w tej sprawie odbyła się 26 września 2019, Jones przyznał się do zarzutów bez zarzutu i otrzymał 90-dniowy odroczony wyrok, w ramach którego musi unikać aresztowania, nie naruszać prawa, nie spożywać alkoholu ani narkotyków i nie wracać na miejsce zdarzenia. Jak wynika z dokumentu sądowego, został on również zobowiązany do uiszczenia kosztów sądowych podczas okresu próbnego bez nadzoru.

26 marca 2020 w godzinach porannych Jones został aresztowany w Albuquerque[77]. Według raportów policyjnych, funkcjonariusz policji w Albuquerque usłyszał coś, co brzmiało jak wystrzał z broni palnej i po dalszym dochodzeniu zauważył czarnego Jeepa z Jonesem na miejscu kierowcy. Po zauważeniu oznak odurzenia funkcjonariusz przeprowadził test trzeźwości, którego Jones nie przeszedł. Jones został również poddany badaniu alkomatem, które wykazało ponad dwukrotne przekroczenie dopuszczalnego limitu alkoholu we krwi. Policja przeszukała samochód Jonesa, aresztując go za DWI i znalazła częściowo opróżnioną butelkę Recuerdo Mezcal oraz czarny pistolet pod siedzeniem kierowcy. Jones został aresztowany na miejscu zdarzenia i przewieziony do więzienia w Bernalillo County. Jones został oskarżony o agresywne DWI, niedbałe użycie broni palnej, posiadanie otwartego pojemnika i jazdę bez dowodu ubezpieczenia[78]. 31 marca ogłoszono, że Jones przyznał się do winy w związku z zarzutem DWI, po tym jak zaakceptował ugodę, w której pozostałe zarzuty miały zostać wycofane. Został skazany na cztery dni aresztu domowego, rok nadzoru kuratorskiego, minimum 90 dni terapii ambulatoryjnej oraz 48 godzin prac społecznych.

W dniu 24 września 2021 r. Jones został aresztowany w Las Vegas pod zarzutem domowej przemocy, wykroczenia i uszkodzenia mienia. Do zdarzenia doszło w hotelu, a policja interweniowała około godziny 6 rano. Obecnie przebywa on w areszcie śledczym hrabstwa Clark za kaucją w wysokości $16,000. Ma stawić się w sądzie 25 września[79].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Mieszane sztuki walki[edytuj | edytuj kod]

Zapasy[edytuj | edytuj kod]

Lista walk w MMA[edytuj | edytuj kod]

Wynik Bilans Przeciwnik (bilans przed walką) Rozstrzygnięcie Runda Czas Gala Data Miejsce Uwagi
Wygrana 27-1 (1) Francja Ciryl Gane (11-1) Poddanie (duszenie gilotynowe) 1 2:04 UFC 285 04.03.2023 Stany Zjednoczone Las Vegas Zdobył wakujące mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej. Main Event. Bonus za występ wieczoru.
Wygrana 26-1 (1) Stany Zjednoczone Dominick Reyes (12-0) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC 247 08.02.2020 Stany Zjednoczone Houston Obronił mistrzostwo UFC w wadze półciężkiej. Nagroda za 8 najlepszą walkę roku 2020. Main Event
Wygrana 25-1 (1) Brazylia Thiago Santos (21-6) Decyzja (niejednogłośna) 5 5:00 UFC 239 06.07.2019 Stany Zjednoczone Las Vegas Obronił mistrzostwo UFC w wadze półciężkiej. Main Event
Wygrana 24-1

(1)

Stany Zjednoczone Anthony Smith (32-13) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC 235 02.03.2019 Stany Zjednoczone Las Vegas Obronił mistrzostwo UFC w wadze półciężkiej. Jonsowi zostały odjęte dwa punkty w rundzie 4 po kopnięciu nielegalnego kolana, Main Event
Wygrana 23-1 (1) Szwecja Alexander Gustafsson (18-4) KO (ciosy pięściami) 3 2:02 UFC 232 29.12.2018 Stany Zjednoczone Las Vegas Zdobył mistrzostwo UFC w wadze półciężkiej. Main Event
No contest 22-1 (1) Stany Zjednoczone Daniel Cormier (19-1) Zmiana wyniku walki przez Komisję Sportową Stanu Kalifornia 3 3:01 UFC 214 29.07.2017 Stany Zjednoczone Anaheim Walka o mistrzostwo UFC w wadze półciężkiej. Początkowo zwycięstwo Jonesa przez KO, W związku z pozytywnym wynikiem antydopingowym po gali, wynik walki zmieniono na no contest. Main Event
Wygrana 22-1 Stany Zjednoczone Ovince Saint Preux (19-7) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC 197 23.04.2016 Stany Zjednoczone Las Vegas Zdobył tymczasowe mistrzostwo UFC w wadze półciężkiej. Jones został pozbawiony tytułu po pozytywnym wyniku testów na klomifen i letrozol przed walką unifikacyjną z Danielem Cormierem. Main Event
Wygrana 21-1 Stany Zjednoczone Daniel Cormier (15-0) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC 182 03.01.2015 Stany Zjednoczone Las Vegas Obronił mistrzostwo UFC w wadze półciężkiej. Bonus za walkę wieczoru. Main Event
Wygrana 20-1 Brazylia Glover Teixeira (22-2) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC 172 26.04.2014 Stany Zjednoczone Baltimore Obronił mistrzostwo UFC w wadze półciężkiej. Main Event
Wygrana 19-1 Szwecja Alexander Gustafsson (15-1) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC 165 21.09.2013 Kanada Toronto Obronił mistrzostwo UFC w wadze półciężkiej. Bonus za walkę wieczoru. Main Event
Wygrana 18-1 Stany Zjednoczone Chael Sonnen (28-12-1) TKO (ciosy pięściami i łokciami) 1 4:33 UFC 159 27.04.2013 Stany Zjednoczone Newark Obronił mistrzostwo UFC w wadze półciężkiej. Main Event
Wygrana 17-1 Brazylia Vitor Belfort (21-9) Poddanie (klucz na rękę) 4 0:54 UFC 152 22.09.2012 Kanada Toronto Obronił mistrzostwo UFC w wadze półciężkiej. Bonus za poddanie wieczoru. Main Event
Wygrana 16-1 Stany Zjednoczone Rashad Evans (17-1-1) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC 145 21.04.2012 Stany Zjednoczone Atlanta Obronił mistrzostwo UFC w wadze półciężkiej. Main Event
Wygrana 15-1 Brazylia Lyoto Machida (17-2) Techniczne poddanie (duszenie gilotynowe) 2 4:26 UFC 140 10.12.2011 Kanada Toronto Obronił mistrzostwo UFC w wadze półciężkiej. Bonus za walkę wieczoru. Main Event
Wygrana 14-1 Stany Zjednoczone Quinton Jackson (32-8) Poddanie (duszenie zza pleców) 4 1:14 UFC 135 24.09.2011 Stany Zjednoczone Denver Obronił mistrzostwo UFC w wadze półciężkiej. Bonus za walkę wieczoru. Main Event
Wygrana 13-1 Brazylia Maurício Rua (19-4) TKO (ciosy pięściami i uderzenie kolanami) 3 2:23 UFC 128 19.03.2011 Stany Zjednoczone Newark Zdobył mistrzostwo UFC w wadze półciężkiej. Main Event
Wygrana 12-1 Stany Zjednoczone Ryan Bader (12-0) Poddanie (duszenie gilotynowe) 2 4:20 UFC 126 05.02.2011 Stany Zjednoczone Las Vegas Bonus za poddanie wieczoru
Wygrana 11-1 Białoruś Uładzymir Maciuszenko (24-4) TKO (uderzenia łokciami) 1 1:52 UFC Live: Jones vs. Matyushenko 01.08.2010 Stany Zjednoczone San Diego Main Event
Wygrana 10-1 Stany Zjednoczone Brandon Vera (11-4) TKO (uderzenia łokciami i ciosy pięściami) 1 3:19 UFC Live: Vera vs. Jones 21.03.2010 Stany Zjednoczone Las Vegas Bonus za nokaut wieczoru. Main Event
Przegrana 9-1 Stany Zjednoczone Matt Hamill (6-2) Dyskwalifikacja (nielegalne łokcie) 1 4:14 The Ultimate Fighter 10 Finale 05.12.2009 Stany Zjednoczone Las Vegas Co-Main Event
Wygrana 9-0 Stany Zjednoczone Jake O’Brien (11-2) Poddanie (Duszenie gilotynowe) 2 2:43 UFC 100 11.07.2009 Stany Zjednoczone Las Vegas
Wygrana 8-0 Stany Zjednoczone Stephan Bonnar (12-4) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 94 31.01.2009 Stany Zjednoczone Las Vegas
Wygrana 7-0 Brazylia Andre Gusmao (5-0) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 87 09.08.2008 Stany Zjednoczone Minneapolis Debiut w UFC
Wygrana 6-0 Stany Zjednoczone Moises Gabin (2-1) TKO (ciosy pięściami) 2 1:58 Battle Cage Xtreme 5 12.07.2008 Stany Zjednoczone Atlantic City Zdobył pas USKBA w wadze półciężkiej
Wygrana 5-0 Stany Zjednoczone Parker Porter (2-0) KO (cios pięścią) 1 0:36 World Championship Fighting 3 20.06.2008 Stany Zjednoczone Wilmington
Wygrana 4-0 Stany Zjednoczone Ryan Verrett (1-3) KO (ciosy pięściami) 1 0:14 USFL: War in the Woods 3 09.05.2008 Stany Zjednoczone Ledyard
Wygrana 3-0 Brazylia Anthony Pina (0-0) Poddanie (Duszenie gilotynowe) 1 1:15 Ice Fighter 25.04.2008 Brazylia Worcester
Wygrana 2-0 Brazylia Carlos Eduardo (2-1) KO (ciosy pięściami) 3 0:24 Battle Cage Xtreme 4 19.04.2008 Stany Zjednoczone Atlantic City Debiut w wadze półciężkiej
Wygrana 1-0 Stany Zjednoczone Brad Bernard (0-1) TKO (ciosy pięściami) 1 1:32 FFP: Untamed 20 12.04.2008 Stany Zjednoczone Boxborough Debiut w MMA

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Statystyki i rekord MMA Jon Jonesa na tapology.com. tapology.com. [dostęp 2017-07-30]. (ang.).
  2. ↑ UFC: Błachowicz – Reyes o tytuł mistrzowski?! Jones ogłosił zwakowanie pasa! – Polsat Sport [online], www.polsatsport.pl [dostęp 2020-06-01] (pol.).
  3. ↑ a b Krzysztof Kordys, Jon Jones przeszedł do historii! Amerykanin udusił Gane i został mistrzem wagi ciężkiej! (WIDEO) | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 5 marca 2023 [dostęp 2023-03-05] (pol.).
  4. ↑ Leo Roth, 'Bones' Jones eager to fight in Rochester [online], Democrat and Chronicle [dostęp 2021-06-14] (ang.).
  5. ↑ Jon 'Bones' Jones' Father Wanted Him to Preach, Not Join UFC [online], The Christian Post [dostęp 2021-06-14] (ang.).
  6. ↑ Camille Jones, Mom of Chandler, Art and Jon, dead at 55 [online], syracuse, 14 czerwca 2017 [dostęp 2021-06-14] (ang.).
  7. ↑ For Chandler Jones, becoming a New England Patriot is just about perfect [online], syracuse, 27 kwietnia 2012 [dostęp 2021-06-14] (ang.).
  8. ↑ UFC In the Moment: Jon Jones – Full Episode. [dostęp 2021-06-14].
  9. ↑ Joe Chacon: Jon Jones Video: A Look at His Early Pre-UFC Fights. bleacherreport.com, 2012-08-12. [dostęp 2018-10-20]. (ang.).
  10. ↑ Michael David Smith: Jon Jones Disqualified for Illegal Elbow, Matt Hamill Wins. mmafighting.com, 5 grudnia 2009. [dostęp 2011-03-20]. (ang.).
  11. ↑ Brian Knapp: ‘Bones’ Takes Throne by Force at UFC 128. sherdog.com, 20 marca 2011. [dostęp 2011-03-20]. (ang.).
  12. ↑ Brian Knapp: Stellar Jones Chokes Rampage. sherdog.com, 24 września 2011. [dostęp 2011-09-24]. (ang.).
  13. ↑ UFC 145 results: Rashad Evans no match for champ Jon Jones in grudge match. mmajunkie.com, 2012-04-22. [dostęp 2017-07-30]. (ang.).
  14. ↑ Dave Doyle: UFC 151 Canceled After Dan Henderson Injury; Jon Jones to Fight Lyoto Machida at UFC 152. mmafighting.com, 2012-08-23. [dostęp 2017-07-30]. (ang.).
  15. ↑ Wojsław Rysiewski: Henderson kontuzjowany, UFC 151 odwołane, Jones vs Machida na UFC 152. mmarocks.pl, 2012-08-23. [dostęp 2017-07-30]. (pol.).
  16. ↑ UFC 152 Results: ‘Jones vs. Belfort’ Play-by-Play & Updates. sherdog.com, 2012-09-22. [dostęp 2017-07-30]. (ang.).
  17. ↑ Mike Bohn: UFC 159 results recap: Biggest winner, loser from ‘Jones vs. Sonnen’ in Newark. mmamania.com, 2013-04-28. [dostęp 2017-07-30]. (ang.).
  18. ↑ Thomas Myers: Jon Jones broken toe: 'Bones' felt a 'pop' during UFC 159 fight with Chael Sonnen, thought foot 'got caught in a hole'. mmamania.com, 2013-04-28. [dostęp 2017-07-30]. (ang.).
  19. ↑ Bryan Tucker: UFC 165 Results: Jones vs. Gustafsson. mmafighting.com, 2013-09-21. [dostęp 2017-07-30]. (ang.).
  20. ↑ UFC 172 Results: ‘Jones vs. Teixeira’ Play-by-Play & Updates. sherdog.com, 2014-04-26. [dostęp 2017-07-30]. (ang.).
  21. ↑ UFC 182 Results: ‘Jones vs. Cormier’ Play-by-Play & Updates. sherdog.com, 2015-01-03. [dostęp 2017-07-30]. (ang.).
  22. ↑ Jon Jones: mistrz UFC, którego zniszczyły skandale – Strona 3 – Sport – WP.PL [online], sport.wp.pl [dostęp 2017-11-15] (pol.).
  23. ↑ Jesse Holland: Ex-UFC champ Jon Jones pleads guilty, sentenced to probation (not jail) for April hit-and-run. mmamania.com, 2015-09-29. [dostęp 2017-07-30]. (ang.).
  24. ↑ Steven Marrocco: UFC 197 results: Jon Jones tops Ovince Saint Preux to set up rematch with Cormier. mmajunkie.com, 2016-04-24. [dostęp 2017-07-30]. (ang.).
  25. ↑ Karol Dąbrowski: Jon Jones naruszył politykę antydopingową. Walka z Danielem Cormierem odwołana. mmanews.pl, 07.07.2016. (pol.).
  26. ↑ Damon Martin: Jon Jones suspended one year by USADA for doping violation. foxsports.com, 2016-11-15. [dostęp 2017-07-30]. (ang.).
  27. ↑ Bartłomiej Stachura: Jon Jones pozbawiony pasa mistrzowskiego. lowking.pl, 09.11.2016. (pol.).
  28. ↑ Bartłomiej Zubkiewicz: Jon Jones nokautuje Daniela Cormiera, „Bones” wraca na tron!. mmarocks.pl, 2017-07-30. [dostęp 2017-07-30]. (pol.).
  29. ↑ on Jones na dopingu po UFC 214. fightsport.pl, 2017-08-23. [dostęp 2017-09-14]. (pol.).
  30. ↑ Marc Raimondi: Jon Jones failed drug test at UFC 214. mmafighting.com, 2017-08-22. [dostęp 2017-09-14]. (ang.).
  31. ↑ a b Marc Raimondi: Jon Jones vs. Daniel Cormier at UFC 214 overturned to no-contest. mmafighting.com, 2017-09-13. [dostęp 2017-09-14]. (ang.).
  32. ↑ Bartłomiej Zubkiewicz: Daniel Cormier powraca na tron kategorii półciężkiej UFC. mmarocks.pl, 2017-09-14. [dostęp 2017-09-14]. (pol.).
  33. ↑ Bartłomiej Zubkiewicz: Jon Jones poznał długość zawieszenia od USADA – powrót możliwy jeszcze w tym roku. mmarocks.pl, 2018-09-20. [dostęp 2018-10-20]. (pol.).
  34. ↑ Wirtualna Polska Media, MMA. UFC. Jon Jones zmierzy się z Dominikiem Reyesem w lutym 2020 roku [online], sportowefakty.wp.pl, 25 listopada 2019 [dostęp 2023-01-15] (pol.).
  35. ↑ Krzysztof Kordys, Jon Jones pokonał Dominicka Reyesa po wyrównanej walce wieczoru UFC 247! | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 9 lutego 2020 [dostęp 2023-01-15] (pol.).
  36. ↑ 'Bones out': Jon Jones says he's vacating UFC title after spat with Dana White [online], MMA Junkie, 31 maja 2020 [dostęp 2023-01-15] (ang.).
  37. ↑ Dana White says it's no lie: Jon Jones wants Deontay Wilder money for Francis Ngannou fight [online], MMA Junkie, 29 maja 2020 [dostęp 2023-01-15] (ang.).
  38. ↑ Jon Jones vacates UFC title: 'It's officially up for grabs' [online], MMA Junkie, 17 sierpnia 2020 [dostęp 2023-01-15] (ang.).
  39. ↑ Gigantyczna wtopa UFC! Wielki powrót Jona Jonesa ujawniony... przez pomyłkę. Hitowe starcie [online], sport.se.pl [dostęp 2023-01-15].
  40. ↑ Michał Tkaczuk, Bonusy po UFC 285 - Jon Jones nagrodzony po raz pierwszy od prawie sześciu lat | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 5 marca 2023 [dostęp 2023-03-05] (pol.).
  41. ↑ Jon Jones vs Stipe Miocic na UFC 295! - mma24.pl [online], mma24.pl, 6 października 2023 [dostęp 2023-10-28] (pol.).
  42. ↑ Bartłomiej Zubkiewicz, Jon Jones wypada z UFC 295! Nowa walka wieczoru gali w Nowym Jorku | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 25 października 2023 [dostęp 2023-10-28] (pol.).
  43. ↑ – JON “BONES” JONES JOINS JACKSON’S CREW | MMAWeekly.com [online], 22 sierpnia 2009 [dostęp 2021-06-14] (ang.).
  44. ↑ Connor Ruebusch, Judo Chop: Jon Jones and the New Old School, part 2 – analyzing the champion's nostalgic brand of violence [online], Bloody Elbow, 7 stycznia 2015 [dostęp 2021-06-14] (ang.).
  45. ↑ Exclusive interview with UFC champion Jon Jones [online], Coach [dostęp 2021-06-14] (ang.).
  46. ↑ Barry Mitchell, A Master in Three Fights: Jon Jones [online], Bloody Elbow, 13 października 2017 [dostęp 2021-06-14] (ang.).
  47. ↑ Ari LeVaux, UFC 135 Jon Jones Pre-Fight Supper: Jones' Water Runs Deep [online], Bleacher Report [dostęp 2021-06-14] (ang.).
  48. ↑ fabwag, Jessie Moses UFC Jon Jones' Girlfriend/ Fiancée (wiki,bio) [online], fabwags.com [dostęp 2021-06-14] (ang.).
  49. ↑ UFC's Jon Jones Fights for Christ in the Cage [online], The Christian Post [dostęp 2021-06-14] (ang.).
  50. ↑ Report: ‘Bones’ Subdues Thief Hours Before Title Fight [online], Sherdog [dostęp 2021-06-14].
  51. ↑ Ariel Helwani, UFC 128 Video: Jon Jones Recounts How He Stopped Robbery on Fight Day [online], MMA Fighting, 20 marca 2011 [dostęp 2021-06-14] (ang.).
  52. ↑ Mike Chiappetta, Nike Signs UFC Champion Jon Jones to Global Sponsorship Deal [online], MMA Fighting, 8 sierpnia 2012 [dostęp 2021-06-14] (ang.).
  53. ↑ Jones first MMA fighter with own Nike shoe line – Sportsnet.ca [online], www.sportsnet.ca [dostęp 2021-06-14].
  54. ↑ Reebok announces partnership with UFC champs Jon Jones and Ronda Rousey [online], MMA Junkie, 16 grudnia 2014 [dostęp 2021-06-14] (ang.).
  55. ↑ Jesse Holland, Jones Dropped By Yet Another Sponsor [online], MMAmania.com, 30 kwietnia 2015 [dostęp 2021-06-14] (ang.).
  56. ↑ White's clarification on Jones' eye pokes [online], ESPN.com, 1 maja 2014 [dostęp 2021-06-30] (ang.).
  57. ↑ Alex Giardini, Dana White vows to stop Jon Jones-like eye pokes, 'Bones' mocks criticism by crying like a baby [online], MMAmania.com, 30 kwietnia 2014 [dostęp 2021-06-30] (ang.).
  58. ↑ Dana White: Fans overreacting to UFC champ Jon Jones' eye-pokes [online], MMA Junkie, 3 maja 2014 [dostęp 2021-06-30] (ang.).
  59. ↑ Jordy McElroy, Jon Jones on Eye Pokes: 'I Don't Believe It's Dirty' [online], Bleacher Report [dostęp 2021-06-30] (ang.).
  60. ↑ Jon Jones-Daniel Cormier buildup turns from contentious to downright bizarre [online], sports.yahoo.com [dostęp 2021-06-30] (ang.).
  61. ↑ Shaun Al-Shatti, NAC fines Jones, Cormier for UFC 178 brawl [online], MMA Fighting, 23 września 2014 [dostęp 2021-06-30] (ang.).
  62. ↑ Mookie Alexander, Did Jon Jones lie under oath at NSAC hearing? [online], Bloody Elbow, 29 grudnia 2014 [dostęp 2021-06-30] (ang.).
  63. ↑ Jesse Holland, Jones Dumped By Nike For 'DC' Media Brawl [online], MMAmania.com, 23 września 2014 [dostęp 2021-06-30] (ang.).
  64. ↑ Scott Harris, Jon Jones: Latest on UFC Star After Turning Himself in for Alleged Hit-and-Run [online], Bleacher Report [dostęp 2021-06-30] (ang.).
  65. ↑ Police: With driver's injury, Jon Jones now facing felony hit-and-run (Updated) [online], MMA Junkie, 27 kwietnia 2015 [dostęp 2021-06-30] (ang.).
  66. ↑ BREAKING: Charge Against UFC Champ Jon Jones Elevated to Felony | MMAWeekly.com [online], 27 kwietnia 2015 [dostęp 2021-06-30] (ang.).
  67. ↑ Michael Stets, Police: Jones To Turn Himself In (Eventually) [online], MMAmania.com, 27 kwietnia 2015 [dostęp 2021-06-30] (ang.).
  68. ↑ After alleged hit-and-run, UFC champ Jon Jones out of jail on $2,500 bail [online], MMA Junkie, 28 kwietnia 2015 [dostęp 2021-06-30] (ang.).
  69. ↑ Jones stripped of UFC title; Reebok drops him [online], ESPN.com, 29 kwietnia 2015 [dostęp 2021-06-30] (ang.).
  70. ↑ Steve Hauser, UFC releases official statement on stripping Jon Jones of his title [online], Bloody Elbow, 29 kwietnia 2015 [dostęp 2021-06-30] (ang.).
  71. ↑ Mookie Alexander, Jon Jones: 'Sorry to everyone I've let down' [online], Bloody Elbow, 28 kwietnia 2015 [dostęp 2021-06-30] (ang.).
  72. ↑ Jesse Holland, Jones Pleads Guilty, Gets Probation [online], MMAmania.com, 29 września 2015 [dostęp 2021-06-30] (ang.).
  73. ↑ UFC Champ Jon 'Bones' Jones -- Arrested for DUI [online], TMZ [dostęp 2021-06-30] (ang.).
  74. ↑ Greg Jackson Backs UFC Champ Jon Jones, Says ‘He's Trying to do the Right Thing' [online], sports.yahoo.com [dostęp 2021-06-30] (ang.).
  75. ↑ Report: Jon Jones Faces Battery Charge for Alleged Strip Club Incident in Albuquerque [online], Sherdog [dostęp 2021-06-30].
  76. ↑ Jon ‘Bones’ Jones claims to be unaware of battery charge, warrant until now [online], KRQE News 13 Albuquerque – Santa Fe, 22 lipca 2019 [dostęp 2021-06-30] (ang.).
  77. ↑ Adam Guillen jr., Official police reports reveal new details in Jon Jones’ DWI arrest [online], MMAmania.com, 26 marca 2020 [dostęp 2021-06-30] (ang.).
  78. ↑ Damon Martin, UFC champion Jon Jones arrested for aggravated DWI, negligent use of firearm in Albuquerque [online], MMA Fighting, 26 marca 2020 [dostęp 2021-06-30] (ang.).
  79. ↑ Wirtualna Polska Media, Gwiazdor UFC ma wielkie problemy. Został aresztowany – WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 24 września 2021 [dostęp 2021-09-25] (pol.).
  80. ↑ Josh Sandin: Jon Jones retains title. ictritons.com, 2012-04-24. [dostęp 2017-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-30)]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Mistrzowie Ultimate Fighting Championship
Waga ciężka
Waga półciężka
Waga średnia
Waga półśrednia
Waga lekka
Waga piórkowa
Waga kogucia
Waga musza
Waga open
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jon_Jones&oldid=73539105”