Joaquín Beltrán

Joaquín Beltrán
Pełne imię i nazwisko

Joaquín Beltrán Vargas

Data i miejsce urodzenia

29 kwietnia 1977
m. Meksyk

Wzrost

187 cm

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1996–2006 Pumas UNAM 315 (15)
2006–2007 Necaxa 27 (1)
2007–2009 Cruz Azul 70 (2)
2009–2010 Querétaro 51 (2)
W sumie: 463 (20)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1997  Meksyk U-20 4 (0)
1999–2000  Meksyk U-23 ? (4)
1999–2007  Meksyk 13 (0)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Joaquín „Capi” Beltrán Vargas (ur. 29 kwietnia 1977 w mieście Meksyk) – meksykański piłkarz pochodzenia hiszpańskiego występujący na pozycji środkowego obrońcy.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Beltrán pochodzi ze stołecznego miasta Meksyk i jest wychowankiem akademii juniorskiej tamtejszego klubu Pumas UNAM. Do pierwszej drużyny został włączony jako dziewiętnastolatek przez szkoleniowca Luisa Floresa i w meksykańskiej Primera División zadebiutował 24 listopada 1996 w wygranym 3:2 spotkaniu z Morelią. Premierowego gola w najwyższej klasie rozgrywkowej strzelił natomiast 27 kwietnia 1997 w wygranych 2:1 derbach z Américą. Od tamtego czasu mimo młodego wieku wywalczył sobie niepodważalne miejsce w wyjściowym składzie, szybko zostając kluczowym zawodnikiem linii defensywy. Niedługo potem został mianowany kapitanem zespołu i – mimo początkowych lat przeciętnej gry drużyny – w późniejszych sezonach był liderem Pumas podczas jednego z najobfitszych w trofea okresów w historii klubu. W październiku 2002 – w meczu z wenezuelskim Nacionalem Táchira (2:1) – był autorem pierwszego gola strzelonego przez Pumas w historii występów tego zespołu w Copa Libertadores.

W wiosennym sezonie Clausura 2004 Beltrán zdobył z Pumas pierwszy po trzynastu latach przerwy tytuł mistrza Meksyku, zaś kolejne mistrzostwo kraju wywalczył już pół roku później, podczas jesiennego sezonu Apertura 2004. W tym samym roku, jako kapitan ekipy prowadzonej przez Hugo Sáncheza, zdobył również superpuchar Meksyku – Campeón de Campeones oraz triumfował w prestiżowym towarzyskim turnieju o Trofeo Santiago Bernabéu, kiedy to jego zespół pokonał Real Madryt (1:0). W 2005 roku zajął natomiast z Pumas drugie miejsce w superpucharze, dotarł do finału najbardziej prestiżowych rozgrywek północnoamerykańskiego kontynentu – Pucharu Mistrzów CONCACAF oraz południowoamerykańskiego Copa Sudamericana.

Ogółem Beltrán w Pumas spędził dziesięć lat – jest uznawany za jedną z klubowych legend i zapamiętany jako kapitan zespołu z jego „złotej epoki”; z tego powodu otrzymał przydomek „Capi” (zdrobnienie od „Capitán”). Określany jako symbol i ikona klubu, cechujący się wielkim przywiązaniem do barw Pumas. Stworzył słynny duet stoperów w Paragwajczykiem Darío Verónem, trzy razy z rzędu został wybrany w oficjalnym plebiscycie Meksykańskiego Związku Piłki Nożnej najlepszym środkowym obrońcą ligi meksykańskiej – w edycjach Clausura 2003, 2003/2004 i 2004/2005. Opisywany jako waleczny zawodnik, który braki techniczne nadrabiał wielką determinacją i charyzmą. Z drużyny odszedł ze względu na – jak wyjaśnił w jednym z wywiadów – potrzebę nowych wyzwań.

Latem 2006 Beltrán został ściągnięty przez Enrique Lópeza Zarzę – swojego byłego szkoleniowca z Pumas – do prowadzonej przez niego drużyny Club Necaxa z miasta Aguascalientes. Tam spędził rok jako podstawowy piłkarz i kapitan zespołu, w 2007 roku triumfując z nim w rozgrywkach kwalifikacyjnych do Copa LibertadoresInterLidze. Niedługo potem przeniósł się do stołecznego Cruz Azul, gdzie – również nosząc opaskę kapitańską – zdobył wicemistrzostwo Meksyku w sezonie Clausura 2008, sukces ten powtarzając również sześć miesięcy później, w sezonie Apertura 2008. W 2009 roku po raz drugi w karierze dotarł natomiast do finału Ligi Mistrzów CONCACAF. Bezpośrednio po tym odszedł do beniaminka ligi – drużyny Querétaro FC, w której barwach spędził półtora roku bez większych sukcesów jako podstawowy gracz i kapitan. W lipcu 2011 – po pół roku bezrobocia – w wieku 34 lat zakończył piłkarską karierę.

Po zakończeniu kariery (w latach 2011–2014) Beltrán pracował jako komentator piłkarski w stacji Televisa Deportes. W latach 2014–2017 był prezydentem sportowym swojego byłego klubu Querétaro FC. Za jego kadencji zespół zdobył pierwsze trofea w swojej historii – puchar Meksyku (Copa MX) i superpuchar Meksyku (Supercopa MX).

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W czerwcu 1997 Beltrán został powołany przez szkoleniowca José Luisa Reala do reprezentacji Meksyku U-20 na Młodzieżowe Mistrzostwa Świata w Malezji. Tam miał niepodważalne miejsce w wyjściowym składzie, tworząc pewny duet stoperów z Ignacio Hierro i rozegrał wszystkie cztery spotkania w pełnym wymiarze czasowym. Meksykanie odpadli natomiast ze światowego czempionatu w 1/8 finału, pechowo (gol stracony w doliczonym czasie) przegrywając z Francją (0:1).

Dwa lata później Beltrán znalazł się w ogłoszonej przez José Luisa Reala kadrze reprezentacji Meksyku U-23 na Igrzyska Panamerykańskie w Winnipeg. Tam jako jeden z ważniejszych zawodników meksykańskiej ekipy triumfował z nią w męskim turnieju piłkarskim po pokonaniu w finale Hondurasu (3:1) i zdobył złoty medal na igrzyskach. W kwietniu 2000 wziął natomiast udział w północnoamerykańskich eliminacjach do Igrzysk Olimpijskich w Sydney, podczas których miał pewne miejsce w składzie i czterokrotnie wpisał się na listę strzelców – dwa razy w konfrontacji z Kostaryką (5:1), a także po razie w obydwóch spotkaniach z Gwatemalą (1:1 i 5:0). Jego kadra odpadła z rozgrywek w półfinale, ulegając w serii rzutów karnych Hondurasowi (0:0, 4:5 k) i zajęła dopiero trzecie miejsce w eliminacjach, przez co nie awansowała na olimpiadę.

W seniorskiej reprezentacji Meksyku Beltrán zadebiutował za kadencji selekcjonera Manuela Lapuente, 13 marca 1999 w wygranym 2:1 meczu towarzyskim z USA. W 2001 roku został powołany przez Enrique Mezę na Puchar Konfederacji, gdzie nie rozegrał jednak żadnego spotkania, zaś jego drużyna narodowa z kompletem porażek zajęła ostatnie miejsce w grupie. Wystąpił w jednym (z szesnastu) meczu w ramach udanych dla jego kadry eliminacji do Mistrzostw Świata w Korei Płd. i Japonii, nie znalazł się jednak w kadrze na mundial. W 2007 roku, po sześcioletniej przerwie, powrócił do reprezentacji, powołany przez swojego byłego trenera z Pumas – Hugo Sáncheza, lecz rozegrał wówczas jedynie dwa sparingi i ostatecznie karierę w kadrze zakończył na trzynastu występach.

Statystyki kariery[edytuj | edytuj kod]

Klubowe[edytuj | edytuj kod]

Klub Sezon Kraj Rozgrywki Liga Puchar kraju Międzynarodowe Ogółem
Mecze Gole Mecze Gole Rozgrywki Mecze Gole Mecze Gole
UNAM 1996–1997 Meksyk Liga MX 8 1 ? ? 8 1
1997–1998 Meksyk 33 1 33 1
1998–1999 Meksyk 37 1 37 1
1999–2000 Meksyk 35 2 35 2
2000–2001 Meksyk 33 0 33 0
2001–2002 Meksyk 16 2 16 2
2002–2003 Meksyk 37 0 CL 8 1 45 1
2003–2004 Meksyk 45 3 45 3
2004–2005 Meksyk 37 2 LMC 5 2 32 4
2005–2006 Meksyk 34 3 CS + CL 12 0 46 3
Necaxa 2006–2007 Meksyk 27 1 4 0 CL 7 0 38 1
Cruz Azul 2007–2008 Meksyk 30 0 4 0 34 0
2008–2009 Meksyk 40 2 LMC 5 0 45 2
Querétaro 2009–2010 Meksyk 34 1 34 1
2010–2011 Meksyk 17 1 17 1
Ogółem 463 20 8 0 CL + LMC + CS 37 3 508 23

Legenda:

Reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacja Kraj Rok Towarzysko Eliminacje Turnieje Ogółem
Mecze Gole Mecze Gole Rozgrywki Mecze Gole Mecze Gole
Meksyk Meksyk 1999 5 0 5 0
Meksyk 2000 4 0 1 0 5 0
Meksyk 2001 1 0 1 0
Meksyk 2002 0 0
Meksyk 2003 0 0
Meksyk 2004 0 0
Meksyk 2005 0 0
Meksyk 2006 0 0
Meksyk 2007 2 0 2 0
Ogółem 12 0 1 0 13 0

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]