Joe Cole

Joe Cole
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Joseph John Cole

Data i miejsce urodzenia

8 listopada 1981
Londyn

Wzrost

176 cm[1]

Pozycja

skrzydłowy

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1998–2003 West Ham United 126 (10)
2003–2010 Chelsea F.C. 183 (27)
2010–2013 Liverpool F.C. 26 (3)
2011–2012 Lille OSC (wyp.) 32 (4)
2013–2014 West Ham United 31 (5)
2014–2016 Aston Villa 12 (1)
2015–2016 Coventry City (wyp.) 7 (1)
2016 Coventry City 15 (1)
2016–2018 Tampa Bay Rowdies 82 (20)
W sumie: 514 (72)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1997–1998 Anglia U-16 4 (0)
1999  Anglia U-18 5 (0)
2000–2003  Anglia U-21 8 (2)
2001–2010  Anglia 56 (10)
W sumie: 73 (12)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Strona internetowa
Joe Cole przed meczem z Romą podczas przedsezonowego tournée Liverpoolu po Stanach Zjednoczonych (drugi z prawej).

Joe Cole, właśc. Joseph John Cole (ur. 8 listopada 1981 w Londynie) – angielski piłkarz, który występował na pozycji skrzydłowego.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Joe Cole rozpoczynał swoją karierę w szkółce piłkarskiej klubu West Ham United. Już 16-letnim Cole’em zainteresował się Manchester United gotowy zapłacić wtedy za niego nawet 10 mln funtów, co pokazywało, jak utalentowanym młodym zawodnikiem był Joe Cole. W młodości często porównywano go do słynnego rodaka Paula Gascoigne’a. W wieku 17 lat, w 1998 roku zadebiutował w pierwszej drużynie West Hamu. Niedługo później został kapitanem tego zespołu. W latach 1998–2003 rozegrał dla tego klubu 150 meczów, zdobywając dla niego 13 bramek. W 2003 roku, po wykupieniu klubu Chelsea przez Romana Abramowicza, Joe Cole został zakupiony do tego zespołu za 6,6 mln funtów. W pierwszym sezonie nie potwierdził jednak swoich strzeleckich umiejętności i w 34 meczach zdobył zaledwie jedną bramkę. Występował również w rozgrywkach Ligi Mistrzów, w których Chelsea dotarła do półfinału. Po przyjściu do klubu José Mourinho sytuacja Cole’a pogorszyła się po krytyce ze strony trenera z powodu zbyt ofensywnej gry piłkarza w meczu z Liverpoolem F.C. Wkrótce jednak, z powodu licznych kontuzji w zespole, Joe Cole znalazł miejsce w podstawowym składzie i stał się jednym z motorów napędowych drużyny, która zdobyła mistrzostwo Anglii oraz Puchar Ligi Angielskiej w 2005 roku. W 28 meczach tego sezonu, Cole zdobył 8 bramek, w tym uznaną za jedną z najpiękniejszych w meczu z Norwich City. W kolejnym sezonie potwierdził swoją pozycję w zespole, współpracując między innymi z Frankiem Lampardem i Arjenem Robbenem. W 34 meczach zdobył dla Chelsea 8 goli, występował w Lidze Mistrzów i przyczynił się do zdobycia kolejnego mistrzostwa Anglii. W czerwcu 2006 roku przedłużył kontrakt z klubem na kolejne 4 lata. 21 maja 2008 roku, brał udział w przegranym po rzutach karnych finale Ligi Mistrzów z Manchesterem United. Piłkarzowi latem 2010 wygasł kontrakt z Chelsea. Joe Cole poinformował wówczas zarząd tego klubu, że ma zamiar wykorzystać instytucję wolnego transferu i rozważa możliwość przejścia do Arsenalu[2]. Oficjalna strona Chelsea, 9 czerwca 2010 roku potwierdziła, że Joe Cole wraz z wygaśnięciem kontraktu opuści klub Romana Abramowicza[3]. Tym samym 1 lipca 2010 roku, stał się wolnym zawodnikiem. 19 lipca 2010 roku, na zasadzie wolnego transferu przeszedł do Liverpoolu F.C., z którym podpisał czteroletni kontrakt[4]. 31 sierpnia 2011 roku, przeszedł na zasadzie wypożyczenia do Lille OSC. Po okresie rocznego wypożyczenia do francuskiego klubu, powrócił do Liverpoolu F.C.

4 stycznia 2013 powrócił do klubu, w którym się wychował, West Hamu United. Podpisał półtoraroczny kontrakt[5].

W czerwcu 2014 roku, Joe, przeszedł transfer z West Ham United do Aston Villi.

13 listopada 2018 roku Cole ogłosił zakończenie kariery piłkarskiej[6].

Statystyki kariery[edytuj | edytuj kod]

Źródło[7]:
Liga Puchar Puchar ligi R. kont. Łącznie
Sezon Klub Liga M G M G M G M G M G
1998/99 West Ham Premier League 8 0 1 0 0 0 9 0
1999/00 22 1 1 0 4 1 5 0 32 2
2000/01 30 5 4 0 2 0 36 5
2001/02 30 0 3 1 0 0 33 1
2002/03 36 4 2 1 2 0 40 5
2003/04 Chelsea 35 1 3 0 3 2 9 0 50 3
2004/05 28 8 3 0 4 0 9 1 44 9
2005/06 34 7 6 2 1 0 6 1 48[a] 10
2006/07 14 0 2 0 2 1 7 1 25 2
2007/08 33 7 3 0 5 1 13 2 55[b] 10
2008/09 14 2 2 0 0 0 4 1 20 3
2009/10 26 2 5 0 3 0 5 0 39 2
2010/11 Liverpool 20 2 0 0 0 0 12 1 32 3
2012/13 6 1 0 0 1 0 3 1 10 2
2011/12 Lille OSC (wyp.) Ligue 1 32 4 3 3 2 2 6 0 43 9
2012/13 West Ham Premier League 11 2 1 0 12 2
2013/14 20 3 0 0 5 0 0 0 25 3
2014/15 Aston Villa 12 1 2 0 1 0 0 0 15 1
2015/16 0 0 0 0 1 0 0 0 1 0
2015/16 Coventry City League One 22 2 0 0 0 0 0 0 22 2
2016 Tampa Bay Rowdies NASL 24 9 2 0 26 9
2017 28 7 1 0 29 7
2018 USL 30 4 1 0 31 4
Łącznie w karierze 514 72 45 7 38 7 81 8 678 94

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Anglii Joe Cole zadebiutował w 2001 roku. Występował w drużynie Svena-Görana Erikssona regularnie, jednak nie w pierwszym składzie. W 2004 roku znalazł się w składzie drużyny na Mistrzostwa Europy, jednak na nich nie zagrał. Reprezentacja Anglii zakończyła udział w turnieju na ćwierćfinale.

Dopiero od 2005 roku Joe Cole stał się podstawowym graczem drużyny narodowej, z którą wywalczył awans do Mundialu 2006. Na turnieju w Niemczech wystąpił we wszystkich pięciu meczach Anglii w podstawowym składzie. Strzelił w nich jednego gola, w trzecim meczu grupowym ze Szwecją. Jego uderzenie z woleja z około 27 metrów zostało uznane za jeden z najlepszych goli turnieju[8]. Reprezentacja Anglii zakończyła udział w niemieckim Mundialu na ćwierćfinale. W 2007 roku wraz z reprezentacją Anglii niespodziewanie nie zakwalifikował się do Mistrzostw Europy 2008, przegrywając rywalizację w grupie E z Chorwacją i Rosją. Joe Cole pozostał jednak podstawowym graczem drużyny narodowej aż do marca 2008.

Później wystąpił już tylko w siedmiu meczach reprezentacji, sześciokrotnie wchodząc z ławki. Od początku po raz ostatni zagrał w meczu eliminacji Mundialu w RPA z Chorwacją, 10 września 2008. W innym meczu tychże eliminacji ustrzelił jedyny swój dublet w karierze reprezentacyjnej – 6 września 2008 zapewnił zwycięstwo 2-0 z Andorą w meczu rozgrywanym na Stadionie Olimpijskim w Barcelonie.

Ostatnie dwa mecze dla Anglii Joe Cole rozegrał na Mistrzostwach Świata w RPA, gdzie wszedł z ławki w trzecim meczu grupowym ze Słowenią wygranym 1-0 oraz w słynnym przegranym 1-4 w kontrowersyjnych okolicznościach meczu 1/8 finału z Niemcami, który walnie przyczynił się do wprowadzenia technologii goal-line w piłce nożnej[9].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. W tym mecz o Tarczę Wspólnoty.
  2. W tym mecz o Tarczę Wspólnoty.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Joe Cole. avfc.co.uk. [dostęp 2015-09-02]. (ang.).
  2. Joe Cole Kanonierem. transfery.info. [dostęp 2010-06-05].
  3. Joe Cole to leave Chelsea. chelseafc.com. [dostęp 2010-06-09]. (ang.).
  4. Exclusive: Reds sign Joe Cole. Liverpool FC, 2010-07-19. [dostęp 2010-07-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-07)]. (ang.).
  5. Joe Cole: West Ham sign midfielder from Liverpool. BBC Sport, 2013-01-04. [dostęp 2013-01-04]. (ang.).
  6. Joe Cole retires: Former England, Chelsea & West Ham midfielder quits at 37, „BBC Sport”, 13 listopada 2018 [dostęp 2018-11-13] (ang.).
  7. Joe Cole – Performance data. soccerbase.com. [dostęp 2013-11-11]. (ang.).
  8. Best Goals | 2006 FIFA World Cup Germany™ [online], FIFA.com, 5 grudnia 2022 [dostęp 2023-10-04] (ang.).
  9. England v Germany: Goal-line technology decision imminent [online], BBC.com, 4 lipca 2012 [dostęp 2023-10-04] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]